Ἀλέξιος ὅσιος ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος (Μαρτίου17)

Ὁ βίος τοῦ ὁσίου Ἀλεξίου πολλὴν ἔχει τὴν ὁμοιότητα πρὸς τὸν τοῦ Καλυβίτου Ἰωάννου (ἴδ. Ἰανουαρίου 15). Οὗτος κατήγετο ἐκ Ρώμης, υἱὸς εὐγενῶν καὶ πλουσίων, τοῦ πατρικίου Εὐφημιανοῦ καὶ τῆς Ἀγλαΐδος, κατὰ τοὺς χρόνους Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (378-395). Ὅτε ἐν νομίμῳ ἡλικίᾳ οἱ γονεῖς αὐτοῦ συνῆψαν ἀυτὸν εἰς γάμον, ὁ ἀλέξος, τὴν αὐτὴν ἡμέραν τῶν γάμων δώσας δακτυλίδιον εἰς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, ἐξηφανίσθη καὶ κατέφυγεν εἰς Ἔδεσσαν· ἐκεῖ ἐπὶ δέκα ὀκτὼ ἔτη, πενιχρὰ ἐνδεδυμένος καὶ ἄγνωστος, ὑπηρέτει ἐν τῇ ἐκκλησία· ἐπιθυμήσας ὕστερον νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν ἐν Ταρσῷ τῆς Κιλικίας ναὸν τοῦ ἁγίου Παύλου, ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν, ἀλλ’ οἱ ἐνάντιοι ἄνεμοι ἔφεραν αὐτὸν εἰς τὴν Ρώμην, ὅπου κατέφυγεν εἰς τὸν πατρικὸν οἶκον καὶ διέμεινε πρὸ τοῦ πυλῶνος τοῦ οἴκου ὡς ξένος καὶ πτωχὸς καὶ ἄγνωστος, βλέπων τοὺς γονεῖς αὑτοῦ καὶ τὴν γυναῖκα εἰσερχομένους καὶ ἐξερχομένους, ἀλλ’ ὑπ’ αὐτῶν μὴ γνωριζόμενος καὶ προσκλαιόμενος ὡς ἀπολεσθείς. Ἐγνώσθη κατὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ, εὑρεθέντος χάρτου ἐπ’ αὐτοῦ, ἐν ᾧ ἔγραφε πάντα τὰ κατ’ αὐτόν· ἠξιώθη τότε ἐντίμου καὶ μεγαλοπρεποῦς ταφῆς ἐν τῷ ναῷ τοῦ ἁγίου Πέτρου, καταπλήξας τοὺς πάντας διὰ τοῦ βίου αὐτοῦ.

Περισσότερα...

Ρηγῖνος ἐπίσκοπος Σκοπέλου (Φεβρουαρίου 25)

Οὗτος κατήγετο ἐξ Ἑλλάδος, ἐκ γονέων εὐσεβῶν· διὰ τὸν ἐνάρετον αὑτοῦ βίον καὶ τὴν πολλὴν εὐσέβειαν ἐγένετο ἐπίσκοπος Σκοπέλου. Ὡς τοιοῦτος ἔλαβε μέρος εἰς τὴν ἐν Σαρδικῇ (Τριαδίτζῃ) συγκλειθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Κωνσταντίου καὶ Κώνσταντος τοπικὴν Σύνοδον, ἐν ᾗ ἐπεκυρώθησαν τὰ τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τότε ἱερὸν Σύμβολον καὶ τὰ τῶν κατὰ Ἀρειανῶν θεσπισθέντα. Μετὰ τὴν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου ἐπανέκαμψεν εἰς Σκόπελον, ἀλλὰ κατὰ τὸν κινηθέντα διωγμὸν συνελήφθη ὑπὸ τοῦ ἄρχοντος τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπετμήθη τὴν κεφαλήν.

Περισσότερα...

Ταράσιος ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (Φεβρουαρίου 25)

Ἐγεννήθη, ἀνετράφη καὶ ἐξεπαιδεύθη ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐκ γονέων εὐσεβῶν, τοῦ Γεωργίου, κριτοῦ καὶ πατρικίου, καὶ τῆς Εὐκρατίας· διὰ τὴν μεγάλην αὐτοῦ μόρφωσιν ἀνυψώθη εἰς τὸ ἀξίωμα τοῦ πρωτασηκρίτου καὶ ἐκ λαϊκῶν ἐξελέγη πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εἰς διαδοχὴν τοῦ Παύλου Δ´(780-781), χειροτονηθεὶς τῇ 25ῃ Δεκεμβρίου 784. Ἐπὶ τῆς πατριαρχείας αὐτοῦ συνεκροτήθη ἡ ἐν Νικαίᾳ (τὸ β´) ἑβδόμη οἰκουμενικὴ σύνοδος κατὰ τῶν εἰκονομάχων, ἐπὶ Κωνσταντίνου καὶ Εἰρήνης, ἧς καὶ προήδρευσε καὶ καθ᾽ ἣν ὡρίσθη καὶ ἐψηφίσθη ἡ τῶν ἱερῶν εἰκόνων σχετικὴ προσκύνησις· ἐφεξῆς ἐμερίμνησεν εἰς τὴν ἀποκατάστασιν τῶν μετὰ τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας σχέσεων, ἔκτισεν εἰς τὸ στενὸν τοῦ Βοσπόρου μονήν, ἐγένετο τοῖς πᾶσι σεβαστός, ἐπολέμησε τὴν σιμωνίαν, ἠλέησε τοὺς πτωχούς, καὶ τὴν ποίμνην αὐτοῦ θεοφιλῶς ποιμάνας ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ τῷ 806, τῇ Τετάρτη τῆς α´ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, καὶ ἐτάφη ἐν τῇ ὑπ᾽ αὐτοῦ κτισθείσῃ μονῇ.

Περισσότερα...

Θεόδωρος ὁ Τήρων (Φεβρουαρίου 17)

Ὁ μεγαλομάρτυς Θεόδωρος ὁ Τήρων ἤθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μαξιμιανοῦ (286-305) καὶ Γαλερίου (305-311) καὶ Μαξιμίνου (305-312). Ἐκ χωρίου τῆς ἐπαρχίας Ἀμασείας λεγομένου Χουμιαλῶν καταγόμενος, κατετάχθη ὡς στρατιώτης εἰς τὸ τάγμα τῶν λεγομένων Τηρώνων (νεοσυλέκτων) ὑπὸ τοῦ πραιποσίτου Βρίγκα διοικούμενον· διαβληθεῖς εις τὸν πραιπόσιτον ὡς χριστιανός, ἐκλήθη εἰς ἐξέτασιν καὶ ὡμολόγησε τὴν εἰς  Χριστὸν αὑτοῦ πίστιν ἄνευ δισταγμῶν· ὁ ἀρχηγὸς αὐτοῦ Βρίγκας, μὴ θελήσας νὰ κακοποιήσῃ αὐτόν, ἀφῆκε νὰ σκεφθῇ καὶ νὰ ἀπαντήσῃ τελειωτικῶς· ἀλλ᾽ ὁ Θεόδωρος ὄχι μόνον παρέμεινεν ἀδιάσειστος εἰς την πίστην του, ἀλλ᾽ ἔκαυσε καὶ τὸν ναὸν τῆς μητρὸς των θεῶν Ρέας μετὰ τοῦ εἰδώλου αὐτῆς. Ὅθεν συλληφθεὶς καὶ ὁμολογήσας ὅτι αὐτὸς τοῦτο ἔπραξεν ἐκρεμάσθη, ἐξέσθη καὶ ἐρρίφθη εἰς τὸ πῦρ τελειωθεὶς ἐν τῷ μαρτυρίῳ. Τελεῖτε δὲ ἡ αὐτοῦ σύναξις τῷ Σαββάτῳ τῆς πρώτης ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν, ἐν τῷ ἁγιωτάτῳ αὑτοῦ ματυρείῳ ἐν τοῖς Σφωρακίου.

Τήρων ὁ δηλῶν ἀρτίλεκτον* ὁπλίτην
Θεῷ πρόσεισιν, ἀρτίκαυστος** ὁπλίτης.
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ πυρὶ Τύρωνα φλεγέσθουσι.

[*ἀντίλεκτον Α. (**) ἀρκίκαυστος Α., Ἐν Α παρατίθενται καὶ οἱ ἐν τῷ Σαββάτῳ τῆς Α´ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν:

Τροφῇ κολύβων ἑστιᾷ Τήρων πόλιν
τροφὴν τιθεὶς ἄπρακτον ἠλισγημένην.

Ἀκολουθία ἀνέκδοτος ἐν τῇ ἐμῇ συλλογῇ]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας

Ἄνθουσα (ἢ Ἀνθοῦσα) μάρτυς καὶ δώδεκα οἰκέται αὐτῆς (Φεβρουαρίου 22, Φεβρουαρ. 21 Del.) καὶ δὲν δύο οἰκετῶν αὐτῆς

Ἄνευ ὑπομνήματος· ἑτελειώθησαν διὰ ξίφους. 

Εὔνους ἐφεῦρες Ἀνθοῦσα τοὺς οἰκέτας
ξίφει θανοῦσα* συνθανόντος σοι ξίφει.

[*Θανούση ΒΝ]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας

Συνετὸς μάρτυς (Δεκεμβρίου 12)

Ἤθλησεν ἐπὶ τῆς βασιλείας Αὐρηλιανοῦ (270-275) ἐν Ρώμῃ, ἐπὶ Σήξτου πάπα Ρώμης (257-258) ἀναγνώστης ὤν. Ὅτε ὁ Αὐρηλιανὸς προσέφερε θυσίας εἰς τοὺς θεοὺς ὑπεσχέθη πρὸς αὐτὸν ὁ μάρτυς ἐμπαικτικῶς, ὅτι καὶ αὐτὸς θὰ θύσῃ τοῖς εἰδώλοις, ἀλλ᾽ ὅτε ἐγνώσθη, ὅτι ὑποκρινόμενος τοῦτο ἔπραξε συνελήφθη καὶ δαρεὶς ἐρρίφθη εἰς φυλακὴν  καὶ ἐξ αὐτῆς εἰς λάκκον βαθύν, ἔνθα ἐτέθησαν ὀξύτατα ξύλα, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἐρρίφθη, τὰς σάρκας κατασπαραχθείς, εἴτα ἐβασανίσθη ποικιλοτρόπως καὶ ἐνεκλείσθη εἰς το Πάνθεον καὶ μετὰ πολλὰς ἄλλας βασάνους ἀπετμήθη την κεφαλήν. 

Τὸν Συνετὸν κτείνουσιν ἄφρονες ξίφει
τὴν εὐσεβὴν τιμῶντα πίστιν ἐμφρόνως.

Σχετικὰ ἄρθρα: 

• Συνετὸς μάρτυς

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρίας