Παγκράτιος ἐπίσκοπος Ταυρομενίου (Φεβρουαρίου 9 καὶ Ἰουλίου 9)

Κατήγετο ἐξ Ἀντιοχείας, ζῶν εἰς τοὺς χρόνους τῶν ἀποστόλων· νεανίας ἔτι, ἐπισκέφθη μετὰ τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρὸς αὑτοῦ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐβαπτίσθη ἐκεῖ· μετὰ τὸν θάνατον τῶν τῶν γονέων αὑτοῦ  ἠκολούθησεν τὸν ἀπόστολον Πέτρον, μεθ᾽ οὗ μετέβην εἰς Ἀντιόχειαν καὶ ἐκεῖθεν εἰς Κιλικίαν, ὅπου συνήντησε τὸν ἀπόστολον Παῦλον, προχειρισθεὶς ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐπίσκοπος τῆς ἐν Σικελίᾳ Ταυρομενείας· ἀποστολικὸς δὲ ὁ ἀνῆρ καὶ θείου ζήλου πεπληρωμένος, προσείλκυσε διὰ τοῦ κηρύγματος αὑτοῦ τόν τε ἡγεμόνα τοῦ τόπου Βονιφάτιον καὶ πλῆθος λαοῦ εἰς τὸ φῶς τῆς θεωγνωσίας καὶ ἵδρυσεν ἐν τῇ πόλει ναόν· ἀλλ᾽ οἱ ἐν Σικελίᾳ Μοντανοί, φθονήσαντες τὸ εὐαγγελικὸν αὐτοῦ ἔργον, καιρὸν εὑρόντες κατάλληλον, ἐθανάτωσαν αὐτόν.

Προθεὶς ἑαυτὸν Παγκράτιος ὡς βάθρον,
ἀθλήσεως ἤγειρεν οἶκον λίθων.
Παγκράτιον δ᾽ ἐνάτῃ δῶμ᾽ ἔδρακε παγκρατέοντος.

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία