Ἡ συνάντηση Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου
Μητροπολίτου Αὐστρίας καὶ Ἐξάρχου Οὑγγαρίας Ἀρσενίου
“Σήμερον ὁ χρόνιος ἐλύθη δεσμὸς τῆς καταδίκης τοῦ Ἀδάμ, ὁ Παράδεισος ἡμῖν ἠνεῴχθη.”[1] Τὸ γεγονὸς τῆς εἰσόδου τοῦ Θεοῦ στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, ὄχι κατὰ δόκηση ἢ κατὰ φαντασία ἀλλὰ κατὰ σάρκα ἀποτελεῖ τὸ συμπαντικὸ νόημα τῆς κτίσης. Τὰ πάντα φτιάχτηκαν γιὰ νὰ τελειωθοῦν, νὰ βροῦν τὸ σκοπό τους, στὴ συνάντηση μὲ τὸν Αἰώνιο. Μὲ τὸν Ὄντα! Μὲ Aὐτὸν ποὺ εἶναι ὁ μόνος «Ὤν»[2]. Κάθε γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, καλὸ ἢ κακό, καθίσταται εὐκαιρία συνάντησης μὲ τὸ Θεό - «ὁ ὄφις κατηργήθη· ἣν γὰρ ἠπάτησε πρώην, νῦν ἐθεάσατο, τοῦ Δημιουργοῦ γενομένην Μητέρα».[3] Τὰ σπάργανα τοῦ τοκετοῦ γίνονται σύμβολο τῆς κατάργησης τῆς ἁμαρτίας - τοῦ χωρισμοῦ. «Σειρὰς ἁμαρτημάτων λύων διὰ σπαργάνων· καὶ διὰ νηπιότητος τῆς Εὔας θεραπεύει τὰς ἐν λύπαις ὠδῖνας».[4]
