Ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί ὁ Σταυρός
Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ὁλοκληρώθηκε καὶ φθάσαμε στὸ τέλος τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ἦταν πολὺ ἰδιαίτερη αὐτὴ ἡ Τεσσαρακοστὴ γιὰ τὴν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδοξία ὅπως βέβαια γιὰ ὅλες τὶς Ὁμολογίες καὶ τὶς θρησκευτικὲς κοινότητες. Ἤρθαμε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν πρόκληση τῆς ἀσθενείας, τοῦ πόνου, τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἀβεβαιότητος σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Μέσα σ΄ αὐτὴ τὴν ὀδυνηρὴ κατάσταση, οἱ πιστοὶ καλοῦνται νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς, νὰ μείνουν μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ στερηθοῦν τὴν παρουσία Του καὶ τὴ θεία παρηγορία ἀπὸ τὴν ψυχοσωματική τους ὕπαρξη. Στὴν περίπτωση αὐτῆς τῆς νόσου, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον ἐφαρμόζει τὴν ἄκρατο καὶ ἐσχάτην οἰκονομία ὅπως ἔλαβε ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Κύριό μας νὰ πράττει πάντοτε: “Ἀγάπα τὸν πλησίον σου, ὡς ἑαυτόν”[1].