Ξενοφῶν ὅσιος καὶ Μαρία ἡ σύμβιος αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα Ἀρκάδιος καὶ Ἰωάννης (Ἰανουαρίου 26)

Οὗτος ἦν Κωνσταντινουπολίτης πλούσιος καὶ εὐσεβής, συγκλητικὸς τὴν ἀξίαν ἐν τοῖς χρόνοις τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ (518-527 - 565) Πρὸς ἀρτιωτέραν μόρφωσιν τῶν τέκνων αὐτοῦ Ἀρκαδίου καὶ Ἰωάννου, ἀπέστειλεν αὐτὰ εἰς Βηρυττὸν ἵνα διδαχθῶσι τὰ νομικά, ἀλλὰ καθ᾽ ὁδὸν ὑπέστησαν ναυάγιον καὶ διασωθέντα μετέβησαν εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅπου ἐνεδύθησαν τὸ μοναχικὸν σχῆμα· ὅτε οἱ γονεῖς αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀναζήτησιν καὶ ἔμαθαν ὅτι ἐν τῇ πανερήμῳ τὸν ἀσκητικὸν διάγουσιν δρόμον, ζῶντες καὶ τῷ Θεῷ δουλεύοντες, ἐδόξασαν τὸν Θεὸν καί, ἀποταξάμενοι καὶ αὐτοὶ τὸν κόσμον, μετέβησαν ὁ μὲν Ξενοφῶν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἐκεῖ, τὸ μοναχικὸν λαβὼν σχῆμα, διῆλθεν ἐν ἀσκήσει τὸν βίον, ἡ δὲ γυνὴ αὐτοῦ Μαρία εἰς γυναικείαν ἐγκαταβιώσασα μονὴν ὡς μοναχή, τῷ Θεῷ ἑαυτὴν ἀφιέρωσεν· οὕτως ὁσίως ἅπαντες τὸν βίον διαπλεύσαντες καὶ θαύματα ἐπιτελοῦντες πρὸς Κύριον ἐξεδήμησαν.

Καὶ γῆ λιπόντος τοὺς περὶ Ξενοφῶντα
ἀβρᾷ ξενίζω τοῦ λόγου πανδαισία.
Παισὶν ἅμ᾽ ἀλόχῳ Ξενοφῶν θάνεν εἰκάδι ἕκτι.

[Χειρόγραφον Τυπικὸν ὑπ᾽ ἀριθ. 244 τῆς ἐν ἁγίῳ Ὄρει μονῆς τοῦ Ξενοφῶντος ταῦτα: «Οὗτος ὁ ἅγιος, ὡς δοκεῖ κτήτωρ ἀρχαῖός ἐστι τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοβίου, διὸ ἑορτάζομεν αὐτὸν ἄνευ ἀργίας... ἔχομεν τὸ κατωσάγωνον τοῦ υἱοῦ αοὐτοῦ, ποιοῦμεν καὶ κόλυβα» (ἰδ. Δημητριεύση Τυπικὰ Β´σ. 533) Ὁ Ὅσιος Ξενοφῶν ἔζη κατὰ τὸν Ϟ´ αἰῶνα, ἡ μονὴ τοῦ Ξενοφῶντος ἐκτίσθη κατὰ τὸν δέκατον αἰῶνα καὶ οἱ τρόφιμοι τῆς Μονῆς δέχονται αὐτὸν ὡς κτήτορα τοῦ Κοινοβίου των.]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας