Κῦρος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (Ἰανουαρίου 8)

Οὗτος ἦν μοναχὸς ἐν μονῇ τινι τοῦ Πόντου, ἐπὶ νησῖδος ἀπένατι τῆς Ἀμάστριδος, ἀσκούμενος, ὃν εἶδε καὶ ἐγνώρισεν ὁ αὐτοκράτωρ Ἰουστινιανὸς ἐξοριζόμενος εἰς Χερσῶνα καὶ ἐβεβαιώθη παρ' αὐτοῦ ὅτι θὰ ἀνακτήσῃ τὸν θρόνον· καὶ τούτου πράγματι γενομένου, ἀνεμνήση ὁ βασιλεὺς τῶν προφητικῶν λόγων τοῦ Κύρου καὶ ἀνεβίβασεν ἐπὶ τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου τῷ 705 ἀποδιώξας τὸν Καλλίνικον· ἀλλὰ καὶ ὁ Κῦρος ἔπαθε τὰ αὐτὰ ὑπὸ τοῦ λαβόντος τὴν ἀρχὴν μονοθελήτου Φιλιππικοῦ· μὴ θέλων νὰ προδώσῃ τὴν ὀρθόδοξον πίστην καθῃρέθη καὶ ἀνεκλείσθη ἐν τῇ μονῇ Χώρας καὶ ἐν τῇ μεγάλῃ ἐκκλησίᾳ.

Ὁ σὴν μελίζον σάρκα Χριστέ μου, Κῦρος*
σαρκὸς διαστὰς σῷ παρίσταται θρόνῳ.

[*Κῦρος Χριστέ μου Β].

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας