Γ΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν: Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως

Τήν Γ΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἐ.ἔ., ἤτοι τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αὐστρίας καί Ἔξαρχος Οὑγγαρίας κ. Ἀρσένιος, προεξῆρχε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Πρωτοπρ. τοῦ Οἰκ. Θρόνου Ἰωάννου Νικολίτση, τοῦ Πρωτοπρ. Ἀλεξάνδρου Lapin, τοῦ Πρεσβ. Sladjan Vasic, τοῦ Πρεσβ. Δρ. Νικολάου Rappert, τοῦ Διακ. Προδρόμου Katona καί πλήθους πιστῶν.

Στήν εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας ὁ Κύριος μας μᾶς καλεῖ νά σηκώσουμε τόν δικό μας σταυρό καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Σύμφωνα μέ τό Συναξάρι, ἡ ἐκκλησία μας ὥρισε στό μέσον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τήν προσκύνηση τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, ὥστε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί πού διανύουμε τόν σταυρικό ἀγῶνα τῆς νηστείας καί τῆς ἐγκράτειας νά παίρνουμε δύναμη ἀπό αὐτόν. Καί κάθε φορά πού θά σκεπτόμαστε τίς κακοπάθειές μας ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς νηστείας, νά φέρνουμε στό νοῦ μας τόν σταυρικό θάνατο τοῦ Κυρίου καί νά συνεχίζουμε μέ συνέπεια τόν ἀγῶνα μας αὐτό μέχρι τό βράδυ τῆς Ἀνάστασης.

Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε στό κήρυγμά του, εὐκαίρως ἐπικαίρως, ὅτι γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ὁ σταυρός τῆς ζωῆς μπορεῖ εἶναι διαφορετικός, ὁ σταυρός δηλ. τῆς κοινωνικῆς, τῆς οἰκογενειακῆς, τῆς προσωπικῆς ἢ ἀκόμη καί τῆς ἐπαγγελματικῆς ζωῆς. Σηκώνω τόν σταυρό μου ὄχι μέ τήν ἔννοια μιᾶς παθολογικῆς ἀποδοχῆς τῶν ὅποιων καταστάσεων, ἀλλά μιᾶς ἐσχατολογικῆς προοπτικῆς. Ὡς ἐκ τούτου μέ ὑπομονή, μέ ταπείνωση καί χαμηλό βλέμμα ἀντιμετωπίζουμε κάθε κατάσταση πού τυχόν μᾶς παρουσιάζεται, ἐπειδή ἔχουμε τήν βεβαιότητα ὅτι ἔτσι μᾶς ἀνοίγεται ὁ δρόμος γιά τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἄλλωστε ἐξαιτίας τῆς στάσεώς μας αὐτῆς, δηλ. τῆς ἐμπιστοσύνης μας στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Κύριος μᾶς συγχωρεῖ κάθε ἁμαρτία μας, γεγονός πάλι πού μᾶς καθιστᾶ ἱκανούς νά μποροῦμε νά σηκώνουμε στούς δικούς μας ὤμους κάθε φορτίο τῆς ζωῆς. Μάλιστα ὑπό τήν ἔννοια αὐτή δέν θά πρέπει νά μᾶς προξενεῖ φόβο κι ἡ φράση τῆς σημερινῆς περικοπῆς „Ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σώσαι, ἀπολέσει αὐτήν, ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν“, τά λόγια τῆς ὁποίας ἄλλωστε συναντοῦμε καί μέ τήν μορφή ἑνός παραινετικοῦ αἰτήματος κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας.

Στή λειτουργική παράδοση μάλιστα τήν ἡμέρα αὐτή, πού ἔχει πανηγυρικό χαρακτῆρα, ἀντί τοῦ γνωστοῦ Τρισαγίου ψάλλουμε τό τροπάριο „Τόν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα“, ἀσπαζόμαστε τόν στολισμένο μέ ἄνθη καί βασιλικό Τίμιο Σταυρό καί παίρνουμε ὡς εὐλογία τά ἄνθη, ἀλλά καί κλώνους βασιλικοῦ, σέ ἀνάμνηση τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου μας καί γιά νά ἀντλήσουμε δύναμη ὥστε νά συνεχίσουμε μέ συνέπεια τόν ἀγῶνα μας μέχρι τό βράδυ τῆς Ἀνάστασης.

Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ἔλαβε χώρα παιδική θεατρική παράσταση, τήν ὁποία καί ἀπήλαυσαν τά παιδιά, ἀλλά καί οἱ γονεῖς τους.