Συμεὼν ὁ Θεοδόχος (Φεβρουαρίου 3)
Ὁ γνωστὸς ἐκ τῆς ἀφηγήσεως τοῦ Λουκᾶ (β′, 24, 34) εὐλαβὴς καὶ δίκαιος ὁ προσδεχόμενος τὴν σωτηρίαν τοῦ Ἰσραήλ, ὁ χρηματισθεὶς νὰ μὴ ἴδῃ θάνατον, πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν τοῦ Κυρίου, ὅστις, ἐν τῷ ἱερῷ εὐρισκόμενος καθ’ ἣν ὥραν ἡ Παρθένος ἔφερε τὸν Χριστὸν εἰς τὸν ναὸν ὡς βρέφος τεσαρακονθήμερον, ἔλαβεν αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας καὶ ἐφώνησε. «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα»· προεῖπε δὲ καὶ εἰς τὴν Θεοτόκον ὅσας ἔμελλε νὰ ὑποστῇ πικρίας καὶ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ σύναξις ἐν τῷ ἀποστολείῳ Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τῷ ὄντι ἐν τῷ ναῷ τῆς Θεοτόκου πλησίον της μεγάλης ἐκκλησίας (ἐν τοῖς Χαλκοπραττείοις).
Ἄγγελε* νεκροῖς· πρέσβυς, ὡς Θεὸς Λόγος,
ἄνθρωπος ὀφθείς, μέχρι καὶ τούτων φθάνει.
Τῇ τριτάτῃ δεσμοῖο βίοιο λύθη Συμεώνης.
[* ἤγγειλε – φθάσει Β, ἤγγελε – φθάσει Ν.]
Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.
Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία
