Φλαβιανὸς ὅσιος (Φεβρουαρίου 16)

Πότε ἔζησε καὶ ποῦ ἁγνοεῖται· λέγεται μόνον, ὅτι ἀνέβη εἰς τὴν κορυφὴν βουνοῦ καὶ διεπέρασε μόνος ἄνευ οὐδεμιᾶς ἄλλης ἀναστροφῆς ἑξήκοντα ὅλα ἔτη ἐν νηστείαις καὶ προσευχαῖς· ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ.

Ζωῆς ματαίας ἐκπεραιώσας χρόνους*,
ζῇ Φλαβιανὸς εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον.

[* χρόνον ΒΝ.]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας

Πάμφιλος μάρτυς (Φεβρουαρίου 16)

Συνελήφθη μετὰ καὶ ἄλλων χριστιανῶν ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης ὑπὸ Φιρμιλιανοῦ, ἄρχοντος τῆς Καισαρείας, κατὰ τὸν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ διωγμὸν (290) καὶ ἀπετμήθη τὴν κεφαλήν.

Ὑπὲρ τὸ πᾶν σε Πάμφιλος φιλῶν, Λόγε,
καὶ τὴν τομὴν ἡγεῖτο τῆς κάρας φίλην.
Ἕκτη καὶ δεκάτῃ ξίφους τάμε Πάμφιλον ἀκμή.

[Εἴς τινας Κώδικας ὁ Πάμφιλος καλεῖται Πάμφιος (ἐσφαλμένως), εἰς ἄλλους δὲ φέρεται ὡς ἱερομάρτυς ἐπίσκοπος Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης.]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας

Μελέτιος ἀρχιεπίσκοπος Ἀντιοχείας (Φεβρουαρίου 12)

Ὁ ἱερὸς Μελέτιος κατὰ τὸν Θεοδώρητον (Ἐκκλ. Ἱστορ. Βιβλ. β´), ἦν πρῶτον ἐπίσκοπος τῆς ἐν Ἀρμενίᾳ Σεβαστείας, μετατεθεὶς ὕστερον εἰς τὸν θρόνον τῆς Βερροίας (τῆς Συρίας) καὶ ἐκ ταύτης ἀνυψώθη εἰς τὸν θρόνον τῆς Ἀντιοχείας (361) ὑπὸ τῶν Ἀρειανῶν, νομιζόντων αὐτὸν ὁμόφωνα, ἐπὶ τῆς βασιλείας Κωνσταντίου· ἀλλὰ μόλις ἐγκατέστη ἐπὶ τοῦ θρόνου αὑτοῦ καὶ ἐγνώσθη ἡ ὀρθόδοξος αὐτοῦ πίστης, τῇ ἐνεργείᾳ τῶν Ἀρειανῶν, μετὰ τριάκοντα ἡμέρας ἐξεβλήθη τοῦ θρόνου ὑπὸ τοῦ Κωνσταντίου καὶ ἐξωρίσθη εἰς τὴν πατρίδαν του· ἐκ τῆς ἐξορίας ἐπανῆλθεν εἰς Κωνσταντινούπολιν, ὅπου προήδρευσε τῆς ἐκεῖ συγκροτηθείσης Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (381), τῆς καταδικασάσης τὸν πνευματομάχον πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Μακεδόνιον· ἀλλ᾽ ἐν τῷ μέσῳ τῶν ἐργασιῶν ἀπέθανε καὶ τοῦτον διεδέχθη εἰς τὴν προεδρείαν ὁ Κων/πόλεως Γρηγόριος ὁ Ναζιανηνός. Ἐν τῇ συνόδῳ ταύτῃ διεκρίθη καὶ ἐπεφημίσθη μεταξὺ τῶν 150 πατέρων λαβόντων μέρος εἰς τὴν Β´ ταύτην οἰκουμενικὴν σύνοδον ὡς εἷς τῶν στύλων τῆς ὀρθοδοξίας τῆς πίστεως, ὑπὲρ ἧς ὑπέστη ἐξορίας καὶ ἀπέθανε μακρὰν τοῦ ποιμνίου του. 

Τὰς χεῖρας αἴρων Μελέτιος Κυρίῳ,
ταῖς χερσί σου τίθημι τὴν ψυχήν, λέγει.
Δωδεκάτῃ Μελέτιος ἔδυ χθ´όνα πολυβότειραν.

