Μελέτιος ἀρχιεπίσκοπος Ἀντιοχείας (Φεβρουαρίου 12)

Ὁ ἱερὸς Μελέτιος κατὰ τὸν Θεοδώρητον (Ἐκκλ. Ἱστορ. Βιβλ. β´), ἦν πρῶτον ἐπίσκοπος τῆς ἐν Ἀρμενίᾳ Σεβαστείας, μετατεθεὶς ὕστερον εἰς τὸν θρόνον τῆς Βερροίας (τῆς Συρίας) καὶ ἐκ ταύτης ἀνυψώθη εἰς τὸν θρόνον τῆς Ἀντιοχείας (361) ὑπὸ τῶν Ἀρειανῶν, νομιζόντων αὐτὸν ὁμόφωνα, ἐπὶ τῆς βασιλείας Κωνσταντίου· ἀλλὰ μόλις ἐγκατέστη ἐπὶ τοῦ θρόνου αὑτοῦ καὶ ἐγνώσθη ἡ ὀρθόδοξος αὐτοῦ πίστης, τῇ ἐνεργείᾳ τῶν Ἀρειανῶν, μετὰ τριάκοντα ἡμέρας ἐξεβλήθη τοῦ θρόνου ὑπὸ τοῦ Κωνσταντίου καὶ ἐξωρίσθη εἰς τὴν πατρίδαν του· ἐκ τῆς ἐξορίας ἐπανῆλθεν εἰς Κωνσταντινούπολιν, ὅπου προήδρευσε τῆς ἐκεῖ συγκροτηθείσης Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (381), τῆς καταδικασάσης τὸν πνευματομάχον πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Μακεδόνιον· ἀλλ᾽ ἐν τῷ μέσῳ τῶν ἐργασιῶν ἀπέθανε καὶ τοῦτον διεδέχθη εἰς τὴν προεδρείαν ὁ Κων/πόλεως Γρηγόριος ὁ Ναζιανηνός. Ἐν τῇ συνόδῳ ταύτῃ διεκρίθη καὶ ἐπεφημίσθη μεταξὺ τῶν 150 πατέρων λαβόντων μέρος εἰς τὴν Β´ ταύτην οἰκουμενικὴν σύνοδον ὡς εἷς τῶν στύλων τῆς ὀρθοδοξίας τῆς πίστεως, ὑπὲρ ἧς ὑπέστη ἐξορίας καὶ ἀπέθανε μακρὰν τοῦ ποιμνίου του. 

Τὰς χεῖρας αἴρων Μελέτιος Κυρίῳ,
ταῖς χερσί σου τίθημι τὴν ψυχήν, λέγει.
Δωδεκάτῃ Μελέτιος ἔδυ χθ´όνα πολυβότειραν.

[Περὶ τούτου ἴδε ὅσα γράφει ὁ Ἰ. Φωκυλίδης ἐν τῷ «Πανταίνῳ», τ. 24, σ. 85-99 καὶ σ. 101-106.]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία