Χαραλάμπης ἱερομάρτυς (Φεβρουαρίου 10)
Οὗτος ἦν ἐν Μαγνησίᾳ ἱερεὺς τῶν χριστιανῶν κατὰ τοὺς χρόνους Σευήρου τοῦ βασιλέως (193-210) καὶ Λουκιανοῦ ἡγεμόνος ἐν Μαγνησίᾳ· διδάσκων τοὺς χριστιανοὺς ἐκρατήθη ὑπὸ τοῦ ἡγεμόνος καὶ ἐξεδάρη τὸ δέρμα τοῦ σώματος· εἴτα σκληρῶς ἐβασανίσθη καὶ διεπομπεύθη συρόμενος διὰ μέσου τῆς πόλεως διὰ χαλινοῦ καὶ τέλος ἀπεκεφαλίσθη, μετ’ αὐτοῦ δὲ καὶ οἱ πιστεύσαντες δήμιοι Πορφύριος καὶ Βάπτος (ἢ Δαῦκτος) καὶ τρεῖς ἕτεραι γυναῖκες.
Κατηξιώθης, Χαράλαμπε, ἐξ ξίφους
καὶ λαμπρότητος καὶ χαρᾶς τῶν μαρτύρων
Τῇ δεκάτῃ, Χαράλαμπε, ἑὸν* ἐτμήθης ἀπὸ λαιμόν.
[* ἑὸν] ἐλλείπ. ἐν Α. Ἡ Ἀκολουθία αὐτοῦ ἐξεδόθη ἀπὸ τοῦ 1697-1910 δεξαεξάκις. Ἐν τῷ Πατμιακῷ Κώδ. 266 καλεῖται ἐπίσκοπος Μαγνησίας.]
Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.
Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία
