Δομετιανὸς ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς (Ἰανουαρίου 10)

Ἤκμασεν εἰς τοὺς χρόνους Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ (408-450) ὑπὸ γονέων εὐσεβῶν καὶ πλουσίων γεννηθεὶς καὶ ἐκπαιδευθείς, τοῦ Θεοδώρου καὶ τῆς Εὐδοκίας. Μετὰ τὸν θάνατον τῆς συζύγου αὑτοῦ ἐπεδόθη εἰς τὴν σπουδὴν τῆς κατὰ Θεὸν φιλοσοφίας καὶ ἀφιέρωσεν ἑαυτὸν εἰς διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας· διελθὼν τοὺς ἱερατικοὺς βαθμούς, ἀνεδείχθη διὰ τὴν μεγάλην αὑτοῦ παιδείαν καὶ ἀρετήν, τριακονταετὴς ἔτι ὤν, ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς, διαπρέψας καὶ ὡς ποιμὴν καὶ ὡς πολιτιός, εἰς ὂν ὁ συγγενὴς αὐτοῦ βασιλεὺς Μαυρίκιος διὰ δεσμῶν συγγενίας καὶ στενῆς φιλίας μετ' αὐτοῦ συνδεόμενος παρεχώρει αὐτῷ δαψιλῶς τὰ μέσα πρὸς οἰκοδομὴν ναῶν καὶ πτωχοτροφείων· ἀπεβίωσε περὶ τὸ 602 ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐντίμως ταφεὶς ὑπὸ τοῦ πατριάρχου Κυριακοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις Ἀποστόλοις (ἴδ. Θεοφ. Α΄, σ. 410, 438) καὶ θρηνηθεὶς ὑπὸ τοῦ λαοῦ.

Δομετιανὸς τῆς φθορᾶς ἀπηλλάγη
εἴπερ φθορὰν * χρὴ τόν δε βίον λέγειν.

[* Εἴπερ φθορᾶς Α.  Τούτου Ἀκολουθία εὕρηται ἐν τῷ Παρισινῷ Κώδ. 255 φ. 56β καὶ τοῖς Λαυριωτ. Θ 64 φ. 173β καὶ Ι 136 φ. 107, ποίημα Θεοφάνους]

Πηγή: Σωφρονίου  πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας