Ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων στό Graz
Τήν Κυριακή 1η Νοεμβρίου ὁ Σεβασμιώτατος τέλεσε τή θεία Λειτουργία στήν πανηγυρίζουσα ἐνορία τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων στό Graz μαζί μέ τόν Ἀρχιδιάκονο π. Ἀθανάσιο. Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιά τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου. Μέ ἀφορμή τή διήγηση ἐπισήμανε ὅτι ὁ πλούσιος ἀπέθανε καί ἐτάφη, ὅπως ἀναφέρεται στήν εὐαγγελική περικοπή. Ἔτσι ὅπως ἀκριβῶς ἀνάλωσε τή ζωή του μέ τά χθόνια καί τά πεπερασμένα, ἀσχολήθηκε μέ τήν περιουσία του στή γῆ, ἔτσι καί κατέληξε θαπτόμενος σέ αὐτή μέ χῶμα. Ὁ πτωχός ὅμως Λάζαρος ἔγινε δεκτός στούς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ. Καί τοῦτο διότι ὁ πλούσιος οὐδέποτε νοιάσθηκε γιά τούς συνανθρώπους του, ποτέ δέν ἔδειξε συμπαράσταση στόν πτωχό Λάζαρο, πού κείτονταν στήν πόρτα του. Δέν ἐνδιαφέρθηκε γιά τόν Θεό, δέν ἀναλογίσθηκε ποτέ τά οὐράνια, δηλαδή τή μετά θάνατον ζωή, πού εἶναι ὑπερούσια. Ἔτσι, ὅταν πέθανε, ὅλα ὅσα τόν ἐξέτρεπαν ἀπό τά οὐσιώδη, χάθηκαν μαζί του, καί ὑπέφερε συνειδητοποίησε τή μοναξιά του. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ὑπέφερε τιμωρία μεγάλη μακριά ἀπό τό Θεό καί τούς συνανθρώπους του. Ἡ μοναξιά τῆς ψυχῆς, μακριά ἀπό τό Θεό καί τούς συνανθρώπους, εἶναι καί ἡ μεγαλύτερη τιμωρία της.
