Κατηχητήριος Λόγος: Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης γιὰ τὴν ἀλληλεγγύη στοὺς πρόσφυγες
Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐξέφρασε τὴν ἀνησυχία του γιὰ τοὺς πρόσφυγες καὶ τοὺς ἀνθρώπους σὲ ἀνάγκη στὸ πλαίσιο τοῦ Κατηχητηρίου Λόγου ἐπὶ τῇ Ἁγίᾳ καὶ Μεγάλῃ Τεσσαρακοστῇ. Ἂν κάποιος περιορίζει τὴ νηστεία στὴν ἀποφυγὴ κάποιων τροφῶν, τότε παραβλέπει τὴν ἀληθὴ ἔννοιά της, ποὺ συνδέει τὴν φροντίδα τῆς διατροφῆς μὲ τὶς πράξεις τῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον καὶ τῆς ἀλληλεγγύης, καθὼς διεμήνυσε ὁ Παναγιώτατος.
Στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς στροφῆς πρὸς κάθε ἄνθρωπο σὲ ἀνάγκη, πρὸς ἐκείνους ποὺ ὑποφέρουν, βρίσκονται σὲ ἔνδια καὶ φτώχια, πρὸς τοὺς ἀστέγους καὶ τοὺς πρόσφυγες δὲν θὰ πρέπει κανεῖς νὰ λαμβάνει ὑπόψη τὴν ἐθνικότητα, τὴ θρησκεία, τὴ γλώσσα ἢ τὴν καταγωγή.
Ἡ νηστεία ἀποτελεῖ ἀποφυγὴ τῶν τροφίμων, τῶν πτωτικῶν σκέψεων καὶ κακῶν λογισμῶν καὶ ὡς τέτοια, προϋπόθεση συνάμα τῆς ὀρθῆς, μετρημένης καὶ συνετῆς διαχείρισης τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν μὲ τὴν προοπτικὴ τῆς κοινωνικῆς εὐποιΐας. Ἡ νηστεία θὰ πρέπει νὰ ἀποτελεῖ εὐκαιρία γιὰ ἕναν αὐτοπεριορισμό, ποὺ ἀποσκοπεῖ νὰ στρέψει τὸ ἐνδιαφέρον στὰ ἀληθινὰ προβλήματα τῶν καιρῶν μας καὶ τὴν ἀναζήτηση τοῦ φτωχοῦ Λάζαρου στὸ σήμερα, δηλαδὴ τὸν πρόσφυγα.
Ἔτσι θὰ πρέπει κάθε ἄνθρωπος, ὡς εἰκόνα καὶ ὁμοίωση Θεοῦ, νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς ναὸς τοῦ Κυρίου, ἐνῶ ἀνέφερε: «Ὡς γνωστόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἕκαστος ἄνθρωπος, πλασθεὶς κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ, ἀποτελεῖ ναὸν Κυρίου. Πολὺ δὲ περισσότερον ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν καὶ ἐχρίσθημεν διὰ τοῦ Ἁγίου Μύρου καὶ ἐνεκεντρίσθημεν εἰς τὴν καλλιέλαιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἴμεθα ναοὶ τοῦ ἐν ἡμῖν οἰκοῦντος Ἁγίου Πνεύματος, ἀκόμη καὶ ἐὰν διὰ ποικίλων ἁμαρτιῶν, ἑκουσίων ἢ ἀκουσίων, ἀπομακρυνώμεθα ἀπὸ τοῦ Κυρίου: «εἰ ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς μένει» (Β΄ Τιμ. β΄, 13).
Διὰ τοῦ ρύπου ὅμως τῆς ἁμαρτίας κωλύεται ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ ἐνεργῇ ἐν ἡμῖν, ἐφ᾿ ᾧ καὶ ἡ Ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὥρισε τὴν ἀρχομένην περίοδον τῶν νηστειῶν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἵνα κατ᾿ αὐτὴν καθάρωμεν ἑαυτοὺς διὰ τῆς μετανοίας καὶ γενώμεθα ἄξιοι νὰ ὑποδεχθῶμεν τὰ ζωοποιὰ Πάθη καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν λαμπροφόρον Ἔγερσιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Δεῦρο τάλαινα ψυχή, σὺν τῇ σαρκί σου τῷ πάντων Κτίστῃ, ἐξομολογοῦ∙ καὶ ἀπόσχου λοιπόν, τῆς πρὶν ἀλογίας, καὶ προσάγαγε Θεῷ, ἐν μετανοίᾳ δάκρυα», καλεῖ πάντας τοὺς πιστοὺς ὁ ποιητὴς τοῦ Μεγάλου Κανόνος Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης (τροπάριον α΄ᾠδῆς).
Διαβᾶστε: Κατηχητήριος Λόγος: Τεσσαρακοστή 2016