Τίτος ὅσιος ὁ Θαυματουργός (Ἀπριλίου 2)

Ἀγνοεῖται ὁ χρόνος τῆς ἀκμῆς αὐτοῦ. Ἐκ τοῦ συντόμου ὑπομνήματος τοῦ ἐπιφερομένου ἐν τοῖς Συναξαρισταῖς μανθάνομεν γενικὰ καὶ ἀόριστα περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας, ζῆλον ἔχων πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, προσῆλθεν εἰς κοινόβιον καὶ ἐπεδόθη εἰς τὴν ἄσκησιν, ἐν ᾗ διέπρεψε μεταξὺ τῶν συνασκητῶν αὑτοῦ ἐπὶ ἐγκρατείᾳ καὶ καθαρότητι βίου καὶ ἐν παντοίας ἀρεταῖς, αἵτινες ἀνέδειξαν αὐτὸν καὶ ἡγούμενον τοῦ κοινοβίου, ὅτι κατέστη τύπος καὶ ὑπογραμμὸς εἰς τοὺς ὑπ᾽ αὐτὸν δι᾽ ἐναρέτου πολιτείας καὶ ὅτι ἐν θαύμασι διαλάμψας μετέστη πρὸς Κύριον.

Τί τοῦτο Τίτε; καὶ σὺ λείπεις ἐκ βίου;
λείπω μεταστὰς δόξαν οὕτω Κυρίῳ.
Δευτερίῃ Τίτοιο ἀπὸ ψυχὴν νόες ἦραν.

[Λείψανα Ἀκολουθίας αὐτοῦ, πλὴν τῆς ἐν τοῖς Μηναίοις περιέσωσαν οἱ Παρισινοὶ Κώδικες 1564 φ. 5α, 1573 φ. 155α, 1574 φ. 87β καὶ 1575 φ 34β.]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας