Πασχαλινὸ Μήνυμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστρίας κ. Ἀρσενίου 2025

Ἀγαπητά μου παιδιά, 

Μέ ἀνεκλάλητη χαρά καί δοξολογία πρός τόν μόνον ἀληθινό Τριαδικό Θεό διαλαλοῦμε σήμερα τόν θρίαμβο τῆς Ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου, τήν ἐκ τῶν νεκρῶν Ἔγερση τοῦ δι΄ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος, παθόντος καί ταφέντος Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ Ἄγγελοι ὑμνοῦν  στούς οὐρανούς· ἑορτάζει ἅπας ὁ κόσμος, ὁ ὁρατός καί ὁ ἀόρατος. Ὁ χθές σταυρωθείς καί σήμερον ἀναστάς «ὑπάρχει Θεοῦ Υἱός, τοῦ σῴζοντος τό γένος τῶν ἀνθρώπων». Μέγα τό  Μυστήριο τῆς θείας Οἰκονομίας!

 Ἡ κένωση  τοῦ Θεανθρώπου κατά τήν Γέννηση στή Φάτνη τῆς Βηθλεέμ, ἡ  ἀποκάλυψη τῆς Ἀληθείας κατά τήν συναναστροφή Του μέ τούς ἀνθρώπους, ἡ ἄκρα ταπείνωση τοῦ Πάθους, ἡ φρικτή θυσία τῆς Σταυρώσεως στό Γολγοθᾶ, ἡ τριήμερος Ταφή, ἡ εἰς ᾅδου κάθοδος καί ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του εἶναι γεγονότα πού ἐνῷ συνέβησαν ἐν χρόνῳ καί ἐν τόπῳ ἀποτελοῦν μιά ὑπερχρονική καί ὑπερτοπική πραγματικότητα γιά τήν κτίση καί ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό Ἀδάμ καί ἕως τῆς συντελείας τοῦ κόσμου. 

Ἡ προσδοκία τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν καί τῆς Ζωῆς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος ἀνανοηματοδοτεῖ τήν ἐπίγειο ζωή καί ὁδοποιεῖ τήν λύτρωση τῶν γηγενῶν  ἀπό  τή φθορά, τά πάθη καί τήν κακία. Ἡ θυσιαστική Ἀγάπη τοῦ παναγάθου καί  μακροθύμου Θεοῦ γίνεται γιά τούς ἀνθρώπους διαρκές παρόν καί βεβαίωση τῆς καταργήσεως τοῦ ἐκ τῆς παρακοῆς προκύψαντος θανάτου. 

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ, καί τά καταχθόνια». Εἴμαστε ὅλοι καλεσμένοι στήν Ἐκκλησία, στό Πασχάλιο Δεῖπνο  τοῦ Κυρίου μας, ὡς τέκνα Φωτός, ἀγωνιστές τῆς Πίστεως καί ἐργάτες τῆς Ἀγάπης. Τό Ἅγιο Πάσχα, ἡ λαμπρά ἑορτή, ἡ πανήγυρις τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἶναι ἁπλῶς γεγονότος ἀνάμνηση, ἀλλά παρουσία Χριστοῦ, μετοχή τῶν πιστῶν στό Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του,  βίωμα αἰωνίου εὐφροσύνης καί γιά ὅλους ἐλπίδα σωτηρίας καί ἀπολαύσεως  τῶν ὑπεσχημένων  αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς Βασιλείας  Του. 

Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί μου· «Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλεν». Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων ἄς ἀξιωθοῦμε νά ἑορτάσωμε μέ εὐφροσύνη καί κατάνυξη τήν πασχάλιο περίοδο.

Μέ πατρική ἀγάπη καί ἀναστάσιμες εὐχές,

Ὁ Μητροπολίτης σας 
† Ὁ Αὐστρίας καί Ἔξαρχος Οὑγγαρίας Ἀρσένιος

Ποιμαντικὴ Ἐπιστολὴ Μητροπολίτου Αὐστρίας κ. Ἀρσενίου ἐπὶ τῇ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή 2025

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ

«Ἔφθασε καιρός ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγῶνων ἀρχή, ἡ κατά τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων εὐπρέπεια, ἡ πρός Θεόν παρρησία…» (ἰδιόμελον Τυρινῆς, Ἦχος πλ. β΄).

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμεθα στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, περίοδο πνευματικῆς ἀσκήσεως καί προπαρασκευῆς γιά τή μεγάλη ἑορτή τοῦ Πάσχα. Στάδιον μέγα, στό ὁποῖον  ὅλοι οἱ πιστοί ἀνεξαιρέτως καλούμεθα νά μιμηθοῦμε τόν Κύριον καί νά ἀποδυθοῦμεν στόν καλό πνευματικό ἀγώνα. Ἐνώπιόν μας ἀνοίγεται ἕνα ἀκόμη στάδιο ἀγώνων, σώματος καί πνεύματος. Τό «στάδιον τῶν ἀρετῶν», ὅπως τό ὀνομάζει ἡ ἱερά ὑμνογραφία, διαθέτει μόνον στίβους διά τούς ἀγωνιστές καί ὄχι θεατές. Οἱ ἀγωνοθέτες καί οἱ θεατές εὑρίσκονται εἰς τούς οὐρανούς. Ἀγωνοθέτης τῆς πίστεως εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καί θεατές οἱ ἤδη  ἀγωνισθέντες καί διακριθέντες Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ἔχοντας λάβει τόν στέφανον καί τό βραβεῖον παρακολουθοῦν καί θαυμάζουν τίς ἐπιδόσεις μας. 

Ὁ πνευματικός ἀγώνας μας ἐγκαινιάσθηκε ἤδη ἀπό τή στιγμή τῆς Βαπτίσεώς μας, ὅταν ἀπετάχθημεν τόν διάβολον καί τά ἔργα του, ἐνδυθέντες διά λευκοῦ χιτῶνος τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ὁποῖον καί ὑπεσχεθήκαμε νά ἀκολουθήσωμε σέ ὅλη τή ζωή μας, ἀντιπαλεύοντες τήν «εὐπερίστατον ἁμαρτίαν» καί τόν διαρκῆ πόλεμο, τόν ὁποῖον διεξάγουν  οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ. Ὅλοι  οἱ πιστοί ἀνεξαιρέτως καλούμεθα νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος πρίν ἐγκαινιάσει δημοσίως τό σωτηριολογικό Του ἔργο ἀσκήτευσε στήν ἔρημο «νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα»γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς πειρασμούς τοῦ πονηροῦ (Ματθ. δ´ 11).  Γιά τόν λόγον αὐτόν, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας παρομοιάζουν τήν Μ. Τεσσαρακοστή μέ πνευματικήν ἔρημο. 

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία μερίμνησε καί θέσπισε τό στάδιον τῶν νηστειῶν, προκειμένου νά θυμηθοῦμε ὅτι ἀπό τήν ὥρα τοῦ βαπτίσματός μας εἴμεθα ἀγωνισταί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ὀφείλομεν νά ἐπιδοθοῦμε στά ἅγια ἀγωνίσματα τῆς ἀλληλοσυγχωρήσεως, τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς, τῆς ἐλεημοσύνης, τῆς ὑπομονῆς στίς ταλαιπωρίες τῆς ζωῆς καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης πρός τόν πλησίον. Ἡ νηστεία ἐξαγνίζει τό σῶμα ἀπό περιττά βάρη καί ἀνοίγει τή θύρα τῆς μετανοίας καί τῆς αὐτοσυνειδησίας ὅτι εἴμεθα ἁμαρτωλοί καί πεπτωκότες. Ἡ ἐλεημοσύνη ἁγιάζει τήν νηστεία καί μᾶς ὁδηγεῖ εἰς στήν προσευχή πρός τόν ἐλεήμονα καί πανάγαθο Θεό, ἡ ὑπομονή εἰς τόν πόνο καί τίς θλίψεις μᾶς καθιστᾶ μιμητές τῶν ἁγίων Μαρτύρων καί μᾶς ἐξασφαλίζει ὡς ἔπαθλον μεγάλες δωρεές καί στεφάνους ἀπό τόν Κύριον. Ἡ συγχώρεση τέλος καί ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον ἀποτελοῦν σφραγίδα τοῦ χριστιανικοῦ μας φρονήματος καί μᾶς καθιστοῦν μιμητές τοῦ Κυρίου. 

Ἡ προσευχή τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, τήν ὁποία ἐπαναλαμβάνουμε στίς Ἀκολουθίες κατά τή διάρκεια τῆς Τεσσαρακοστῆς κάνοντας μετάνοιες, συνιστᾶ  ὕμνο τῆς εὐσεβείας: «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας μή μοι δός, πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί Κύριε, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ, εἰς τούς αἰῶνας, τῶν αἰώνων. Ἀμήν». Προσευχόμεθα πρός τόν Κύριον  γιά τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τά τέσσαρα φοβερώτερα πάθη καί τή δωρεά τῶν τεσσάρων σπουδαιοτέρων ἀρετῶν. Συγχρόνως προσευχόμεθα νά μᾶς δωρίσει τήν μεγάλη ἀρετή τῆς αὐτογνωσίας, ὥστε νά ἀσχολούμεθα  μέ τίς δικές μας ἁμαρτίες καί ὄχι μέ τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων. 

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή δέν εἶναι μόνον μία περίοδος σωματικῆς ἀσκήσεως ἤ τηρήσεως ἐξωτερικῶν κανόνων, ἀλλά μία εὐκαιρία νά ἐπιστρέψουμε στήν καρδίαν μας καί νά σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μέ πνεῦμα ἀληθείας, ταπεινώσεως καί ἀγάπης.  Ἡ περίοδος αὐτή εἶναι κάλεσμα ἐπιστροφῆς πρός τόν Θεό καί τήν ἀληθινή φύση μας, τήν ἐντός τῆς καρδίας μας, τήν ὁποία οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλοῦν «κελίον», τόπον ἡσυχίας καί συναντήσεώς μας μέ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἡ νηστεία, ἡ προσευχή καί ἡ μετάνοια δέν εἶναι αὐτοσκοποί, ἀλλά μέσα γιά νά ἐπανεύρωμε τήν ὁδό τῆς  ἡσυχίας τῆς καρδίας, ὅπου κατοικεῖ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀληθινή νηστεία κατά τόν ἅγιο Γρηγόριον Παλαμᾶ εἶναι ἡ κάθαρση τῆς καρδίας καί ἡ ἀναχώρηση ἀπό τή  φλυαρία τοῦ κόσμου  ὥστε ἐν ἡσυχίᾳ  νά γίνει δεκτική στό ἄκτιστον φῶς τοῦ Θεοῦ («Ἐν τῇ ἡσυχίᾳ καὶ ἐν τῇ πεποιθήσει ἔσται ἡ ἰσχύς ὑμῶν» (Ησ. 30,15). Πρόκειται γιά μία πορεία ἐπιστροφῆς εἰς τήν καρδίαν μας «δι’ εἰλικρινοῦς μετανοίας καί προσευχῆς, προκειμένου νά συναντήσωμε ἐντός μας τόν Θεό καί νά βιώσωμε τήν ἐσωτερική αὐτή πραγματικότητα ἐντός ἡμῶν. Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος μᾶς προτρέπει νά εἰσέλθωμε εἰς τό κελίον μας καί αὐτό θά μᾶς διδάξει τά πάντα. 

Ἄς εἰσέλθωμε ἀδελφοί εἰς τό ἅγιο στάδιον μέ ταπεινοφροσύνη καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἄς δώσουμε τόν καλό ἀγώνα τῆς μετανοίας, τῆς καθάρσεως, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἐγκρατείας, τῆς ἀλληλοσυγχωρήσεως, τῆς ἐλεημοσύνης τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγάπης.  Οὐδείς νά παραμείνη ἀδιάφορος, οὐδείς ἁπλός θεατής πρός τό σάλπισμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἀποτελεῖ εὐκαιρία νά ἀφήσωμε τήν διάσπαση τῆς καθημερινότητος καί νά ἐπιστρέψουμε στήν ἡσυχία τῆς καρδίας διά τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς καί τῆς σιωπῆς γιά νά ἀκούσουμε τήν φωνή τοῦ Κυρίου ἐντός μας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει: «κατοικῆσαι τόν Χριστόν διά τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Ἐφ 3,17), ὁ Χριστός δηλαδή κατοικεῖ στίς καρδιές τῶν πιστῶν, ἐξ οὗ καί οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου: «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστι» (Λκ. 17,21). Ἡ βασιλεία τοῦ Θεoῦ εὑρίσκεται στίς καρδιές ἐκείνων πού πιστεύουν εἰς τόν Χριστό καί ἀναγεννῶνται ἐκ τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος. 

Ἄς ἀποστρέψωμε τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά τό βλέμμα καί τόν νοῦ μας ἀπό τήν σύγχυση τοῦ κόσμου τούτου καί ἄς τό στρέψωμεν πρός τήν Ἱερουσαλήμ τῆς καρδίας μας, ἡ ὁποία «εἶναι τό βασίλειον τοῦ Θεοῦ», κατά τόν ἅγιο Μακάριο τόν Αἰγύπτιο. Μᾶς περιμένει ὁ Κύριος νά Τοῦ ἀνοίξωμεν τήν πόρτα καί νά ἑνωθοῦμε μαζί Του. Αὐτή εἶναι ἡ εὐλογία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ἐκ τοῦ κελίου τῆς καρδιᾶς μας, νά βαδίσωμε πρός τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. 

Καλή καί εὐλογημένη Ἁγία Τεσσαρακοστή! Ἀμήν! 

Μέ ἐγκάρδιες εὐχές καί ἀγάπη

† Ὁ Αὐστρίας Ἀρσένιος

Ποιμαντικὴ Ἐπιστολὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστρίας κ. Ἀρσενίου ἐπὶ τῇ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή 2025

 Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ

«Ἔφθασε καιρός ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγῶνων ἀρχή, ἡ κατά τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων εὐπρέπεια, ἡ πρός Θεόν παρρησία…» (ἰδιόμελον Τυρινῆς, Ἦχος πλ. β΄).

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμεθα στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, περίοδο πνευματικῆς ἀσκήσεως καί προπαρασκευῆς γιά τή μεγάλη ἑορτή τοῦ Πάσχα. Στάδιον μέγα, στό ὁποῖον  ὅλοι οἱ πιστοί ἀνεξαιρέτως  καλούμεθα νά μιμηθοῦμε τόν Κύριον καί νά ἀποδυθοῦμεν στόν καλό πνευματικό ἀγώνα. Ἐνώπιόν μας ἀνοίγεται ἕνα ἀκόμη στάδιο ἀγώνων, σώματος καί πνεύματος. Τό «στάδιον τῶν ἀρετῶν», ὅπως τό ὀνομάζει ἡ ἱερά  ὑμνογραφία, διαθέτει μόνον στίβους διά τούς ἀγωνιστές καί ὄχι θεατές. Οἱ ἀγωνοθέτες καί οἱ θεατές εὑρίσκονται εἰς τούς οὐρανούς. Ἀγωνοθέτης τῆς πίστεως εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καί θεατές οἱ ἤδη  ἀγωνισθέντες καί διακριθέντες Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ἔχοντας λάβει τόν στέφανον καί τό βραβεῖον παρακολουθοῦν καί θαυμάζουν τίς ἐπιδόσεις μας. 

Ὁ πνευματικός ἀγώνας μας ἐγκαινιάσθηκε ἤδη ἀπό τή στιγμή τῆς Βαπτίσεώς μας, ὅταν ἀπετάχθημεν τόν διάβολον καί τά ἔργα του, ἐνδυθέντες διά λευκοῦ χιτῶνος τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ὁποῖον καί ὑπεσχεθήκαμε νά ἀκολουθήσωμε σέ ὅλη τή ζωή μας, ἀντιπαλεύοντες τήν «εὐπερίστατον ἁμαρτίαν» καί τόν διαρκῆ πόλεμο, τόν ὁποῖον διεξάγουν  οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ. Ὅλοι  οἱ πιστοί ἀνεξαιρέτως καλούμεθα νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος πρίν ἐγκαινιάσει δημοσίως τό σωτηριολογικό Του ἔργο ἀσκήτευσε στήν ἔρημο «νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα» γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς πειρασμούς τοῦ πονηροῦ (Ματθ. δ´ 11).  Γιά τόν λόγον αὐτόν, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας παρομοιάζουν τήν Μ. Τεσσαρακοστή μέ πνευματικήν ἔρημο. 

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία μερίμνησε καί θέσπισε τό στάδιον τῶν νηστειῶν, προκειμένου νά θυμηθοῦμε ὅτι ἀπό τήν ὥρα τοῦ βαπτίσματός μας εἴμεθα ἀγωνισταί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ὀφείλομεν νά ἐπιδοθοῦμε στά ἅγια ἀγωνίσματα τῆς ἀλληλοσυγχωρήσεως, τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς, τῆς ἐλεημοσύνης, τῆς ὑπομονῆς στίς ταλαιπωρίες τῆς ζωῆς καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης πρός τόν πλησίον. Ἡ νηστεία ἐξαγνίζει τό σῶμα ἀπό περιττά βάρη καί ἀνοίγει τή θύρα τῆς μετανοίας καί τῆς αὐτοσυνειδησίας ὅτι εἴμεθα ἁμαρτωλοί καί πεπτωκότες. Ἡ ἐλεημοσύνη ἁγιάζει τήν νηστεία καί μᾶς ὁδηγεῖ εἰς στήν προσευχή πρός τόν ἐλεήμονα καί πανάγαθο Θεό, ἡ ὑπομονή εἰς τόν πόνο καί τίς θλίψεις μᾶς καθιστᾶ μιμητές τῶν ἁγίων Μαρτύρων καί μᾶς ἐξασφαλίζει ὡς ἔπαθλον μεγάλες δωρεές καί στεφάνους ἀπό τόν Κύριον. Ἡ συγχώρεση τέλος καί ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον ἀποτελοῦν σφραγίδα τοῦ χριστιανικοῦ μας φρονήματος καί μᾶς καθιστοῦν μιμητές τοῦ Κυρίου. 

Ἡ προσευχή τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, τήν ὁποία ἐπαναλαμβάνουμε στίς Ἀκολουθίες κατά τήδιάρκεια τῆς Τεσσαρακοστῆς κάνοντας μετάνοιες, συνιστᾶ  ὕμνο τῆς εὐσεβείας: «Κύριε καί Δέσποτα τῆςζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας μή μοι δός, πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί Κύριε, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμάπταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ, εἰς τούς αἰῶνας, τῶν αἰώνων. Ἀμήν». Προσευχόμεθα πρός τόν Κύριον  γιά τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τά τέσσαρα φοβερώτερα πάθη καί τή δωρεά τῶντεσσάρων σπουδαιοτέρων ἀρετῶν. Συγχρόνως προσευχόμεθα νά μᾶς δωρίσει τήν μεγάλη ἀρετή τῆςαὐτογνωσίας, ὥστε νά ἀσχολούμεθα  μέ τίς δικές μας ἁμαρτίες καί ὄχι μέ τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων. 

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή δέν εἶναι μόνον μία περίοδος σωματικῆς ἀσκήσεως ἤ τηρήσεως ἐξωτερικῶνκανόνων, ἀλλά μία εὐκαιρία νά ἐπιστρέψουμε στήν καρδίαν μας καί νά σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μέπνεῦμα ἀληθείας, ταπεινώσεως καί ἀγάπης.Ἡ περίοδος αὐτή εἶναι κάλεσμα ἐπιστροφῆς πρός τόν Θεό καί τήνἀληθινή φύση μας, τήν ἐντός τῆς καρδίας μας, τήν ὁποία οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλοῦν «κελίον»,τόπον ἡσυχίας καί συναντήσεώς μας μέ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἡ νηστεία, ἡ προσευχή καί ἡμετάνοια δέν εἶναι αὐτοσκοποί, ἀλλά μέσα γιά νά ἐπανεύρωμε τήν ὁδό τῆς  ἡσυχίας τῆς καρδίας, ὅπουκατοικεῖ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀληθινή νηστεία κατά τόν ἅγιο Γρηγόριον Παλαμᾶ εἶναι ἡ κάθαρση τῆςκαρδίας καί ἡ ἀναχώρηση ἀπό τή  φλυαρία τοῦ κόσμου  ὥστε ἐν ἡσυχίᾳ  νά γίνει δεκτική στό ἄκτιστον φῶςτοῦ Θεοῦ («Ἐν τῇ ἡσυχίᾳ καὶ ἐν τῇ πεποιθήσει ἔσται ἡ ἰσχύς ὑμῶν» (Ησ. 30,15). Πρόκειται γιά μία πορεία ἐπιστροφῆς εἰς τήν καρδίαν μας «δι’ εἰλικρινοῦς μετανοίας καί προσευχῆς, προκειμένου νά συναντήσωμε ἐντός μας τόν Θεό καί νά βιώσωμε τήν ἐσωτερική αὐτή πραγματικότητα ἐντός ἡμῶν. Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος μᾶς προτρέπει νά εἰσέλθωμε εἰς τό κελίον μας καί αὐτό θά μᾶς διδάξει τά πάντα. 

Ἄς εἰσέλθωμε ἀδελφοί εἰς τό ἅγιο στάδιον μέ ταπεινοφροσύνη καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἄς δώσουμε τόν καλό ἀγώνα τῆς μετανοίας, τῆς καθάρσεως, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἐγκρατείας, τῆς ἀλληλοσυγχωρήσεως, τῆς ἐλεημοσύνης τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγάπης.  Οὐδείς νά παραμείνη ἀδιάφορος, οὐδείς ἁπλός θεατής πρός τό σάλπισμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἀποτελεῖ εὐκαιρία νά ἀφήσωμε τήν διάσπαση τῆς καθημερινότητος καί νά ἐπιστρέψουμε στήν ἡσυχία τῆς καρδίας διά τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς καί τῆς σιωπῆς γιά νά ἀκούσουμε τήν φωνή τοῦ Κυρίου ἐντός μας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει: «κατοικῆσαι τόν Χριστόν διά τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Ἐφ 3,17), ὁ Χριστός δηλαδή κατοικεῖ στίς καρδιές τῶν πιστῶν, ἐξ οὗ καί οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου: «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστι» (Λκ. 17,21). Ἡ βασιλεία τοῦ Θεoῦ εὑρίσκεται στίς καρδιές ἐκείνων πού πιστεύουν εἰς τόν Χριστό καί ἀναγεννῶνται ἐκ τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος. 

Ἄς ἀποστρέψωμε τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά τό βλέμμα καί τόν νοῦ μας ἀπό τήν σύγχυση τοῦ κόσμου τούτου καί ἄς τό στρέψωμεν πρός τήν Ἱερουσαλήμ τῆς καρδίας μας, ἡ ὁποία «εἶναι τό βασίλειον τοῦ Θεοῦ», κατά τόν ἅγιο Μακάριο τόν Αἰγύπτιο. Μᾶς περιμένει ὁ Κύριος νά Τοῦ ἀνοίξωμεν τήν πόρτα καί νά ἑνωθοῦμε μαζί Του. Αὐτή εἶναι ἡ εὐλογία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ἐκ τοῦ κελίου τῆς καρδιᾶς μας, νά βαδίσωμε πρός τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. 

Καλή καί εὐλογημένη Ἁγία Τεσσαρακοστή! Ἀμήν! 

Μέ ἐγκάρδιες εὐχές καί ἀγάπη

† Ὁ Αὐστρίας Ἀρσένιος

Χαιρετισμός Μητροπολίτου Αύστρίας Ὑπερτίμου καὶ Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. Ἀρσενίου στὰ Γ´ Καραβαγγέλεια

Ἐν Καστορίᾳ 15.02.2025

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Καστορίας κ. Καλλίνικε, Σεβαστοί πατέρες, ἀγαπητοί άδελφοί καί ἀδελφές ἐν Κυρίῳ,

Αἰσθάνομαι ἔντονη τήν ἀνάγκη νά ἐκφράσω τίς ἐκ βάθους καρδίας εὐχαριστίες μου διά τήν ἐξόχως τιμητικήν πρόσκλησιν διά τή συμμετοχήν μου εἰς τά Γ΄ Καραβαγγέλεια, μέ θέμα «Ὁ Ἰουστινιανός καί ἡ Καστοριά», ὑπό τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Καστορίας καί ὑπό τήν αἰγίδα τοῦὙπουργείου Ἐσωτερικῶν τοῦ Τομέα Μακεδονίας- Θράκης. Ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας σᾶς μεταφέρω τίς Πατρικές εὐλογίες καί τήν ἀγάπη τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καθώς καί τίς εὐχές Του διά τόν σημαντικό αὐτό θεσμό ἱστορικῆς μνήμης καί ἀποδόσεως τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ εἰς μίαν μορφήν, ἡ ὁποία ἐκόσμησεν καί ἐτίμησεν ὅσον ὀλίγοι τήν ἀρχιερατική του ἀποστολή εἰς κρίσιμους καί σκοτεινούς χρόνους δοκιμασίας τοῦ ὀρθόδοξου Ἑλληνισμοῦ τόσον εἰς τήν Δυτικήν Μακεδονίαν, ὅσον καί εἰς τόν Πόντον.
Ἡ ὑπόμνησις καί ἡ ἀνάδειξις τοῦ πολύπτυχου καί πολυσήμαντου ἔργου τοῦ Μητροπολίτου Γερμανοῦ Καραβαγγέλη ἀποτελεῖ ἱστορικό χρέος ἔναντι τῶν νεοτέρων ἀλλά καί τῶν ἐπερχομένων γενεῶν, ἀφοῦ εἰς τό πρόσωπόν του ἐνσαρκώθηκε μέ τόν καλύτερο τρόπο ἡ ἀπόλυτη ταύτισις Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας, τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος καί τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, δύο πυλῶνες πού σφυρηλάτησαν τήν μακραίωνη παρουσία καί διέσωσαν τήν ταυτότητά μας ἀνά τούς αἰῶνες, εἰς πεῖσμα τῶν ἀλλοθρήσκων κατακτητῶν καί τῶν ὁμοδόξων εἰσβολέων πού ἀπεσκόπουν εἰς τό ξερίζωμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τίς πατρογονικές ἑστίες τῆς Μακεδονίας καί τοῦ Πόντου. Ἡ δρᾶσις τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη ἐπεκτείνετο ἀπό τό καθημερινό ποιμαντικό ἔργο καί τήν ἵδρυσιν σχολείων καί εὐαγῶν ἱδρυμάτων μέχρι τήν ὀργάνωσιν ἐνόπλων ὁμάδων διά τήν προστασίαν τῶν ὑπό συνεχῶν διωγμῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν εἰς τάς δύο προαναφερθείσες περιοχές.
Πολλά τά ἔργα καί οἱ μελέτες πού συνεγράφησαν διά τόν πρόσωπον τοῦ Μητροπολίτου Γερμανοῦ, πολλοί οἱ σύγχρονοί του οἱ Ἱεράρχες πού ἐξύμνησαν τό ἔργο του, ἀλλά θεωροῦμε ὅτι ὁ νεοσυσταθείς θεσμός τῶν Καραβαγγελείων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Καστορίας, πρωτοβουλίᾳ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. Καλλινίκου θά προσθέσει νέα πεδία ἐρεύνης ὄχι μόνο τῆς μακρᾶς καί πολυκυμάντου βιωτῆς τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη, ἀλλά καί ὁλόκληρης αὐτῆς τῆς ἡρωϊκῆς καί ταραγμένης ἐποχῆς ἐθνικῆς ἀφυπνίσεως τῶν ἀρχῶν τοῦ 20ου αἰῶνος. Ὁ σπουδαῖος αὐτός ἱεράρχης προσέφερε τίς ἐκκλησιαστικές καί ἐθνικές ὑπηρεσίες του στήν μαρτυροτόκο Μακεδονία ὡς Μητροπολίτης Καστορίας ἐπί σειρᾷ ἐτῶν, ἐν συνεχείᾳ ὡς Ἀμασείας καί ἀργότερον ὡς Ἰωαννίνων. Μετά ταῦτα καί πάλιν ὡς Ἀμασείας εἰς χρόνους δύσκολους διά τόν μαρτυρικόν Πόντον, μέχρι τῆς ἐκριζώσεως τοῦ ἐκεῖσε ποιμνίου, γεγονός πού ἐσήμανε τήν ἀποκοπή του ἐκ τῶν ἱερῶν χωματων τοῦ Πόντου, ἐνῶ καί ὁ ἴδιος εὑρέθη ἐκκλησιαστικῶς ἄστεγος. Τότε ἐκλήθη ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας νά ἀναλάβει τήν ποιμαντορικήν εὐθύνην, ἀποστολήν καί δρᾶσιν στήν προβληματική τότε Μεσευρώπη.
Συγχαίρω ὑμᾶς ὅμως καί διά τήν ἐπιλογήν τοῦ ἐξόχως ἐνδιαφέροντος θέματος τῶν Καραβαγγελίων Γ΄, «Ἰουστινιανός καί Καστοριά», ἀφοῦ ἡ σημερινή πόλις τῆς Καστορίας ἱδρύθηκε καί ἀνεδείχθη εἰς τήν ζωή τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας ἀπό τόν θεολόγο-Αὐτοκράτορα Ἰουστινιανό, περί τά μέσα τοῦ 6ου αἰῶνος, ἤτοι ἕναν αιώνα μετά τήν καταστροφήν τῆς πλησιόχωρης εὐημερούσας Διοκλητιανούπολης. Μέ διορατικό τρόπο, ὁ αυτοκράτορας Ἰουστινιανός ἐκτίμησε τήν νευραλγική θέση αὐτοῦ τοῦ παραλίμνιου εὐλογημένου τόπου, τοῦ εὑρισκόμενου πλησίον τῶν ἐρειπίων τοῦ ἀρχαίου Κελέτρου. Ἡ πόλις τῆς Καστορίας, χάρις εἰς τήν προνομιακή της θέσιν καί τήν ἐπικοινωνία της μέ τά σημαντικότερα κέντρα τῆς αυτοκρατορίας (Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη, Ἰωάννινα), τίς ἐμπορικές πόλεις τῆς Ἀδριατικής καί τήν βαλκανική ἐνδοχώρα ἀνεδείχθη εἰς ἐξέχον οἰκονομικό καί πολιτιστικό κέντρο καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας ἀλλά καί τῆς ὀθωμανοκρατίας ἀργότερον. Ἡ Καστορία, εὐλογήθη ὑπό τῆς Θείας Προνοίας, καθότι, ὄχι μόνον ἐγεννήθη καί ἐμεγάλωσε ἐν τῇ σκιᾷ τοῦ Βυζαντίου, ἀλλά καί ἐνέμεινεν πιστή εἰς τάς θεοφιλῆς ἀρχάς αὐτοῦ, ὥστε νά καταστῇ φάρος πολιτισμοῦ καί ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς διά τήν Μακεδονίαν καί ὅλην τήν Ῥωμανίαν. Ἐκ τῆς ἑποχῆς ἐκείνης, ἡ Καστορία διεκράτησεν τόν ρόλον της ὡς ἑνός ζωντανοῦ μνημείου Ὀρθοδοξίας, ὅπου ἡ τέχνη καί ἡ πίστις ἐξεφράσθησαν μέ τρόπον ὅστις ἐπέρασε ἀναλλοίωτος εἰς τόν χρόνον.
Σήμερον, ἡ Καστορία στέκεται ὡς μία ζῶσα παρακαταθήκη τῆς θεοσώστου Βυζαντινῆς Παραδόσεως, διατηροῦσα ἀναλλοίωτον τήν ὀρθόδοξον ταυτότητα καί τήν ἐκκλησιαστικὴν μνήμην. Ἡ ἱστορία τῆς εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ Βυζαντίου, καί ἡ Ἱερὰ τῆς Παράδοσις καθίστατε βίωμα του λαοῦ της.
Τή σημαίνουσα καί μοναδική αὐτήν ἐκκλησιαστική, πολιτιστικήν καί ἱστορικήν κληρονομία ἀναδεικνύει ἡ ρηξικέλευθη πρωτοβουλία ὑμῶν, Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Καστορίας κ. Καλλίνικε, διά τῶν καθιερωθέντων πλέον ἐτησίων ἐκδηλώσεων εἰς τά πλαίσια τῶν Καραβαγγελίων, εὐχόμεθα δέ ἐκ βάθους καρδίας τή συνέχισιν καί τήν ἀκτινοβολίαν αὐτῶν εἰς τό πλήρωμα τῆς τοπικής Ἐκκλησίας καί τόν ἀνά τήν οἰκουμενικήν λαόν τοῦ Θεοῦ.

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστρίας κ. Ἀρσενίου 2024

α.α. 293.241220  

Πρὸς τὸν Ἱερὸ Κλῆρο καὶ τὸ Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστρίας
καὶ Ἐξαρχίας Οὑγγαρίας

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἔφθασε καὶ πάλι ἡ εὐλογημένη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων.
Ὁ Ἄγγελος μετέφερε στοὺς ταπεινοὺς βοσκοὺς τῆς Βηθλεὲμ τὸ ἄγγελμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καλῶντας τους νὰ εὕρουν "βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ". Μὲ θεία ὑμνῳδία ἡ ἀγγελικὴ στρατιὰ δοξάζε τὸν Ὕψιστο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ...». Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἦλθε ἡ Εἰρήνη ἐπάνω στὴ γῆ τὴν πολύπαθη, τὴν ἄγονη, τὸν τόπο τῶν πολέμων καὶ τῆς ἐξορίας τῶν καταδίκων. Ἡ φωνὴ τῶν Ἀγγέλων ἡ εὐαγγελιζομένη τὴν μεγάλη αὐτὴ χαρὰ ἀπευθύνεται καὶ σ'ἐμᾶς. Αὐτὴ εἶναι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἡ εὐδοκία (πρβλ. PG 46 1137, Ἅγ. Γρηγόριος Νύσσης). Παρόλο ποὺ δὲν ἀλλάζουν τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν», οἱ πόλεμοι, οἱ ταραχές, οἱ ἐξεγέρσεις μεταξὺ ἐθνῶν καὶ ἐξουσιῶν, οἱ σεισμοί, ἡ πεῖνα, οἱ ἀρρώστειες... (πρβλ. Λουκ κα΄, 10-12), μὲ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀνέτειλε στὸν κόσμο «τὸ Φῶς τὸ τῆς γνώσεως» καὶ ἀποκαλύφθηκε ἡ Ἀλήθεια. Ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου! «...ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ δ΄,4-5). Τὸ προσωπικὸ γεγονὸς τῆς γνώσεως τῆς Ἀληθείας, τῆς πίστεως στὸν μόνο ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεὸ ἀποκτᾶ ἀδιάκοπη σωτηριολογικὴ σημασία γιὰ τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Ἡ κατὰ σάρκα Γέννηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου Θεοῦ, γεγονὸς κοσμοϊστορικό, χωρίζει τὸ παλαιὸ ἀπὸ τὸ νέο, τὸ πεπερασμένο καὶ πρόσκαιρο ἀπὸ τὸ ἄπειρο καὶ αἰώνιο. Ἐνῷ συνέβη σὲ συγκεκριμένο χῶρο καὶ χρόνο, γιὰ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας Του συμβαίνει «σήμερον» διότι κάθε στιγμὴ ἀνακεφαλαιώνεται ἡ ἱστορία τῆς Σωτηρίας γιὰ κάθε ταπεινὸ πιστὸ καὶ συντελεῖται θαῦμα ὑπερφυές: Ἡ ἐνσαρκωμένη Ἀγάπη μέσα στὶς ἀνθρώπινες καρδιές, συνεργεῖ καὶ θὰ συνεργεῖ ἕως τὸ τέλος τοῦ αἰῶνος τούτου ὄχι στὴν κρίση καὶ τὴν καταδίκη τοῦ κόσμου ἀλλὰ στὴν διὰ τοῦ Θεανθρώπου Σωτηρία του.
Κατὰ τὶς ἡμέρες τῆς Ἑορτῆς, ὅλο τὸ Ἅγιο Δωδεκαήμερο, στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς, μὲ ἱερὰ ἀναγνώσματα, μὲ ὕμνους ἀνυπερβλήτους σὲ λογοτεχνικὴ διατύπωση καὶ μελῳδία, βιώνουμε ὡς σύγχρονη πραγματικότητα τὸ σχέδιο τῆς θείας Οἰκονομίας γιὰ τὴν ἐπανένωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Δημιουργὸ καὶ Πατέρα. Ἔχομε τὴν εὐκαιρία νὰ νοιώσωμε χαρὰ γιὰ τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἐλπίζομε στὴν ἀνάκτηση τῆς ἐλευθερίας μας, στὴν ἀπόλαυση τοῦ πληρώματος τῆς ἀγάπης ποὺ δίδει συνεχῶς τὸ Παιδίον τὸ Νέον, ὁ προαιώνιος Θεὸς καὶ Λόγος τοῦ Πατρός. Τὸ Μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ θέλουν συχνὰ νὰ ζήσουν στοὺς Ναοὺς ἄνθρωποι ξένοι καὶ περαστικοὶ καὶ ἀπουσιάζουν, λόγῳ βιοτικῶν μεριμνῶν, πολλοὶ Χριστιανοί. Πῶς ὅμως μποροῦμε ἀκόμη καὶ τὴν πιὸ ὄμορφη τελετὴ νὰ τὴν ὀνομάζωμε Χριστούγεννα χωρὶς ἀναφορὰ στὸ Χριστό; Χριστιανοί μου, οἱ θεῖοι Πατέρες, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι, ἔχουν προβλεψει γιὰ μᾶς μέσα στὶς Ἐκκλησίες τὸν πιὸ φωτεινὸ, τὸν πιὸ χαρούμενο, τὸν πιὸ χορταστικὸ ἑορτασμό, τὴν πανδαισία τῶν θείων Μυστηρίων.
Καλούμεθα νὰ ξεπεράσωμε τὴν ἱκανοποίηση ποὺ μᾶς παρέχει ἡ ἐπανάληψη τῶν ἑορταστικῶν συνηθειῶν μιᾶς κοσμικῆς ἐπετείου, νὰ πλησιάσωμε τὴν οὐσία τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία καὶ νὰ ἀναλογισθοῦμε τὶς συνέπειες τῆς ὑπερτάτης ἐκδηλώσεως τῆς Ἀγάπης τοῦ Δημιουργοῦ γιὰ τὴν κτίση, γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ γιὰ καθένα μας προσωπικά. «Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο», κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, «ὥστε τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον»(Ἰω γ΄16). Ἡ αἰώνιος ζωὴ εἶναι λοιπὸν ὁ στόχος, ἡ "ἀπώλεια" εἶναι ὁ κίνδυνος. Εὔκολα μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸν κίνδυνο τῆς ἀπωλείας τοῦ εἶναι μας, τῆς ἐκμηδενίσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τῆς μετατροπῆς μας σὲ ἕνα ἀριθμό, τῆς ἐξαφανίσεώς μας μέσα στὶς παγίδες τοῦ Πονηροῦ. Ἀντίβαρο στὴν τραγικότητα τοῦ «πεπτωκότος» ἀπογόνου τῶν Πρωτοπλάστων εἶναι ἡ ἄπειρη Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
2024 χρόνια μετὰ τὴν κατὰ κόσμον θείαν Γέννηση, ἂς πλησιάσωμε τὸ Μυστήριο τῆς «κενώσεως» τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν χαρὰ τῶν Ποιμένων. Ἂς μιμηθοῦμε τὴν ἐπιμονὴ τῶν Μάγων νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Ἀστέρα στὴ μακρὰ πορεία τους ἕως τὸν τεχθέντα Βασιλέα, τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης. « Ἀναστῶμεν οὖν καὶ ἡμεῖς· κἂν πάντες ταράττωνται, ἡμεῖς ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Παιδίου τρέχωμεν· κἂν βασιλεῖς, κἂν δῆμοι, κἂν τύραννοι τὴν ὁδὸν ταύτην ἐκκόπτωσι, μὴ καταλύωμεν τὸν πόθον» ἀναφωνεῖ ὁ Ἁγιος Ἰωάνης ὁ Χρυσόστομος, διαβεβαιώνοντας ὅτι ἔτσι θὰ ἀποτρέψωμε τὰ ἐπικείμενα δεινά (PG 57 78).
Ἂς ξεπεράσωμε λοιπὸν τὰ ὅρια τῶν ἀτομικῶν μας αἰτημάτων καὶ ἂς παρακαλέσωμε θερμὰ τὸν Κύριο νὰ μᾶς δώσει τὴν Εἰρήνη Του· νὰ καταστείλει τὰ ἔργα τοῦ σκότους στὸν πλανήτη μας, τοὺς πολέμους, τὴν βία, τὴν ἔνδεια, τὴν ἐκμετάλλευση μεταξὺ συναθρώπων· ἂς δεηθοῦμε νὰ χαρίζει καὶ στὴν κτίση καιροὺς εἰρηνικοὺς καὶ εὐκράτους. Ἀδελφοὶ μου, σᾶς καλῶ, συνδυάζοντας τὴν ἀκλόνητη πίστη μας μὲ τὴ δύναμη τῆς προσευχῆς (πρβλ. Ματθ κα΄,21-22), γονυκλινεῖς νὰ ἱκετεύσωμε τὸν Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης, τὸν φυγόντα νυκτὸς εἰς Αἴγυπτον, γιὰ τὴν κατάπαυση τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων στὴ Οὐκρανία καὶ στὴ Συρία καὶ ἀλλαχοῦ, ὥστε νὰ παραμείνουν ἀνεπιβούλευτοι ἀπὸ παντοίους ἐχθροὺς οἱ Χριστιανοὶ ἀδελφοί μας στὶς ἱστορικὲς πατρογονικὲς ἑστίες των, διαβιοῦντες καὶ προκόπτοντες ἐκεῖ.
Προσευχόμενος γιὰ τὴν κατὰ Θεὸν προκοπὴ καὶ τὴν σωτηρία ὅλων, εὔχομαι ἐγκαρδίως νὰ γιορτάσετε εὐλογημένα Χριστούγεννα καὶ νὰ διέλθετε τὸ νέο σωτήριο ἔτος 2025 μὲ ὑγεία, εὐφροσύνη καὶ ὅλες τὶς θεῖες δωρεές, μὲ ἔμπρακτη ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο, ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.

Μὲ πατρικὴ ἀγάπη καὶ ὁλόθερμες εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης σας

† Ὁ Αὐστρίας καὶ Ἔξαρχος Οὑγγαρίας Ἀρσένιος

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστρίας κ. Ἀρσενίου 2024

α.α. 293.241220  

Πρὸς τὸν Ἱερὸ Κλῆρο καὶ τὸ Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστρίας
καὶ Ἐξαρχίας Οὑγγαρίας

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἔφθασε καὶ πάλι ἡ εὐλογημένη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων.
Ὁ Ἄγγελος μετέφερε στοὺς ταπεινοὺς βοσκοὺς τῆς Βηθλεὲμ τὸ ἄγγελμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καλῶντας τους νὰ εὕρουν "βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ". Μὲ θεία ὑμνῳδία ἡ ἀγγελικὴ στρατιὰ δοξάζε τὸν Ὕψιστο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ...». Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἦλθε ἡ Εἰρήνη ἐπάνω στὴ γῆ τὴν πολύπαθη, τὴν ἄγονη, τὸν τόπο τῶν πολέμων καὶ τῆς ἐξορίας τῶν καταδίκων. Ἡ φωνὴ τῶν Ἀγγέλων ἡ εὐαγγελιζομένη τὴν μεγάλη αὐτὴ χαρὰ ἀπευθύνεται καὶ σ'ἐμᾶς. Αὐτὴ εἶναι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἡ εὐδοκία (πρβλ. PG 46 1137, Ἅγ. Γρηγόριος Νύσσης). Παρόλο ποὺ δὲν ἀλλάζουν τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν», οἱ πόλεμοι, οἱ ταραχές, οἱ ἐξεγέρσεις μεταξὺ ἐθνῶν καὶ ἐξουσιῶν, οἱ σεισμοί, ἡ πεῖνα, οἱ ἀρρώστειες... (πρβλ. Λουκ κα΄, 10-12), μὲ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀνέτειλε στὸν κόσμο «τὸ Φῶς τὸ τῆς γνώσεως» καὶ ἀποκαλύφθηκε ἡ Ἀλήθεια. Ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου! «...ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ δ΄,4-5). Τὸ προσωπικὸ γεγονὸς τῆς γνώσεως τῆς Ἀληθείας, τῆς πίστεως στὸν μόνο ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεὸ ἀποκτᾶ ἀδιάκοπη σωτηριολογικὴ σημασία γιὰ τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Ἡ κατὰ σάρκα Γέννηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου Θεοῦ, γεγονὸς κοσμοϊστορικό, χωρίζει τὸ παλαιὸ ἀπὸ τὸ νέο, τὸ πεπερασμένο καὶ πρόσκαιρο ἀπὸ τὸ ἄπειρο καὶ αἰώνιο. Ἐνῷ συνέβη σὲ συγκεκριμένο χῶρο καὶ χρόνο, γιὰ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας Του συμβαίνει «σήμερον» διότι κάθε στιγμὴ ἀνακεφαλαιώνεται ἡ ἱστορία τῆς Σωτηρίας γιὰ κάθε ταπεινὸ πιστὸ καὶ συντελεῖται θαῦμα ὑπερφυές: Ἡ ἐνσαρκωμένη Ἀγάπη μέσα στὶς ἀνθρώπινες καρδιές, συνεργεῖ καὶ θὰ συνεργεῖ ἕως τὸ τέλος τοῦ αἰῶνος τούτου ὄχι στὴν κρίση καὶ τὴν καταδίκη τοῦ κόσμου ἀλλὰ στὴν διὰ τοῦ Θεανθρώπου Σωτηρία του.
Κατὰ τὶς ἡμέρες τῆς Ἑορτῆς, ὅλο τὸ Ἅγιο Δωδεκαήμερο, στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς, μὲ ἱερὰ ἀναγνώσματα, μὲ ὕμνους ἀνυπερβλήτους σὲ λογοτεχνικὴ διατύπωση καὶ μελῳδία, βιώνουμε ὡς σύγχρονη πραγματικότητα τὸ σχέδιο τῆς θείας Οἰκονομίας γιὰ τὴν ἐπανένωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Δημιουργὸ καὶ Πατέρα. Ἔχομε τὴν εὐκαιρία νὰ νοιώσωμε χαρὰ γιὰ τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἐλπίζομε στὴν ἀνάκτηση τῆς ἐλευθερίας μας, στὴν ἀπόλαυση τοῦ πληρώματος τῆς ἀγάπης ποὺ δίδει συνεχῶς τὸ Παιδίον τὸ Νέον, ὁ προαιώνιος Θεὸς καὶ Λόγος τοῦ Πατρός. Τὸ Μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ θέλουν συχνὰ νὰ ζήσουν στοὺς Ναοὺς ἄνθρωποι ξένοι καὶ περαστικοὶ καὶ ἀπουσιάζουν, λόγῳ βιοτικῶν μεριμνῶν, πολλοὶ Χριστιανοί. Πῶς ὅμως μποροῦμε ἀκόμη καὶ τὴν πιὸ ὄμορφη τελετὴ νὰ τὴν ὀνομάζωμε Χριστούγεννα χωρὶς ἀναφορὰ στὸ Χριστό; Χριστιανοί μου, οἱ θεῖοι Πατέρες, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι, ἔχουν προβλεψει γιὰ μᾶς μέσα στὶς Ἐκκλησίες τὸν πιὸ φωτεινὸ, τὸν πιὸ χαρούμενο, τὸν πιὸ χορταστικὸ ἑορτασμό, τὴν πανδαισία τῶν θείων Μυστηρίων.
Καλούμεθα νὰ ξεπεράσωμε τὴν ἱκανοποίηση ποὺ μᾶς παρέχει ἡ ἐπανάληψη τῶν ἑορταστικῶν συνηθειῶν μιᾶς κοσμικῆς ἐπετείου, νὰ πλησιάσωμε τὴν οὐσία τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία καὶ νὰ ἀναλογισθοῦμε τὶς συνέπειες τῆς ὑπερτάτης ἐκδηλώσεως τῆς Ἀγάπης τοῦ Δημιουργοῦ γιὰ τὴν κτίση, γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ γιὰ καθένα μας προσωπικά. «Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο», κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, «ὥστε τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον»(Ἰω γ΄16). Ἡ αἰώνιος ζωὴ εἶναι λοιπὸν ὁ στόχος, ἡ "ἀπώλεια" εἶναι ὁ κίνδυνος. Εὔκολα μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸν κίνδυνο τῆς ἀπωλείας τοῦ εἶναι μας, τῆς ἐκμηδενίσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τῆς μετατροπῆς μας σὲ ἕνα ἀριθμό, τῆς ἐξαφανίσεώς μας μέσα στὶς παγίδες τοῦ Πονηροῦ. Ἀντίβαρο στὴν τραγικότητα τοῦ «πεπτωκότος» ἀπογόνου τῶν Πρωτοπλάστων εἶναι ἡ ἄπειρη Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
2024 χρόνια μετὰ τὴν κατὰ κόσμον θείαν Γέννηση, ἂς πλησιάσωμε τὸ Μυστήριο τῆς «κενώσεως» τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν χαρὰ τῶν Ποιμένων. Ἂς μιμηθοῦμε τὴν ἐπιμονὴ τῶν Μάγων νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Ἀστέρα στὴ μακρὰ πορεία τους ἕως τὸν τεχθέντα Βασιλέα, τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης. « Ἀναστῶμεν οὖν καὶ ἡμεῖς· κἂν πάντες ταράττωνται, ἡμεῖς ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Παιδίου τρέχωμεν· κἂν βασιλεῖς, κἂν δῆμοι, κἂν τύραννοι τὴν ὁδὸν ταύτην ἐκκόπτωσι, μὴ καταλύωμεν τὸν πόθον» ἀναφωνεῖ ὁ Ἁγιος Ἰωάνης ὁ Χρυσόστομος, διαβεβαιώνοντας ὅτι ἔτσι θὰ ἀποτρέψωμε τὰ ἐπικείμενα δεινά (PG 57 78).
Ἂς ξεπεράσωμε λοιπὸν τὰ ὅρια τῶν ἀτομικῶν μας αἰτημάτων καὶ ἂς παρακαλέσωμε θερμὰ τὸν Κύριο νὰ μᾶς δώσει τὴν Εἰρήνη Του· νὰ καταστείλει τὰ ἔργα τοῦ σκότους στὸν πλανήτη μας, τοὺς πολέμους, τὴν βία, τὴν ἔνδεια, τὴν ἐκμετάλλευση μεταξὺ συναθρώπων· ἂς δεηθοῦμε νὰ χαρίζει καὶ στὴν κτίση καιροὺς εἰρηνικοὺς καὶ εὐκράτους. Ἀδελφοὶ μου, σᾶς καλῶ, συνδυάζοντας τὴν ἀκλόνητη πίστη μας μὲ τὴ δύναμη τῆς προσευχῆς (πρβλ. Ματθ κα΄,21-22), γονυκλινεῖς νὰ ἱκετεύσωμε τὸν Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης, τὸν φυγόντα νυκτὸς εἰς Αἴγυπτον, γιὰ τὴν κατάπαυση τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων στὴ Οὐκρανία καὶ στὴ Συρία καὶ ἀλλαχοῦ, ὥστε νὰ παραμείνουν ἀνεπιβούλευτοι ἀπὸ παντοίους ἐχθροὺς οἱ Χριστιανοὶ ἀδελφοί μας στὶς ἱστορικὲς πατρογονικὲς ἑστίες των, διαβιοῦντες καὶ προκόπτοντες ἐκεῖ.
Προσευχόμενος γιὰ τὴν κατὰ Θεὸν προκοπὴ καὶ τὴν σωτηρία ὅλων, εὔχομαι ἐγκαρδίως νὰ γιορτάσετε εὐλογημένα Χριστούγεννα καὶ νὰ διέλθετε τὸ νέο σωτήριο ἔτος 2025 μὲ ὑγεία, εὐφροσύνη καὶ ὅλες τὶς θεῖες δωρεές, μὲ ἔμπρακτη ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο, ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.

Μὲ πατρικὴ ἀγάπη καὶ ὁλόθερμες εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης σας

† Ὁ Αὐστρίας καὶ Ἔξαρχος Οὑγγαρίας Ἀρσένιος