Ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων στό Graz

Τήν Κυριακή 1η Νοεμβρίου ὁ Σεβασμιώτατος τέλεσε τή θεία Λειτουργία στήν πανηγυρίζουσα ἐνορία τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων στό Graz μαζί μέ τόν Ἀρχιδιάκονο π. Ἀθανάσιο. Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιά τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου. Μέ ἀφορμή τή διήγηση ἐπισήμανε ὅτι ὁ πλούσιος ἀπέθανε καί ἐτάφη, ὅπως ἀναφέρεται στήν εὐαγγελική περικοπή. Ἔτσι ὅπως ἀκριβῶς ἀνάλωσε τή ζωή του μέ τά χθόνια καί τά πεπερασμένα, ἀσχολήθηκε μέ τήν περιουσία του στή γῆ, ἔτσι καί κατέληξε θαπτόμενος σέ αὐτή μέ χῶμα. Ὁ πτωχός ὅμως Λάζαρος ἔγινε δεκτός στούς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ. Καί τοῦτο διότι ὁ πλούσιος οὐδέποτε νοιάσθηκε γιά τούς συνανθρώπους του, ποτέ δέν ἔδειξε συμπαράσταση στόν πτωχό Λάζαρο, πού κείτονταν στήν πόρτα του. Δέν ἐνδιαφέρθηκε γιά τόν Θεό, δέν ἀναλογίσθηκε ποτέ τά οὐράνια, δηλαδή τή μετά  θάνατον ζωή, πού εἶναι ὑπερούσια. Ἔτσι, ὅταν πέθανε, ὅλα ὅσα τόν ἐξέτρεπαν ἀπό τά οὐσιώδη, χάθηκαν μαζί του, καί ὑπέφερε συνειδητοποίησε τή μοναξιά του. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ὑπέφερε τιμωρία μεγάλη μακριά ἀπό τό Θεό καί τούς συνανθρώπους του. Ἡ μοναξιά τῆς ψυχῆς, μακριά ἀπό τό Θεό καί τούς συνανθρώπους, εἶναι καί ἡ μεγαλύτερη τιμωρία της.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἐνεθάρρυνε τούς πιστούς, νά ἐμβαθύνουν τή σχέση τους μέ τόν Θεό καί τούς συνανθρώπους τους, φροντίζοντάς τις, καί νά μήν χωρίζουν τήν ψυχή τους ἀπό τό περιβάλλον τους. Ἡ σχέση τους μέ τό Θεό καί τούς συνανθρώπους θά πρέπει νά εἶναι μία σχέση ἀγάπης. Σέ αὐτή τή συνάφεια ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιά τόν ὕμνο στήν ἀγάπη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, πού διαβάστηκε στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡ περικοπή αὐτή περιγράφει τήν σημασία τῆς ἀγάπης μέ ἕνα ἰδιαίτερο τρόπο. Γιατί μόνον διά τῆς ἀγάπης μποροῦμε νά ἔχουμε τό Θεό στή ζωή μας, τόσο σέ αὐτή τή ζωή, ὅσο καί στήν αἰώνια.

Οἱ προστάτες τῆς ἐνορίας Ἅγιοι Κοσμάς καί Δαμιανός, οἱ Ἀνάργυροι, ἀποτελοῦν τό παράδειγμα τῆς χριστιανικῆς βιοτῆς. Γεμάτοι ἀγάπη φρόντισαν σέ ὅλη τους τή ζωή τούς συνανθρώπους τους καί προσπάθησαν νά καταπραΰνουν τόν πόνο καί νά θεραπεύσουν τήν ἀσθένεια. Γι’ αὐτό κέρδισαν τήν εὔνοια στά μάτια τοῦ Θεοῦ καί τήν ἁγιοσύνη στή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι στέκουν παραστάτες στούς καθημερινούς μας ἀγῶνες καί τίς ἀγωνίες, καί διαρκεῖς μεσίτες στόν Θεό.

Μετά τή θεία Λειτουργία δύο παιδιά τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου εἶπαν ποιήματα μέ ἀφορμή τήν ἐθνική ἐπέτειο. Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τά παιδιά γιά τήν ἀπόδοση τῶν ποιημάτων καί εὐχήθηκε στούς παρευρισκόμενους γιά τίς ἐθνικές ἐπετείους Ἑλλάδος καί Αὐστρίας. Στή συνέχεια ἀκολούθησε μικρή συνεστίαση στό χῶρο τῆς ἐνορίας, ὅπου ἑορτάσθηκε ἡ πανήγυρη τῶν Ἁγίων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ.