Εὐσέβιος ὅσιος (Φεβρουαρίου 15)

Καὶ τὴν κατ’ ἀυτὸν ἱστορίαν συνέγραψεν ὁ Κύρου Θεοδώρητος (ἴδ. Φιλοθέου Ἱστορίας ἀριθ. 18). Πόθεν κατήγετο ἀγνοεῖ καὶ ὁ Θεοδώρητος. Ἐν πρώτοις κατῴκει εἰς μονήν τινα, ἀλλ’ ἔπειτα ἀπεσύρθη εἰς τὴν ράχιν βουνοῦ, παρὰ τὴν κώμην Ἀσιχᾶ, καὶ ἐκεῖ περιφράξας διὰ λίθων μέρος διῆλθεν ἐν ὑπαίθρῳ τὸν ἅπαντα βίον νηστεύων καὶ ταλαιπωρούμενος εἰς τρόπον ὥστε κατέπεσαν οἱ σάρκες αὐτοῦ καὶ παρέμειναν μόνον τὰ ὀστᾶ, τὰ ὁποῖα οὐδὲ τὴν ζώνην αὐτοῦ νὰ βαστάζωσιν ἴσχυον καὶ ἠναγκάσθη νὰ ράψῃ αὐτὴν εἰς τὸ τρίχινον αὐτοῦ ἔνδυμα. Περὶ τὰ τέλη τοῦ βίου αὑτοῦ ὑπὸ πολλῶν ἐνοχλούμενος μετῴκησεν εἰς πλησίον ἐκεῖ μονὴν τὸν αὐτὸν αὐστηρὸν βίον διάγων· οὕτως ἐν τῇ ἀσκήσει διαπρέψας καὶ πρὸς τὸ ἐνενηκοστὸν ἔτος τῆς ἡλικίας φθάσας, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.

Ἀνθρώπινον παρῆλθεν ἀσμένως βίον
Εὐσέβιος τὸ θαῦμα καὶ τῶν ἀγγέλων.

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας