Μήνυμα τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κκ. Βαρθολομαίου, ἐπί τῇ ἡμέρᾳ προσευχῶν ὑπέρ τοῦ Περιβάλλοντος

 Ἡ κλιματικὴ ἀλλαγὴ καὶ ὁ ἐπίκαιρος προβληματισμὸς γιὰ θέματα περιβάλλοντος ἀπέδειξαν ὅτι «ὁ κόσμος μας ἀποτελεῖ ἑνότητα, τὰ προβλήματά μας εἶναι παγκόσμια καὶ κοινά». Διὰ τοῦτο καὶ  ἡ ἀντιμετώπισις τῶν κινδύνων ἀπαιτεῖ κοινὴ πορεία καὶ κοινὲς δράσεις, γράφει ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαίος ὁ Α΄ στὴν ποιμαντικὴν ἐγκύκλιόν του διὰ τὴν «Ἡμέραν προστασίας τῆς δημιουργίας» (1^η Σεπτεμβρίου).

«Εἶναι ἀδιανόητον ἡ ἀνθρωπότης νὰ γνωρίζῃ τὴν σοβαρότητα τοῦ προβλήματος καὶ νὰ συνεχίζῃ νὰ συμπεριφέρεται ὡς νὰ μὴ ἐγνώριζεν», ἀναφέρει αὐτολεξεὶ ὁ Πατριάρχης. Γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ ἀσκεῖ κριτικὴ στὸ ἐπικρατοῦν πρότυπον οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως «μὲ πρόσημον τὸν φετιχισμὸν τῶν οἰκονομικῶν δεικτῶν καὶ τὴν μεγιστοποίησιν τοῦ κέρδους». Ἀντιπαραθέτει δὲ σὲ αὐτὰ τὴν «στράτευσιν, διὰ τὴν προστασίαν τῆς δημιουργίας καὶ διὰ τὴν κοινωνικὴν δικαιοσύνην», δράσεις ποὺ εἶναι «ἀλληλένδετοι καὶ ἀδιαίρετοι» λόγῳ τῆς συναφείας των. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μνημονεύει τὸν προκάτοχό του Δημήτριον ὁ ὁποῖος πρὸ 30ετίας ἐκάλεσεν «ὁλόκληρον τὸν ὀρθόδοξον καὶ χριστιανικὸν κόσμον» κατὰ τὴν 1^ην Σεπτεμβρίου «νὰ ἀπευθύνουν προσευχὴν πρὸς τὸν Δημιουργόν, μετὰ εὐχαριστίας διὰ τὸν κτιστὸν κόσμον, τὴν μεγάλην Του δωρεάν, καὶ παρακλήσεως διὰ τὴ προστασίαν καὶ σωτηρίαν του».

Θεωρεῖ ἐπίσης σημαντικὸ ἡ Α.Θ.Π. ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος στὸ ποιμαντικὸ μήνυμά του τὸ ὅτι ἡ πρωτοβουλία αὐτὴ δὲν ἀπευθύνεται μόνον πρὸς τοὺς ὀρθοδόξους πιστοὺς ἀλλ΄ἐν τέλει πρὸς κάθε ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως. Ἡ μέριμνα διὰ τὸ φυσικὸν περιβάλλον δὲν εἶναι πρόσθετος δραστηριότης ἀλλά, ὡς «ἐφηρμοσμένη ἐκκλησιολογία», εἶναι οὐσιαστικὴ ἔκφρασις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, γράφει ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ συνεχίζει τονίζων ὅτι «ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ προστασία τῆς κτίσεως εἶναι διάστασις τῆς Πίστεώς μας καὶ περιεχόμενον τῆς ζωῆς ἐν ἐκκλησίᾳ καὶ ὡς ἐκκλησία». Ἡ κοινότητα τῶν πιστῶν δὲν θεωρεὶ τὸν φυσικὸν κόσμον ὡς «ἀντικείμενον ἢ χρηστικὸν ὑλικὸν διὰ τὰς ἀνάγκας τοῦ ἀτόμου καὶ τῆς ἀνθρωπότητος», ἀλλὰ ὡς «ἐνέργημα, πεπραγμένον, δημιούργημα τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος μᾶς καλεῖ νὰ  τὸ σεβασθῶμεν καὶ νὰ τὸ προστατεύσωμεν, καθιστάμενοι συνεργοὶ  Αὐτοῦ, οἰκονόμοι, φύλακες καὶ ἱερεῖς τῆς δημιουργίας».

Καλεῖ, τέλος, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν νὰ δραστηριοποιηθεῖ ἔτι πλέον εἰς τὴν πρακτικὴν ἐφαρμογὴν τῶν οικολογικῶν καὶ κοινωνικῶν συνεπειῶν τῆς Πίστεως, καθὼς εἶναι πεπεισμένος ὅτι «ἡ λύσις τῶν μεγάλων προβλημάτων τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι ἀνέφικτος χωρὶς πνευματικὸν προσανατολισμόν.»

Τὸ «Μήνυμα» τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Πατριάρχου ἔχει ὡς ἑξῆς.