Μακάριος ὁ Ἀλεξανδρεύς (Ἰανουαρίου 19)
Ἀσκητὴς καὶ οὗτος καὶ πρεσβύτερος τῶν λεγομένων Κελλίων, ἐν ἡσυχίᾳ ἄκρα, ἐν στερήσεσι πολλαῖς καὶ κακουχίες ἐν τῇ Αἰγυπτιακὴ ἐρήμῳ τὸν βίον προσδαπανήσας. Τὰ κατὰ τῶν δαιμόνων αὐτοῦ τρόπαια καὶ τὰς παραδόξους θαυματοποιΐας ἀπαριθμεῖ ὁ Παλλάδιος ἐν τῷ Λαυσαϊκῷ, ἱκανὰ δὲ τούτων παραθέτει καὶ ὁ Νικόδημος ἐν τῷ Συναξαριστῇ αὑτοῦ, ἀρεσκόμενος περὶ τὰ τοιαῦτα. Ἔζησε πολεμῶν κατὰ τῶν δαιμόνων καὶ ἀπέθανεν ἐν εἰρήνῃ.
Θανοῦσα θείων ἡ δυὰς Μακαρίων
ζωῆς μετέσχε τῆς μακαριωτάτης.
Γῆν μακάρων λάχον ἐννεακαιδεκάτῃ Μακάριοι.
Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.
Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας
