Εὐστράτιος ὅσιος ὁ θαυματουργός (Ἰανουαρίου 9)

Οὗτος ἐγεννήθη ἐκ τῇ κώμῃ Βιτζινιανῇ (ἐν τῇ χώρᾳ τῇ λεγομένῃ Ταρσίᾳ, τελούσῃ ὑπὸ τὸ θέμα τῶν Ὀπτημάτων) ἐκ γονέων εὐσεβῶν, Γεωργίου καὶ Μεγεθοῦς. Τὸ εἰκοστὸν ἄγων τῆς ἡλικίας ἔτος, ἔφυγεν ἐκ τῆς πατρίδος καὶ μετέβη εἰς Ὄλυμπον πρὸς τὴν μονὴν τῶν Αὐγάρων, ἔνθα ἤσκουν οἱ πρὸς μητρὸς αὐτοῦ θεῖοι Γρηγόριος καὶ Βασίλειος. Ὑπ' αὐτῶν καρεὶς μοναχὸς ἀνεδείχθη διὰ τοῦ αὐστηροῦ αὑτοῦ βίου εἷς τῶν ὁσιωτέρων τῆς ἐποχῆς, εἰς ὃν ἀκολούθως οἱ μοναχοὶ ἐνεπιστεύθησαν καὶ τὴν διοίκησιν τῆς μονῆς, ἀναδείξαντες αὐτὸν ἡγούμενον. Ἐπὶ Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου καὶ τῶν διωγμῶν τῶν εἰκονομάχων ὁ Εὐστράτιος, τῇ προτροπῇ Ἰωαννικίου τοῦ μεγάλου, ἀπεμακρύνθη τῆς μονῆς του καὶ κατέφυγεν εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ, ἐπανακάμψας εἰς τὴν μονὴν μετὰ τὴν ἀναστήλωσιν τῶν ἁγίων εἰκόνων, ἔνθα ὁσίως ἐν ἀσκήσει καὶ ταῖς προσευχαῖς διαβιώσας ἀπέθανεν ἐν εἰρήνῃ καὶ ἐν ἡλικίᾳ ἐνενήκοντα πέντε ἐτῶν.

Κἂν Εὐστρατίου πνεῦμα λαμβάνῃ πόλος,
τὸ σῶμα τῇ γῇ θαυμάτων βλύζει χάριν. 

[Τούτου εὕρηται ἐν τῷ Παρισινῷ Κώδ. 1571 φ. 200 ἓν Στιχηρόν. Ὁ Νικόδημος ἐσφαλμένως καλεῖ τοῦτον κόμητα τῆς Βιτζινιανῆς, ἐκλαβὼν τὴν κώμην Βιτινανήν, ἐξ ἧς κατήγετο, ὡς ἀξίωμα]

Πηγή: Σωφρονίου  πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας