“Φῶς ἐκ φωτός”

Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὁποίου τὴν Ἀνάσταση θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ἑορτάσουμε εἶναι ὄχι μόνο ὁ δημιουργὸς τοῦ φυσικοῦ φωτὸς ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος“τὸ φῶς τοῦ κόσμου”. Ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, Μαθητὴς τοῦ Κυρίου καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς Θεολόγους τῆς Ἐκκλησίας, ἀρχίζοντας τὸ κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου, ἐπεκτείνει ἐπὶ τὸ θεολογικὸτερον τὴν σχετικὴ ἀναφορὰ στὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως καὶ διακηρύσσει : “Ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ Λόγος...Πάντα δι΄αὐτοῦ ἐγένετο”. Αὐτὸς εἶναι τὸ “τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον”.[1] Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βεβαιώνει ὅτι  ὁ Θεὸς “ὁποῖος εἶπε μέσα ἀπὸ τὸ σκοτάδι νὰ λάμψει φῶς”[2] στὴ φυσικὴ δημιουργία, Αὐτὸς ὁ ἴδιος “ἔλαμψε μέσα στὶς καρδιές μας καὶ μᾶς φώτισε νὰ γνωρίσουμε τὴν δόξα Του στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ”.[3] 

Περισσότερα...

Πάθη καὶ ἀρετές

Πάθη καὶ ἀρετές : “Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου...”.
Ἡ εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου

Μητροπολίτου Αὐστρίας καὶ ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. Ἀρσενίου

Ἡ περίοδος τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς χαρακτηρίζεται στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπὸ ἰδιαίτερα στοιχεῖα πνευματικῆς ἀσκήσεως.  Κατ΄αὐτὴν οἱ πιστοὶ καλοῦνται νὰ ἐπιδοθοῦν σὲ ἐντονώτερο ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀποβολὴ τῶν παθῶν προετοιμαζόμενοι νὰ συνοδεύσουν τὸν Κύριο στὴν πορεία Του πρὸς τὸ Γολγοθᾶ. Ἕνας ἀγῶνας εἶναι ὅλη ἡ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ, ὅμως ἰδιαιτέρως ἐκεῖνο τὸ τεσσαρακονθήμερο, ὁ πιστὸς συμμετέχει πιὸ ἐνεργὰ στὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ μὲ σκοπὸ τὴν κάθαρσή του ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν βίωση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἄναστάσεως.

Περισσότερα...

Μετάνοια: Ὁ τρόπος τῆς συμφιλίωσης

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

Ὁ Κύριος μὲ τὸ πρῶτο ἐπίγειο κήρυγμά Του προβάλλει τὴν Μετάνοια ὡς τὸ πρωταρχικὸ μέσο γιὰ τὴν σωτηρία μας καὶ ὁ λόγος Του εἶναι σαφής[1]. Τὴν αἰώνια ζωὴ μᾶς τὴν χαρίζει ἡ ἄφεση τῶν ἀνομημάτων μας. Ἡ ἄφεση δὲν δίδεται μὲ κανέναν ἄλλο τρόπο παρὰ μόνο μὲ τὴν Ἐξομολόγηση. Γιὰ νὰ λάβουμε ὅμως τὴν συγχώρηση διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως δὲν ἀρκεῖ ἡ ἁπλὴ ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ εἰλικρινὴς Μετάνοια ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ συντριβὴ καὶ  βαθειὰ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητας, τῆς πνευματικῆς μας ἀσθενείας.

Περισσότερα...

Θεὸς ἐφάνη διὰ σαρκώσεως

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

“Ὁμολογῶ ἀνεπινόητον εἶναι λογισμοῖς καὶ ἄφατον ῥήμασιν ἀνθρωπίνοις τὸν τρόπον τῆς θείας γεννήσεως”[1], λέγει ὁ Μ. Βασίλειος σκεπτόμενος τὸ Μυστήριο τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ. Πραγματικὸ Μυστήριο, τὸ ὁποῖο ὁ ἁπλὸς καὶ πεπερασμένος νοῦ τοῦ ἀνθρώπου δὲν μπορεῖ νὰ προσεγγίσει ὅσο καὶ νὰ προσπαθεῖ. “Οὐ γάρ κατὰ φύσιν γέγονε τὸ πρᾶγμα, ἀλλ΄ ὑπὲρ φύσιν τὸ θαῦμα”[2]. Ἡ γέννηση τοῦ Κυρίου μας ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ ἀνέτειλε στὸν κόσμο τὸ αἰώνιο φῶς τῆς παρουσίας Tου, τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἐνανθρώπησε γιὰ νὰ χαρίσει ξανὰ στὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο τὸν προόρισε δημιουργῶντας τον:           Τὴν κοινωνία μὲ Ἐκεῖνον. Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Λόγου ἀποκαλύπτει, λοιπόν, τὴν ἐν ἀφανείᾳ θριαμβευτικὴ «εἰσβολὴ»  τοῦ ἀκτίστου Θεοῦ στὴν Ἱστορία.

Περισσότερα...

Ἐλευθερία καὶ ὑπακοὴ ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

Οἱ ἐπιφανεῖς καὶ ἀφανεῖς Ἀγωνιστὲς ποὺ μετεῖχαν στὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα τοῦ 1821, χρησιμοποιοῦσαν ὅλοι ἀνεξαιρέτως κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης κατὰ τοῦ ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ τὸ ἐθνικὸ σύνθημα, μὲ τὴν μορφὴ τῆς πολεμικῆς ἰαχῆς, «ἐλευθερία ἢ θάνατος». Ἐξέφραζαν τοιουτοτρόπως τὸν ἐσωτερικό τους πόθο γιὰ ἐλευθερία, προτιμῶντας τὸν θάνατο ἀπὸ τὴν τυραννία καὶ τὴν καταπίεση, ἐπειδὴ ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἀβάσταχτη κατάσταση τῆς τυραννίας, δηλαδὴ ἡ ἀνελευθερία στὴν οὐσία, ἰσοδυναμοῦσε μὲ θάνατο. Ἔτσι, θὰ λέγαμε, διέκριναν δύο εἴδη θανάτου: τὸν «θάνατο» τῆς σκλαβιᾶς, ὁ ὁποῖος προέρχεται ἀπὸ τὴν κατάσταση τῆς τυραννίας καὶ ταυτίζεται μὲ τὴν ἀνελευθερία καὶ τὸν βιολογικὸ θάνατο. Πρέπει νὰ τονίσουμε βεβαίως, ὅτι ἡ ὡς ἄνω ἀντίληψη τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ ’21 στηρίζονταν στὴν βαθειὰ ἀπὸ ἐπόψεως πνευματικότητας χριστιανικὴ διδασκαλία, ποὺ κάνει διάκριση μεταξὺ τῶν ἐννοιῶν τοῦ «βίου» καὶ τῆς «Ζωῆς». Ἡ ἔννοια τοῦ βίου περιορίζεται στὰ τῆς βιολογικῆς μας ὑπόστασης, ἡ ὁποία ἀρχίζει νὰ ὑφίσταται μὲ τὴν φυσική μας γέννηση καὶ ἐπέρχεται μὲ τὸν βιολογικό μας θάνατο. Τουναντίον ἡ Ζωὴ νοεῖται ὡς ἡ ζωὴ διαμέσου τῆς ἐν Χριστῷ Ζωῆς, στὴν προοπτικὴ τῆς ὁποίας καλεῖται νὰ ἐνεργήσει ὁ ἄνθρωπος ὑπερβαίνοντας τοιουτοτρόπως τὴν βιολογική του ζωή. Ἐκφράζει δηλαδὴ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία, κατὰ τοὺς Πατέρες, ταυτίζεται μὲ τὴν ἔννοια τοῦ αὐτεξουσίου.

Περισσότερα...

Χριστούγεννα γιὰ πάντα

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

 «Χαρᾶς πεπλήρωνται, πάντα τὰ πέρατα· ἡ Θεοτόκος γάρ, γεννᾶν ἐπείγεται, τὸν Βασιλέα τοῦ παντός, ὦ θαύματος ἀνερμηνεύτου! ἄρχεται ὁ ἄναρχος, καὶ σαρκοῦται ὁ Ἄσαρκος, Σπήλαιον εἰσδέχεται, τὸν συνέχοντα ἅπαντα».[1]

Στὸ Μέγα καὶ Ἐστρωμένο Δεῖπνο τῆς παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ[2], στὴ μόνη καὶ ἄπειρη χαρὰ τῆς Θείας Γέννας τοῦ Γιαχβέ, τοῦ παντοδυνάμου Δημιουργοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μᾶς καλεῖ «ἔτι καὶ ἔτι» ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ προσδοκοῦμε τὸν ἐρχομὸ καὶ τὴ σάρκωση στὴ δική μας προσωπικὴ διαδρομὴ τοῦ Βασιλέα τῶν Ὅλων, τοῦ Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, τοῦ Πατρὸς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος[3], τοῦ Ἐμμανουήλ.

Περισσότερα...