Τρίσαρχιερατικό Συλλείτουργο μετά θείου κηρύγματος περί τῆς σύγχρονης οἰκογένειας

Τήν 26ην Νοεμβρίου 2017 τελέστηκε τρισαρχιερατικό Συλλείτουργο στόν Ἱ.Μ. Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος στή Βιέννη, τοῦ ὁποίου προεξῆρχε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης, Ὑπέρτιμος καί Ἔξαρχος Μακεδονίας κ. Παῦλος, ἐνῶ συμμετεῖχαν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηρυνείας, Ἔξαρχος Λαπήθου καί Καραβᾶ κ. Χρυσόστομος κι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αὐστρίας, Ἔξαρχος Οὑγγαρίας καί Μεσευρώπης κ. Ἀρσένιος, πλαισιούμενοι ἀπό τόν Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο καί Πρωτοπρεσβύτερο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Ἰωάννη Νικολίτση, τόν Πρωτοπρεσβύτερο Ἀλέξανδρο Lapin καί τόν Πρεσβύτερο Νικόλαο Rappert παρουσίᾳ πλήθους πιστῶν.

Τόν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ Ἅγιος Σισανίου κ. Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἀναφερθείς στή σύγχρονη χριστιανική οἰκογένεια, τόνισε ὅτι αὐτή πρέπει νά στηρίζεται στό στοιχεῖο τῆς ἀγάπης, τό ὁποῖο ἀπορρέει ἀπό τόν ἀλληλοσεβασμό καί τήν ἀλληλοεκτίμηση τῶν μελῶν της. Ἡ ἀπουσία τῶν προηγουμένων δέν ἐπιτρέπουν τήν ἀνάπτυξη τῆς ἀγάπης μέσα στήν οἰκογένεια, ἐνῶ τό στοιχεῖο τοῦ ἐγωϊσμοῦ ταυτοχρόνως μπορεῖ νά ἐπιφέρει καί τή διάλυση της. Κατά τήν χριστιανική ἀντίληψη, ἡ ἔννοια τῆς οἰκογένειας κατανοεῖται μέσα ἀπό τό μυστήριου τοῦ Γάμου, ὅπου ἀναφέρονται δύο χαρακτηριστικά στοιχεῖα στό πλαίσιο τῆς σχέσης τῶν συζύγων: ὁ σκοπός τοῦ χριστιανικοῦ γάμου, ἐν πρώτοις, ἔχει σαφῶς ἐσχατολογικό ὁρίζοντα, γεγονός πού δηλώνεται καί μέσα ἀπό τήν ἀπαρχή τῆς Ἀκολουθίας ὅταν ὁ Ἱερεύς λέγει τό: „Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.“ τονίζοντας τοιουτοτρόπως τήν κοινή πορεία πλέον τῶν δύο συζύγων μέ στόχο τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στό πλαίσιο αὐτό, κατά δεύτερον, ὁ γάμος ἀποτελεῖ δῶρο Θεοῦ, ὅπου ὁ ἄνδρας στέφεται τήν γυναίκα κι ἡ γυναίκα τόν ἄνδρα γιά νά βρίσκονται σέ αἰώνια εὐφροσύνη. Ὅταν δέν βιώνουν τά ἀνδρόγυνα αὐτήν τήν χαρά, τότε ἐπέρχεται σύγχυση, ταραχή καί ἡ σχέση των καταντᾶ μαρτύριο, ἀφοῦ ἐξέλειπε ἡ ἀγάπη μεταξύ των καί ὁ ἀλληλοσεβασμός, πού χωρίς ταπεινοφροσύνη βεβαίως δέν μποροῦν νά καλλιεργηθοῦν. Χωρίς ταπεινοφροσύνη, ἀλλά καί πνεῦμα θυσίας, δέν μποροῦν μάλιστα οἱ σύζυγοι οὔτε τά τέκνα των νά ἀναθρέψουν. Συνήθως στίς ἡμέρες μας, συνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος, θυσιάζουμε τά τέκνα μας προκειμένου οἱ γονεῖς νά ἐκπληρώσουν τίς ἰδικές τους ἐπιθυμίες, μέ ἀποτέλεσμα τά τέκνα ὅταν ἐνηλικιωθοῦν νά ἐπιδεικνύουν ἀκριβῶς τήν ἴδια συμπεριφορά ἔναντι τῶν ἰδικῶν των τέκνων. Μία ἐπίσης βασική παράμετρος τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς ἀποτελεῖ καί ἡ καθημερινή ἐπαφή μέ τά Θεῖα. Οἱ γονεῖς θά πρέπει νά γνωρίσουν τόν Χριστό στά τέκνα των, νά προσεύχονται ἀπό κοινοῦ, νά ἐκκλησιάζονται τακτικῶς, νά προετοιμάζονται γιά τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, στοιχεῖα δηλαδή πού εἶναι ἐξίσου βασικά μέ τήν σωματική ὑγεία τῶν βλαστῶν των. Πολλάκις ἡ ψυχική καί πνευματική ὑγεία παραθεωρεῖται, μέ ἀποτέλεσμα ὅταν ἐνηλικιωθοῦν τά τέκνα νά μήν χαρακτηρίζονται ἀπό εὐπρέπεια καί σεβασμό. Ἄλλωστε καί οἱ διάφορες κρίσεις ἐν Ἑλλάδι κι ὄχι μόνον, ἔχουν τίς ἀπαρχές των στήν ἔλλειψη τῆς εὐπρέπειας κι ὄχι τῆς γνώσης. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παῦλος προέτρεψε τούς γονεῖς νά μεγαλώνουν μέ τέτοιο τρόπο τά τέκνα των, ὥστε νά μποροῦν νά στηρίζονται στίς ἰδικές τους δυνάμεις, ἀλλέως ὅταν γίνουν ἐνήλικες θά παραμένουν ἀνώριμοι καί ἀνεύθυνοι. Ἐν τέλει, κλείνοντας, ὑπενθύμισε ὅτι ἡ Έκκλησία προσπαθεῖ νά διαφυλάξει ἐδῶ καί αἰῶνες αὐτό τό πρότυπο τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας, ἐπειδή ἀκριβῶς διαφυλάττει τήν κοινωνική συνοχή. Τουναντίον πρόσκαιρα πειράματα περί τοῦ θεσμοῦ αὐτῆς, μποροῦν νά ἐπιφέρουν μακροπρόθεσμα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.

Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἀκολούθησε στήν αἴθουσα ἐπί τῇ βάσει τῆς ὡς ἄνω ὁμιλίας καί τῆς ταυτοχρόνου μεταφράσεώς της, ἐπικοδομητική συζήτηση.