Κυριακή ΙΔ΄Λουκᾶ στήν Βουδαπέστη

Στό πλαίσιο τῆς ποιμαντικῆς του ἐπίσκεψης στήν Ἐξαρχία τῆς Οὑγγαρίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αὐστρίας, Ἔξαρχος Οὑγγαρίας καί Μεσευρώπης κ. Ἀρσένιος, προέστη τήν Κυριακή 24 Ἰανουαρίου 2021 στό Ἱ.Παρεκκλήσιον τῶν Ἁγίων Ἱεροθέου καί Στεφάνου στήν Βουδαπέστη τῆς Θείας Λειτουργίας  πλαισιούμενος ὑπό τῶν Πρεσβυτέρων Γρηγορίου Nácsinák καί Ἰωσήφ Ötvös, καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μαξίμου Rudko παρουσίᾳ περιορισμένου ἀριθμοῦ πιστῶν ἐξαιτίας τῶν περιοριστικῶν μέτρων γιά τήν διασπορά τῆς πανδημίας τοῦ νέου κορωνοϊοῦ.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας ἀναφέρθηκε εὐκαίρως ἐπικαίρως στήν εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας, ἡ ὁποία κάνει λόγο γιά τήν θεραπεία τοῦ τυφλοῦ Βαρτιμαίου τῆς Ἱεριχοῦς. Σημείωσε, ἐν πρώτοις, τήν ἀπροσμέτρητη ἐπιμονή καί τόν ἀξιοθαύμαστο δυναμισμό τοῦ τυφλοῦ νά συναντήσει τόν Κύριό μας καί νά γευθεῖ τό ἔλεός Του. Κατά δεύτερον, ὅτι αὐτός ὁ πόθος του νά δεῖ τόν Χριστό δέν ἀνακόπτεται οὔτε ἀπό τήν ἀπαράδεκτη συμπεριφορά τοῦ κόσμου, πού προσπαθεῖ ματαίως νά τόν φιμώσει καί νά τόν ἀνακόψει. Τοὐναντίον ἐπιμένει καί φωνάζει πιό δυνατά παρακαλῶντας τόν Κύριο νά τόν ἐλεήσει, παραδεχόμενος τοιουτοτρόπως ὅτι ὁ Χριστός, τό φῶς τοῦ κόσμου,  δέν εἶναι μόνον δωρητής τοῦ σαρκικοῦ, ἀλλά ταυτοχρόνως καί τοῦ πνευματικοῦ φωτός. Τελικῶς ἔχοντας ὁμολογήσει μέ τά λόγια καί τήν συμπεριφορά του τήν πίστη πρός τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κερδίζει καί τήν σωματική καί τήν πνευματική του ὅραση. Ἀκόμη, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας προέτρεψε ἁπαξάπαντες μέσα στήν δύσκολη καθημερινότητά μας νά μήν σταματήσουμε νά ἐπιζητοῦμε τήν συνάντηση μέ τόν Κύριό μας ὅπως ὁ τυφλός τῆς Ἱεριχοῦς. Ἐκεῖνος θά ἔλθει ὡς ἐπισκέπτης καί ὡς διαβάτης. Ὅσα ἐμπόδια κι ἄν ὀρθώνονται μπροστά μας, νά μήν Τόν ἀφήσουμε νά περάσει ἀδιαφορῶντας γι᾽ Αὐτόν. Νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά μᾶς ἀκούσει, θά μᾶς πλησιάσει καί θά μᾶς ἐπιτρέψει νά εἰσοδεύσουμε στήν πραγματικότητα τοῦ Θεοῦ. Ἐν κατακλείδι κι ἀναφερόμενος στό ζήτημα τῆς γνωστῆς θανατηφόρας πανδημίας ὑπενθύμισε στό καθόλου ἐκκλησίασμα, ὅτι κάθε ἄνθρωπος ἀπό τήν φύση του δέν παύει νά κινδυνεύει ἀπό διάφορες μεταδοτικές ἀσθένειες, ἐνδεχομένως καί μέσα σέ χώρους λατρείας. Μέσῳ ὅμως τῆς προσευχῆς μας καί τῆς συμμετοχῆς μας στήν ἐκκλησιαστική ζωή ἐνισχύουμε τήν πίστη μας στόν Θεό, ἀφήνουμε τήν ζωή μας στήν πρόνοια τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ, μέ τόν Ὁποῖο εἴμαστε ἑνωμένοι ὅπως καί μέ τήν Ἁγία Ἐκκλησία Του, ἡ ὁποία τοιουτοτρόπως δέν καθίσταται μόνον τρόπος, ἀλλά ταυτοχρόνως καί τόπος τῆς δικῆς μας νίκης κατά τοῦ θανάτου καί κατά συνέπεια τόπος τῆς δικῆς μας ἀνάστασης.