Παῦλος ὅσιος, ὁ Θηβαῖος (Ἰανουαρίου 15)

Ἦκμασεν ἐν τοῖς χρόνοις τοῦ Δεκίου (249-251) καὶ Βαλεριανοῦ (254-259) ὁρμώμενος ἐκ τῆς κάτω Θηβαΐδος τῆς Αἰγύπτου. Φοβηθεὶς μὴ παραδοθῇ εἰς τοὺς διώκτας τῶν χριστιανῶν ὑπὸ τοῦ ἐπ' ἀδελφῇ αὑτοῦ γαμβροῦ ἀπαιτοῦντος τὴν περιουσίαν αὑτοῦ, ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον· ἐκεῖ δὲ διαιτώμενος ἠγάπησε τὸν ἐρημικὸν βίον καὶ ἐχώρησεν εἰς τὰ ἐνδότατα, ὅπου εὗρε σπήλαιον, ἐν ᾧ διεπέρασεν ἅπαντα τὸν χρόνον τῆς ζωῆς αὑτοῦ ἐν ἀπραξίᾳ καὶ στερήσεσι. Τοῦτον εὗρέ ποτε ὁ Μέγας Ἀντώνιος καὶ ἐθαύμασε πῶς εἰσεχώρησεν εἰς τὰ ἄβατα τῆς ἐρήμου, ἐν οἷς ποτε ἄνθρωπος δὲν ἐτόλμησεν. Ἔζησεν ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν δέκα τρία ἔτη καὶ μετέστη εἰρηνικῶς πρὸς Κύριον.

Εἰ θαῦμα Θήβαις ταῖς παρ' Αἴγυπτον πύλαι,
πόσον γε Παῦλος κἂν βίου λίπῃ πύλας.
Βλαστὸς Θηβαΐδος πέμπτῃ δεκάτῃ θάνε Παῦλος.

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας