Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου καί Ἐθνικές Ἐπέτειοι Ἑλλάδος καί Αὐστρίας.

Μέ ἀφορμή τήν Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου τέλεσε ὁ Σεβασμιώτατος τήν Κυριακή 26 Ὀκτωβρίου στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίας Τριάδος στή Βιέννη τήν ἀρχαιοπρεπή φερώνυμο θεία Λειτουργία. Τό ἀρχαῖο αὐτό λειτουργικό τυπικό χρησιμοποιεῖται σπάνια στίς μέρες μας. Ἀφορμή στήν περίπτωση αὐτή στάθηκε ἡ μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Ἰακώβου στίς 23 Ὀκτωβρίου. Μετά τή θεία Λειτουργία ἀκολούθησε Δοξολογία γιά τίς Ἐθνικές Ἑορτές Ἑλλάδος καί Αὐστρίας, πού ἔκλεισε μέ τόν Ἑλληνικό Ἐθνικό Ὕμνο. Ἀκολούθησε ἐπίσκεψη στόν ἑλληνικό τομέα τοῦ Νεκροταφείου τοῦ Ἁγίου Μάρκου (Sankt Marx), ὅπου τελέσθηκε ἐπιμνημόσυνη δέηση γιά τούς κεκοιμημένους.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε μέ ἀφορμή τήν εὐαγγελική περικοπή τοῦ δαιμονιζομένου ἀπό τά Γάδαρα (Λουκ. 8,26-39) καί μίλησε γιά τή σημασία καί τή σπουδαιότητα τῆς ἐλευθερίας. Ὁ Γαδαρηνός κατελήφθη ὑπό τῶν δαιμόνων, πού στήν ἐρώτηση τοῦ Ἰησοῦ ἀπάντησαν εἰς τό ὄνομα Λεγεών. Τόσο εἶχε κατακερματισθεῖ ἡ προσωπικότητα τοῦ δαιμονιζομένου, ὥστε τοῦ καθίστατο ἀδύνατη ἡ ὁποιαδήποτε κοινωνία μέ ἀνθρώπους καί ἡ κοινωνική ἐπαφή. Ἡ συνάντηση μέ τόν Χριστό τοῦ χάρισε τή σωτηρία καί τοῦ ἀπέφερε τήν ἑνότητα μέ τόν Θεό. Ἔτσι ὁ δαιμονιζόμενος μποροῦσε νά ἐπανέλθει στήν κοινωνία τῶν τῶν ἀνθρώπων, ἑνοποιώντας τήν προσωπικότητά του κάτω ἀπό τή σωστική χάρη τῆς κοινωνίας μέ τόν Χριστό.

 Οἱ κάτοικοι τῶν Γαδάρων δέν ἤθελαν ὅμως τήν κοινωνία μέ τόν Χριστό, γιατί ἐκεῖνος ἐπέτρεψε στούς δαίμονες νά εἰσέλθουν στούς χοίρους τους. Ἡ ἐκτροφή χοίρων ἦταν σύμφωνα μέ τόν ἰουδαϊκό νόμο καί τίς διατάξεις τῆς καθαρότητας ἀπαγορευμένη, ἀλλά ὡστόσο πολύ προσοδοφόρα. Ἔτσι ὁ Χριστός κατέστρεψε τό βιός καί τά σχέδια τῶν Γαδαρηνῶν, καθώς αὐτά κατελήφθησαν καί κατεκρυμνήσθησαν. Προτίμησαν τόν μονισμό καί τήν ἀπομόνωση καί δέν θέλησαν νά ἐλευθερωθοῦν. Ὅμως κάθε ἄνθρωπος θά πρέπει νά ἀκολουθεῖ μέ ἐλευθερία τόν Χριστό, ὥστε τό εὐαγγελικό μήνυμα νά φέρει χαρά στήν ψυχή του, ὅπως τόνισε ὁ Σεβασμιώτατος.

Στό τέλος τῆς δοξολογίας ἔγινε ἀναφορά στή σημασία τῆς ἀντιστάσεως τῶν Ἑλλήνων τό 1940 ἐνάντια στό φασισμό. Τό Ὄχι στήν ἰταλική κυριαρχία ἦταν ἕνα ἠχηρό Ναί στήν ἑλευθερία. Σήμερα ἔχουμε τή δυνατότητα νά ἀπολαμβάνουμε τούς καρπούς αὐτής τῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία δέν ἐκτιμᾶται ὅσο θά ἔπρεπε ἀπό τούς κατοίκους τῆς γηραιᾶς ἡπείρου. Ἔκλεισε δέ μέ τά λόγια: «Μαζί μποροῦμε νά πετύχουμε πολλά γιά τήν Εὐρώπη». Ἡ Ἑλληνίδα Πρέσβης στή Βιέννη, κ. Χρυσούλα Ἀλειφέρη μίλησε γιά τή σημασία τῆς ἑορτῆς καί τή σπουδαιότητα τοῦ Ὄχι τῶν Ἑλλήνων γιά τόν εὐρωπαϊκό πολιτισμό. Ἀνέφερε ἐπίσης τή σπουδαιότητα τοῦ Ναί, πού οἱ Ἕλληνες εἶπαν τήν ἐποχή ἐκείνη, γιά τήν ἐλευθερία, τήν ἀλληλεγγύη καί τήν Εὐρώπη, πού ἀναδείχθηκε ἀπό τίς στάχτες τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου.