Πασχαλινή μαθητική θεία Λειτουργία στόν Καθεδρικό Ἁγίας Τριάδος Βιέννης.
Τήν Παρασκευή 11 Ἀπριλίου τέλεσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Αὐστρίας κ. Ἀρσένιος τή θεία Λειτουργία γιά τούς μαθητές, πού παρακολουθοῦν τό ὀρθόδοξο μάθημα Θρησκευτικῶν στά αὐστριακά Σχολεῖα τῆς Βιέννης στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος. Στήν λειτουργία παρευρέθηκε μεγάλος ἀριθμός μαθητῶν μέ τή συνοδεία τοῦ Ἐπιθεωρητή κ. Μπράνισλαβ Τζούκαριτς καί τῶν ὀρθοδόξων Καθηγητῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὥστε νά προετοιμασθοῦν γιά τίς ἐπερχόμενες ἅγιες μέρες τοῦ Πάσχα.
Ὁ Σεβασμιώτατος καλωσόρισε τούς μαθητές καί ἐξέφρασε τή χαρά του γιά τή συμμετοχή τῶν μαθητῶν στή θεία Λειτουργία. Στό κήρυγμά του ἐξήγησε στούς νέους τή σημασία τῆς Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων Δώρων, πού διαφέρει σημαντικά ἀπό ἐκείνη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τελεῖται τίς καθημερινές τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Συγκεκριμένα ἀνέφερε: «Ἡ νηστεία ἀποτελεῖ περίοδο προπαρασκευῆς γιά τό Πάσχα. Εἶναι καιρός νά συνειδοποιήσουμε καί νά μετανοήσουμε γιά τίς πράξεις μας. Εἶναι καιρός γιά μεταστροφή στό Χριστό. Μᾶς γίνεται αἰσθητή ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τό Χριστό καί παρακαλοῦμε νά μᾶς συγχωρέσει ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες μας. Γιά τόν λόγο αὐτό δέν τελεῖται θεία Λειτουργία, γιατί ἡ χαρά πού προσφέρει ἡ τέλεσή της δέν ταιριάζει στήν κατανυκτική ἀτμόσφαιρα τῆς μετανοίας. Μόνον τό Σάββατο καί τήν Κυριακή κατά τή διάρκεια τῆς Τεσσαρακοστῆς μπορεῖ νά τελεῖται θεία Λειτουργία».
Στή συνέχεια ἐξήγησε ὁ Σεβασμιώτατος στούς νέους, ὅτι τήν ἑβδομάδα πού ἀκολουθεῖ ἑορτάζουμε τό θάνατο καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί εἶπε: «Τόση εἶναι ἡ φιλανθρωπία τοῦ Χριστοῦ, ὥστε προχωρᾶ ἐκουσίως στόν φρικτό Του θάνατο. Ἀλλά θά ρωτήσετε: Αὐτό συνέβη πρίν 2000 χρόνια. Τί ἀντίκρυσμα ἔχει αὐτό σήμερα σέ ἐμένα; Θά πρέπει λοιπόν νά σᾶς γίνει συνείδηση, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ παραμένει μεγάλη, ὅπως πρίν 2000 χρόνια, καθώς ἀγαπᾶ καθένα ἀπό ἐμᾶς μέ ὅλη Του τήν καρδιά, ἄσχετα ἄν ἐμεῖς εἴμαστε εὐσεβεῖς ἤ ὄχι, ἄν προσευχόμαστε πολύ ἤ ὄχι, ἄν νηστεύουμε ἤ ὄχι, ἄν πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία ἤ ὄχι. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι δίχως ὅρια. Μακροθυμεῖ καί μᾶς περιμένει. Περιμένει ὁ Θεός, νά δεχθοῦμε τήν ἀγάπη του, νά Τοῦ ἀνοιχθοῦμε. Δέν μᾶς πιέζει, μᾶς ἀποδέχετε ὡς ἐλεύθερους ἀνθρώπους. Μποροῦμε νά ἀγνοήσουμε τήν ἀγάπη Του ἤ νά τήν ἀρνηθοῦμε. Ἀλλά ὁ Θεός θά παραμείνει δίπλα μας καί θά περιμένει νά ἀλλάξουμε γνώμη. Τόσο μεγάλη καί τόσο βαθειά ἀγάπη, ὅπως αὐτή τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦμε νά βροῦμε στή γῆ. Γι’ αὐτό θά πρέπει νά ἀφεθοῦμε στήν ἀγάπη Του. Θά πρέπει νά μήν ἀφήσουμε τόν Θεό νά περιμένει καί νά ζοῦμε χωρίς Ἐκεῖνον. Ἄν τό ἐπιτρέψουμε ὁ Θεός θά μᾶς παραλάβει καί θά μᾶς συνοδεύει στή ζωή μας. Ἔτσι θά μπορέσουμε μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου νά τόν γνωρίσουμε καλύτερα καί νά τόν ἀγαπήσουμε ὁλοένα καί περισσότερο». Στό τέλος ὁ Σεβασμιώτατος εὐλόγησε τούς παριστάμενους, ἐνῶ στή συνέχεια εἶχαν τήν εὐκαιρία νά μιλήσουν μαζί του.