Τήν Τρίτη 7 Μαρτίου ἐ.ἔ. ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αὐστρίας καί Ἔξαρχος Οὑγγαρίας κ. Ἀρσένιος ἀπένειμε στή Βουδαπέστη κατά τήν διάρκεια σεμνῆς καί ἀπέριττης ἐκδήλωσης τόν Χρυσοῦν Σταυρόν Ἀξίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστρίας μετά τοῦ σχετικοῦ Διπλώματος στον ἀναπληρωτή Πρωθυπουργό τῆς Οὑγγαρίας κ. Zsolt Semjén καί στόν Ὑπουργό Ἀνθρωπίνου Δυναμικοῦ κ. Zoltán Balog.
Τήν Δευτέρα 6 Μαρτίου ἐ.ἔ. πραγματώθηκε στούς χώρους τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καί ὑπό τήν προεδρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστρίας καί Ἐξάρχου Οὑγγαρίας κυρίου Ἀρσενίου, ἡ ἑαρινή συνέλευση τῆς Συνόδου τῶν ἐν Αὐστρίᾳ ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων. Συμμετεῖχαν σ᾽ αὐτήν οἱ Ἐπίσκοποι, ἐκπρόσωποι τῶν Πατριαρχείων Μόσχας, Σερβίας, Βουλγαρίας καθώς καί Ἱερείς ἐκπρόσωποι ἑτέρων ὀρθοδόξων παρουσιῶν. Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας ἐπήνεσε τό θετικό κλῖμα τῆς συνελεύσεως αὐτῆς, τό ὁποῖο καί ἀπετέλεσε τήν προϋπόθεση γιά τήν καρποφόρα ἐπίλυση τῶν πρός ἐπεξεργασία ζητημάτων.
Τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ἐ.ἔ. ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αὐστρίας καί Ἔξαρχος Οὑγγαρίας κ. Ἀρσένιος, προεξῆρχε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Πρωτοπρ. τοῦ Οἰκ. Θρόνου Ἰωάννου Νικολίτση, τοῦ Πρωτοπρ. Ἀλεξάνδρου Lapin καί τοῦ Πρεσβ. Δρ. Νικολάου Rappert καί πλήθους πιστῶν.
Τό στάδιο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πρέπει νά ἐκλαμβάνεται καί νά βιώνεται ἀπό τούς καθόλου Ὀρθοδόξους ὡς περίοδος νήψης καί ἀνάνηψης τῆς συνείδησής τους. Αὐτήν τήν πρόσκληση ἀπευθύνει σέ ὅλους μας ὁ Παναγιότατος Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος μέσῳ τοῦ Κατηχητήριου Λόγου του ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἄλλωστε σύμπασα ἡ ὀρθόδοξος πατερική διδασκαλία καί φωνή, σημειώνει, μᾶς καλεῖ κατά τήν διάρκεια αὐτῆς τῆς περιόδου τῆς Νηστείας νά συναισθανθοῦμε ἕκαστος ἀπό ἐμᾶς, ποιοί εἴμαστε, ποῦ βρισκόμαστε, ἀλλά καί ποῦ κατευθυνόμαστε μέ τήν ἔννοια τοῦ τελικοῦ μας στόχου. Ἐπίσης, σημειώνει ὁ Παναγιότατος, ὁ πνευματικός αὐτός ἀγώνας τῆς νήψης καί τῆς ἀνάνηψης πού βρίσκεται ἐνώπιόν μας, συνίσταται ἐν τέλει στό γεγονός τῆς μετάνοιας. Μέσα δηλαδή ἀπό τό γεγονός τῆς ἐπίγνωσης τῆς προσωπικῆς μας κατάστασης, ἀλλά καί αὐτό τῆς ἐξομολόγησης πού ἕπεται, ἡ ζωή μας στεφανώνεται μέσῳ τῆς συγχώρεσης τῶν ἁμαρτιῶν μας, τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τοῦ πληρώματος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἡ ἀνάνηψη ταυτίζεται μέ τήν συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου πού μετανοεῖ, ἡ ὁποία πάλι ἀποτελεῖ δῶρο Θεοῦ. Ἡ περίοδος λοιπόν τῆς Νηστείας πού ἐπίκειται εἶναι μιά διαρκής κατάνυξη ἔμποσθεν „τοῦ ἐκτυλισσομένου καθ᾽ ἡμέραν μυστηρίου τοῦ Θεοῦ, τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου“.
