Δ΄ Χαιρετισμοὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεόκου στὸ Ἱερὸ Παρεκκλήσιο τῶν Ἁγίων Ἱεροθέου καὶ Στεφάνου Βουδαπέστης
Στὸ πλαίσιο τῆς Ποιμαντικῆς ἐπισκέψεώς του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αὐστριας καὶ Ἔξαρχος Οὑγγαρίας κ. Ἀρσένιος παρευρέθηκε στὴ σύναξη τῶν κατηχουμένων καὶ νεοφώτιστων τῆς ἐνορίας τῶν Ἁγίων Ἱεροθέου καὶ Στεφάνου καὶ προέστη τῆς Ἀκολουθίας τῶν Δ΄ Χαιρετισμῶν συμπαριστούμενος ἀπὸ τὸν προϊστάμενο τῆς ἐνορίας Σταυροφόρο Οἰκονόμο Γρηγόριο Nácsinák καὶ τὸν Πρεσβύτερο Ἰωσὴφ Ötvös. Στὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς ἐπισκέψεως ὁ Σεβασμιώτατος εἶχε τὴν εὐκαιρία γιὰ μία ἀκόμη φορὰ νὰ διαπιστώσει τὴν πεφροντισμένη ἱεραποστολικὴ προσπάθεια τῶν κληρικῶν τῆς Ἐξαρχίας καὶ τὸ ζωηρὸ ἐνδιαφερον ἀνθρώπων ποὺ μέχρι πρόσφατα δὲν γνώριζαν, νὰ μάθουν καὶ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν κατὰ Χριστὸν ζωή.
Κατὰ τὸ ἀπόγευμα τῆς 28ης Μαρτίου ὁ Σεβασμιώτατος παρευρέθηκε στὴν σύναξη τῶν κατηχουμένων καὶ τῶν νεοφωτίστων, ποὺ μὲ ἐξαιρετικὴ ἐπιμέλεια ὑπηρετοῦν οἱ κληρικοὶ τῆς Ἐξαρχίας Οὑγγαρίας καὶ μίλησε γιὰ τὴ σημασία τοῦ προσώπου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στὴν ἱστορία τῆς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἀναφέρθηκε στὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν προπτωτικὴ μακαριότητα, ἡ ὁποία ἀπωλέσθη λόγῳ τῆς ἀνηπακοῆς τῶν Πρωτοπλάστων στὸ θεῖο θέλημα μὲ συνέπεια τὴν πτώση. Ἀνέφερε ὅτι ἡ Παναγία ἄνοιξε τὸν δρόμο διὰ τῆς ὑπακοῆς της στὸ ἀνθρώπινο γένος, ἐξηγώντας ἔτσι τὸν λόγο ποὺ ἐν ὄψει τῶν ἁγίων ἡμερῶν τοῦ Πάσχα καὶ μὲ ἀφορμὴ τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου θέσπισε νὰ ψάλλονται οἱ Χαιρετισμοί.
Μετὰ τὴν ἀκολουθία ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἄνθρωπος τῆς ἐλευθερίας, τῆς συνεργίας καὶ τῆς ὑπαρξιακῆς ἀνοιχτότητας στὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ. Ἀνέφερε «Τὸ ‘γένητώ μοι κατὰ τὸ ρῆμα Σου’ δὲν εἶναι μία παθητικὴ συγκατάθεση, ἀλλὰ μία ὑπαρξιακὴ συγκατάβαση, μία δημιουργικὴ ἀνταπόκριση στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ». Μέσα ἀπὸ τὴν ταπείνωση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου φανερώνεται ἡ ὑψηλότερη φιλοσοφία τοῦ προσώπου. Ἡ ἐλευθερία ὡς ἀγάπη, ἡ σχέση ὡς σωτηρία. Ἀνέφερε ἐξηγώντας ὅτι «ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου εἶναι ἡ ἀρχὴ μίας καινῆς ὀντολογίας, γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν σαρκοῦται ἀπρόσωπα, ἀλλὰ μέσω μίας σχέσης». Ἡ Παναγία διὰ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ κατέστη ὁ πρῶτος θεούμενος ἄνθρωπος, ὁ Ναὸς τοῦ Ἀχωρήτου. Μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ὁ Ἄχρονος, γίνεται χρονικός, ὁ Ἄπειρος λαμβάνει μορφή, ὁ Λόγος σαρκοῦται ἐν γαστρὶ τῆς Παρθένου. Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δὲν εἶναι μόνον ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς νέας ἐν Χριστῷ ἀνθρωπότητας. «Ἡ Παναγία θεοῦται γιατὶ κοινωνεῖ μὲ τὸν Θεὸ ἐν ἐλευθερίᾳ διὰ σχέσεως, δηλαδὴ διὰ τῆς ἀγάπης». Στὴ συνέχεια δόθηκε ἡ εὐκαιρία τῆς προσωπικῆς συνάντησης καὶ τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς κατηχουμένους γιὰ πνευματικὰ θέματα.