Καίτοι εἷς ἕκαστος τῶν ἀποστόλων τούτων ἑορτάζεται ἐν ἡμέρᾳ τακτῇ, οὐχ ἦττον ἡ ἐκκλησία ὥρισε καὶ ἰδίαν ἡμέραν πρὸς ἑορτασμὸν τῆς μνήμης ἀπάντων ὁμοῦ. Ἐν τῷ Λαυρεωτικῷ Κώδ. Δ. 43 φ. 236β ἐπιφέρεται ὁ τούτων κατάλογος μετὰ συντόμων βιογραφικῶν σημειωμάτων οὕτως:
Οὗτος ἐγένετο ἐπίσκοπος Παρίου (τοῦ Ἑλλησπόνου). Προσαχθεὶς εἰς τὸν τριβοῦνον Ζηλικίνθιον καὶ τὸν Χριστὸν ὁμολογήσας ἐδάρη ἀνηλεῶς, ἐδέθη καὶ ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσα, ὅπου εὗρε μαρτυρικὸν θάνατον.
Εἷς τῶν δώδεκα μικρῶν λεγομένων προφητῶν ἐκ φυλῆς Λευΐ, γεννηθεὶς ἐν Σοφαῖς μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν Ἑβραίων ἐκ τῆς Βαβυλῶνος. Πολλῆς τιμῆς παρὰ τῷ λαῷ ἀξιούμενος διὰ τὸ ὅσιον καὶ πρᾷον καὶ τὸ τοῦ εἴδους εὐπρεπές, ἐκλήθη Μαλαχίας, ὅ ἐστιν ἄγγελος· ἀνέμνησεν εἰς τοὺς Ἰουδαίους τὰς εὐεργεσίας τοῦ Θεοῦ καὶ προέτρεψεν αὐτοὺς ἠπίως εἰς ἀνέγερσιν τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις ναοῦ, ἤλεγξεν αὐτοὺς διὰ τὰς τολμηθείσας παρανομίας, προεκήρυξε τὴν κατὰ σάρκα παρουσία τοῦ Χριστοῦ, προεῖπε τὴν κλῆσιν τῶν ἐθνῶν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀπιστία τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ καὶ προεφήτευσε περὶ τῆς δευτέρας τοῦ Σωτῆρος ἐπιφανείας. Νέος δὲ ἔτι ὤν, προσετέθη εἰς τοὺς πατέρας αὑτοῦ ἐν βίῳ καὶ ἐτάφη έν τω ἀγρῷ αὐτοῦ. Οἱ Συναξαρισταὶ περιγράφουσιν αὐτὸν οὕτω: «Ἦν δὲ τὴν ὄψιν αὐτοῦ εὐπρεπής, οὐκ ἐπίμηκες ἀλλὰ στρογγυλὸν ἔχων τὸ πρόσωπον, οὗλος τὴν τρίχα καὶ κεκαρμένος ὑποφαίνων πλατὺ τὸ κρανίον».
Ἐγεννήθη ἐν Καισαρείᾳ τῆς Καππαδοκίας καὶ ἦν ἐπὶ τῆς βασιλείας Λικινίου (307-323) κόμης ἐπὶ κεφαλῆς ἑκατὸ στρατιωτῶν. Μὴ ἀνεχόμενος τὴν ἐπικρατοῦσαν ἀσέβειαν καὶ τὰς κατὰ τοῦ Χριστοῦ ὕβρεις ἀπεσύρθη τοῦ κόσμου καὶ διέμεινεν εἰς τὰ ὄρη, μετὰ τῶν θηρίων διαιτώμενος· ἐκπυρωθεὶς δὲ ἐκ ζήλου κατὰ τῆς πλάνης θάρρος λαβών, κατῆλθεν εἰς τὴν πόλιν καὶ ἐντὸς τοῦ θεάτρου ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους ἐκήρυξε τὸν Χριστόν, εἰς ὃν οἱ πάντες ἐπίστευσαν· τότε ὁ παρακαθήμενος ἐν τῷ θεάτρῳ ἄρχων, θυμοῦ πλησθείς, διέταξε νὰ θανατωθῇ διὰ ξίφους. Λαμπρὸν ἐγκώμιον εἰς τὸν Γόρδιον συνέταξεν ὁ Μέγας Βασίλειος (ἴδε Migne, Patr. gr. τ. 31, σ. 489).