[Περὶ τούτου ἴδε ὅσα γράφει ὁ Ἰ. Φωκυλίδης ἐν τῷ «Πανταίνῳ», τ. 24, σ. 85-99 καὶ σ. 101-106.]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία

Παγκράτιος ἐπίσκοπος Ταυρομενίου (Φεβρουαρίου 9 καὶ Ἰουλίου 9)

Κατήγετο ἐξ Ἀντιοχείας, ζῶν εἰς τοὺς χρόνους τῶν ἀποστόλων· νεανίας ἔτι, ἐπισκέφθη μετὰ τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρὸς αὑτοῦ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐβαπτίσθη ἐκεῖ· μετὰ τὸν θάνατον τῶν τῶν γονέων αὑτοῦ  ἠκολούθησεν τὸν ἀπόστολον Πέτρον, μεθ᾽ οὗ μετέβην εἰς Ἀντιόχειαν καὶ ἐκεῖθεν εἰς Κιλικίαν, ὅπου συνήντησε τὸν ἀπόστολον Παῦλον, προχειρισθεὶς ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐπίσκοπος τῆς ἐν Σικελίᾳ Ταυρομενείας· ἀποστολικὸς δὲ ὁ ἀνῆρ καὶ θείου ζήλου πεπληρωμένος, προσείλκυσε διὰ τοῦ κηρύγματος αὑτοῦ τόν τε ἡγεμόνα τοῦ τόπου Βονιφάτιον καὶ πλῆθος λαοῦ εἰς τὸ φῶς τῆς θεωγνωσίας καὶ ἵδρυσεν ἐν τῇ πόλει ναόν· ἀλλ᾽ οἱ ἐν Σικελίᾳ Μοντανοί, φθονήσαντες τὸ εὐαγγελικὸν αὐτοῦ ἔργον, καιρὸν εὑρόντες κατάλληλον, ἐθανάτωσαν αὐτόν.

Προθεὶς ἑαυτὸν Παγκράτιος ὡς βάθρον,
ἀθλήσεως ἤγειρεν οἶκον λίθων.
Παγκράτιον δ᾽ ἐνάτῃ δῶμ᾽ ἔδρακε παγκρατέοντος.

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία

Μάρκελλος ἐπίσκοπος Σικελίας (Φεβρουαρίου 9)

Πενιχρὰ τὰ περὶ αὐτοῦ ἐν τοῖς Συναξαρισταῖ· σημειοῦται ἁπλῶς ὅτι ἦν μαθητὴς τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, χειροτονηθεὶς ἐπίσκοπος Σικελίας ὑπ᾽ αὐτοῦ καὶ ὅτι πολλοὺς τῶν ἐθνικῶν ἐπέστρεψεν εἰς τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν καὶ ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ· ἡ μνήμη αὐτοῦ φέρεται μετὰ Φιλαγρίου, ἐπισκόπου Κύπρου, καὶ Παγκρατίου Ταυρομενίου, εἰς οὓς κοινὸν καὶ τὸ δίστιχον: 

Λυθέντες ἄνδρες σαρκικῶν τρεῖς ἁμμάτων
τῶν τῆς Ἐδὲμ μετέσχον ἐντρυφημάτων.

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία

Φιλάγριος ἐπίσκοπος Κύπρου (Φεβρουαρίου 9)

Οὗτος ἐγένετο μαθητὴς τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, χειροτονηθεὶς ἐπίσκοπος Κύπρου· διὰ τῆς διδασκαλίας αὐτοῦ πολλοὺς τῶν ἐθνικῶν ἐπέστρεψεν εἰς Χριστὸν πολλοὺς ὑπομείνας πειρασμοὺς ὑπὲρ τῆς πίστεως· ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ.  Ἐν Κώδικι τῆς Πετρουπόλεως 231 ἀναγράφεται οὕτως: «Φιλαγρίου ἐπισκόπου Κύπρου τοῦ εἰς Κούριν». Ἴσως ἦν ἐπίσκοπος Κουρέων τῆς Κύπρου. Ἡ μνήμη αὐτοῦ φέρεται μετὰ Μαρκέλλου ἐπισκόπου Σικελίας καὶ Παγκρατίου Ταυρομενίου, μαθητῶν καὶ τούτων γενομένων τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, μεθ᾽ ὧν κοινὸν ἔχει τὸ δίστιχον: 

Λυθέντες ἄνδρες σαρκικῶν τρεῖς αἱμμάτων,
τῶν τῆς Ἐδὲμ μετέσχον ἐντρυφημάτων.

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία