Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος (Ἰανουαρίου 19)
Ἀναχωρητὴς Αἰγύπτιος ἀσκητικώτατος, διανύσας τὰ ἔτη τῆς ζωῆς αὑτοῦ ἐν κελλίῳ διαιτόμενος καὶ δι᾽ ὑπογείου ἐξαφανιζόμενος ὁσάκις συνηθροίζετο πλῆθος πρὸς αὐτόν. Περὶ τούτου διηγεῖται ὁ Παλλάδιος φοβερὰ καὶ ἐξαίσια κατορθώματα, νίκας κατὰ δαιμόνων καὶ ἀναστάσεις νεκρῶν. Διὰ τὰ ἀσκητικὰ αὑτοῦ παλαίσματα ἐπεκλήθη μέγας καὶ ἡ φήμη αὐτοῦ ἦν διαδεδομένη ἀνὰ τὰ ἀσκητήρια τῆς Αἰγύπτου. Ἔζη ἐν τοῖς χρόνοις Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (373) καὶ ἀπέθανεν ἐνενηκοντούτης ἐν εἰρήνῃ. Τὸ εἰς αὐτὸν δίστιχον εἶναι κοινὸν μετὰ τοῦ κατωτέρω Μακαρίου τοῦ Ἀλεξανδρέως, τοῦ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἑορταζομένου.
Θανοῦσα θείων ἡ δυὰς Μακαρίων
ζωῆς μετέσχε τῆς μακαριωτάτης.
Γῆν μακάρων λάχον ἐννεακαιδεκάτῃ Μακάριοι.
Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.
Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας
