Ἑορτασμός τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς 2017 στή Βιέννη

Τό Ψυχοσάββατο 3 Ἰουνίου ἐ.ἔ. ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αὐστρίας, Ἔξαρχος Οὑγγαρίας καί Μεσευρώπης κ. Ἀρσένιος προεξῆρχε στόν Ἱ. Μητροπολιτικό Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Ἀρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας μετά τό πέρας τῆς ὁποίας ἐτέλεσε Ἱερόν Μνημόσυνον γιά τούς προαπελθόντες ἀδελφούς μας, τούς δωρητές ἀλλά καί τούς κτήτορες τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ.

Τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, ἤτοι τήν 4η Ἰουνίου ἐ.ἔ. προεξῆρχε ἐκ νέου τῆς Θείας Λειτουργίας πλαισιούμενος ὑπό τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Ἰωάννου Νικολίτση, τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀλεξάνδρου Lapin καί τῶν Πρεσβυτέρων Sladjan Vasic καί Νικολάου Rappert μέ τήν παρουσία πλήθους πιστῶν. Μετά τό πέρας αὐτῆς ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας ἐτέλεσε τόν Ἑσπερινό τῆς Γονυκλισίας, ὅπου ἀπό κοινοῦ Κλῆρος καί Λαός μέ πίστη καί συντριβή προσευχήθηκαν, κλίναντες τά γόνατα, στήν Ἁγία Τριάδα.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ἀναφέρθηκε, εὐκαίρως ἐπικαίρως, στήν εὐαγγελική περικοπή, ὅπου inter allia, ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας διακηρύττει ὅτι εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου καί ὅτι ὅποιος Τόν ἀκολουθεῖ, δέν θά περπατήσει στό σκοτάδι, ἀλλά θά ἔχει τό φῶς τῆς ζωῆς. Τό γεγονός ὅτι αὐτή ἡ σημαντική ἀλήθεια προέρχεται ἀπό τά ἅγια χείλη τοῦ Χριστοῦ κι ὄχι ἀπό ἐκεῖνα τῆς Παναγίας ἤ κάποιων Ἁγίων, μαρτυρεῖ τήν σπουδαιότητά της, ἀλλά καί ταυτοχρόνως τήν βεβαιότητα τῆς σωτηρίας μας, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος πού ἀκολουθεῖ τόν Κύριο θά βρίσκεται σέ κοινωνία μέ τό Θεό, θά ζεῖ τόν Θεό, θά αἰσθάνεται ἔντονα τήν παρουσία, ἀλλά καί τήν ἰδιαίτερη προστασία Του.

Ἐπίσης, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενἀρχης μας τόνισε ὅτι ἐνδεχομένως στή ζωή μας νά ὑπάρχουν κι ἄλλες ἑστίες φωτός, ὅπως γιά παράδειγμα ἡ ἐργασία ἤ ἡ οἰκογένειά μας, περισσότερο ἤ λιγότερο σημαντικές, ὅμως δέν παύουν νά ἔχουν πρόσκαιρο χαρακτήρα, ἔτσι ὥστε νά μήν μποροῦν νά ἀντικαταστήσουν τό φῶς πού μᾶς χαρίζει ὁ Χριστός, ἀρκεῖ νά ἀνταποκριθοῦμε στήν πρόσκλησή Του, νά Τόν ἀκολουθήσουμε καί νά Τόν καταστήσουμε ἀχώριστο σύντροφο καί συμπαραστάτη στή ζωή μας.

Τέλος, συνδυάζοντας τήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς μέ τήν πολυπόθητη ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας, σημείωσε ὅτι αὐτή μπορεῖ νά πραγματωθεῖ μόνον ὅταν κέντρο ἀναφορᾶς της θά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός κι ὄχι ἐμεῖς, ἕνα εἶδος ἐγωκεντρισμοῦ δηλαδή, κι ἀκόμη ὅταν στό πρόσωπο τοῦ συνομιλητοῦ μας θά ἀναγνωρίζουμε ἕναν ἀδελφό μας. Τό τελευταῖο προϋποθέτει βεβαίως νά κατοικεῖ μέσα μας ὁ Θεός καί νά μπορεῖ ἔτσι νά ἐργάζεται τό Ἅγιον Πνεῦμα τόν ἁγιασμό μας γιά νά ἐδραιὠνεται μέσα μας ἡ Βασιλεία τοῦ φωτός. Γι᾽αὐτό ἄλλωστε καί οἱ Ἀπόστολοι τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἦταν σέ θέση νά μαρτυρήσουν περί τῶν μεγαλειωδῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ καί ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι μποροῦσαν νά τούς κατανοήσουν στή γλῶσσα τους. Ἡ καινή ζωή τῶν χριστιανῶν ἔχει ὡς κέντρο καί σημεῖο ἀναφορᾶς της τόν Χριστό, γι᾽ αὐτό καί οἱ βαπτισθέντες ψάλλουν τό „Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε“.