Ὁ μέγας τῆς ἐκκλησίας πατὴρ καὶ διάσκαλος Βασίλειος ἐγεννήθη περὶ τὸ 330 ἐν Καισαρείᾳ τῆς Καππαδοκίας, ἐκ πατρὸς Βασιλείου ὡσαύτως καλουμένου καὶ μητρὸς Ἐμμελείας· καὶ ὁ μὲν πατὴρ κατήγετο ἐκ Νεοκαισαρείας, ἡ δὲ μήτηρ ἦν ἐκ Καππαδοκίας. Μετὰ τὰς ἐν Καισαρείᾳ αὐτοῦ πρώτας σπουδὰς καὶ εἶτα ἐν Βυζαντίῳ, ἐπεσκέφθη, νεαρὸς τὴν ἡλικίαν, καὶ τὰς Ἀθήνας, ἔνθα ἐπὶ τετραετίαν συνεπλήρωσε τὰς σπουδὰς αὐτοῦ, εἰς τὴν φιλοσοφίαν, ρητορικήν, γραμματικήν, ἀστρονομίαν καὶ ἰατρικήν, ἔχων συμφοιτητὰς τὸν Ναζιανηνὸν Γρηγόριον καὶ Ἰουλιανὸν τὸν Παραβάτην. Ἐξ Ἀθηνῶν ἐπέστρεψεν εἰς Καισαρείαν διδάσκων τὴν ρητορικὴν καὶ ἐκεῖθεν, ἀποφασίσας ν' ἀσπασθῇ τὸν μοναχικὸν βίον, μετέβει εἰς τὰ κέντρα τοῦ ἀσκητισμοῦ, ἵνα διδαχθεῖ τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας, εἰς Αἴγυπτον, Παλαιστίνην, Συρίαν καὶ Μεσοποταμίαν, ὁπόθεν ἐπανακάμψας ἀπεσύρθη εἰς μονήν τινα τοῦ Πόντου γενόμενος μοναχός, ἐπὶ πενταετίαν ὅλην αὐστηρῶς ἀσκούμενος (357-362).
Οὗτος ἦν ἐκ τῆς Ρώμης, διὰ δὲ τὴν ἄκραν αὐτοῦ ἀρετὴν καὶ εὐσέβειαν ἀνυψώθη εἰς τὸν ἐπισκοπικὸν θρόνον τῆς Ρώμης, εἰς διαδοχὴν τοῦ ἀποθανόντος τὴν 11ην Ἰανουαρίου 314 πάπα Ρώμης Μιλτιάδου· τὴν 31η τοῦ αὐτοῦ μηνὸς κατέλαβε τὸν θρόνον καὶ ἐκυβέρνησε τὴν ἐκκλησίαν μέχρι τοῦ 335, πολλοὺς ἐπιστρέψας διὰ θαυμάτων εἰς τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν· κατὰ τὴν παράδοσιν ὁ Σίλβεστρος οὗτος ἐβάπτισε καὶ τὸν μέγαν Κωνσταντῖνον· ἀλλ' ἡ παράδοσις αὕτη ἱστορικῶς δὲν στηρίζεται.
Μέ τήν ἱστορική γιά τόν Ἑλληνισμό στήν Αὐστρία σημασία καί τή πλούσια δραστηριότητα στό φιλαν-θρωπικό, ἀνθρωπιστικό καί πολιτιστικό ἐπίπεδο, ἡ Μη- τρόπολη Αὐστρίας στρέφε- ται σέ ἐσᾶς ἀναζητώντας ἐνίσχυση στό ἔργο της.
Ὁ Θεός νά σᾶς εὐλογεῖ
Salzburg
Graz
Mattighofen
Klagenfurt
Innsbruck καὶ Kufstein
St. Andrä am Zicksee
