Θεοδώρα ἡ βασίλισσα, ἡ ποιήσασα τὴν Ὀρθοδοξίαν (Φεβρουαρίου 11)

Ἡ γνωστὴ εὐσεβέστατη βασίλισσα Θεοδώρα ἡ Παφλαγών, ἡ κόρη τῶν ἐπιφανῶν Μαρίνου καὶ Θεοκτίστης καὶ σύζυγος γενόμενη τοῦ βασιλέως Θεοφίλου. Αὕτη, μεθ’ ὅλην τὴν τοῦ συζύγου αὑτῆς ἐπιδειχθεῖσαν μανίαν πρὸς διωγμὸν τῶν ἱερῶν εἰκόνων, παρέμεινεν ἀκλόνητος εἰς τὰς θρησκευτικὰς αὑτῆς πεποιθήσεις, προσκυνοῦσα ἐν κρυπτῷ τὰς εἰκόνας, ἃς ἔκρυπτεν ἐν τῷ κοιτῶνι αὑτῆς καὶ τὸν Θεὸν ἱκετεύουσα ἵνα ἐλεήσῃ τοὺς ὀρθοδόξους· διὸ καὶ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς, βασιλέως Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου, συγκαλεῖ σύνοδον, καταβιβάζει ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου Ἰωάννην τὸν Γ′ (832-842) τὸν Λεκανομάντιν καὶ ἀνυψοῖ ἐπ’ αὐτὸν τὸν ἱερὸν Μεθόδιον, ἐκ τῆς ἐξορίας τοῦτον ἀνακαλέσασα, ὡς καὶ πάντας τοὺς ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων ἐξορίστους ὁμολογητὰς τῆς πίστεως καὶ ἀναστηλοῖ μετὰ τοῦ υἱοῦ αὑτῆς Μιχαὴλ κατὰ τὴν πρώτην Κυριακὴν τῶν Νηστειῶν ἐπισήμως ἐν τῷ ναῷ τῆς ἁγίας Σοφίας τὰς ἱερὰς εἰκόνας (19 Φεβρουαρίου 842). Τοιαῦτα θεοφιλῆ ἔργα ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας κατεργασαμένη καὶ ἐν ἀρετῇ καὶ ἀγαθοεργίαις βιώσασα, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ.

Θεοδώραν ἄνασσαν εὐσεβεστάτην
Χριστὸς βασιλεὺς ἀξιοῖ θείου στέφους.

[Οἱ στίχοι ἐλλείπ. ἐν Α. Ἐν τοῖς Συναξαρισταῖς μετὰ τῆς μνήμης τῆς Θεοδώρας φέρεται καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέρα καὶ ἡ μνήμη τῆς Ὀρθοδοξίας οὕτως: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἐν Κυριῳ πάσχα Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅτε ἡ μνήμη ἑορτάζεται τῆς ἀναστηλώσεως τῶν σεπτῶν καὶ ἁγίων εἰκόνων.
Τὰς οὐ πρεπόντως ἐξορίστους εἰκόνας
χαίρω πρεπόντως προσκυνουμένας βλέπων»
Ἡ μνήμη αὔτη ἀποσιωπᾶται εἰς τὰ ἔντυπα Μηναῖα]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία