Μήνυμα Χριστουγέννων 2017

α.α. 000254.151217

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, 2017

Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον, καί τό Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστρίας
καί Ἐξαρχίας Οὑγγαρίας

Γιὰ μιὰ ἀκόμη χρονιά, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προσκαλεῖ ὅλα τὰ παιδιά Της νὰ βιώσουμε τὸ μέγα Γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, «δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν». Μᾶς καλεῖ νὰ γίνουμε ὄχι μόνο μάρτυρες ἀλλὰ καὶ συμμέτοχοι σὲ τοῦτο τὸ κοσμοσωτήριο Γεγονός.

Ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας διατυπώνει μὲ μία μόνο φράση τὸ μέγεθος καὶ τὴ σπουδαιότητα τῶν Χριστουγέννων: «ὁ Κύριος ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», δηλαδή, «ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός». Σ΄ αὐτὴ τὴν πραγματικότητα μᾶς προσκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ εἰσοδεύσουμε τὴ ζωή μας, νὰ νοηματοδοτήσουμε τὴν καθημερινότητά μας, νὰ ὑπερβοῦμε τὰ πάθη καὶ τὰ λάθη μας καὶ νὰ πορευθοῦμε στὸ δρόμο ποὺ ὁ φιλεύσπλαχνος Θεὸς μᾶς ἄνοιξε διάπλατα μὲ τὴ Σάρκωσή Του καὶ μὲ ὅλο τὸ σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Κύριος «ἐκένωσεν ἑαυτόν», δηλαδὴ «ἄδειασε» τὸν ἑαυτόν Του, ἔδειξε ἄπειρη συγκατάβαση, ταπεινώθηκε, γιὰ νὰ σώσει τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Σάρκωση τοῦ Λόγου, ἡ Θεία Γέννα, εἶχε ἕνα μόνο κίνητρο καὶ ἕνα μόνο σκοπό: τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν πρόσκληση νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος αἰώνια μὲ τὸν Θεό. Ἔτσι, ὁ Χριστὸς δὲν ἔρχεται στὸν κόσμο γιὰ νὰ δείξει ἕνα τρόπο ζωῆς, ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει ὁ Ἴδιος ἡ Ζωὴ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Αὐτὸ ἔχει καθοριστικὴ σημασία στὴν καθημερινότητά μας ὡς Χριστιανῶν. Μὲ τὴ ζωή μας μέσα στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ τὴν μετοχὴ στὰ Ἱερὰ Μυστήριά Της μὲ πρῶτο ἐκεῖνο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, βιώνουμε ἀτελεύτητα τὸ μέγεθος τῆς ἀγάπης καὶ τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο.

Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις, σᾶς παρακαλῶ πατρικὰ νὰ ἐντάξουμε ὅλοι στὴ ζωή μας, ὅσο μποροῦμε, τὸν τρόπο αὐτὸ τῆς μετοχῆς στὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων καθὼς καὶ σὲ ὅλες τὶς ἑορτὲς τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου. Ἂς μὴ γίνουν οἱ ἡμέρες αὐτὲς ἀφορμὴ μόνο προσωρινῆς ἀλλαγῆς, ἀλλὰ ἂς ἀποτελέσουν ἀπαρχὴ μιᾶς νέας ζωῆς γιὰ νὰ κληρονομήσουμε τὴν αἰωνιότητα, τὴν ἀτελεύτητη ζωὴ μὲ τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα μας.

Μὲ ὅλη μου τὴν ἀγάπη σᾶς εὔχομαι καλὰ καί εὐλογημένα Χριστούγεννα, μὲ πλούσια τὴ Χάρη τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ μας, ὥστε ἡ μετοχὴ στὴ Θεία αὐτὴ Ἑορτή μὲ τρόπο βιωματικὸ καὶ «κενωτικό», νὰ σημάνει τὸ ξεκίνημα μιᾶς νέας σωτήριας πορείας.

Ὁ Κύριός μας νὰ εὐλογήσει τὸ Nέο Ἔτος 2018, ποὺ σὲ λίγο ξεκινᾶ καὶ νὰ δωρήσει στὸν καθένα χωριστὰ καὶ σὲ ὅλους μαζί, πλούσια τὰ δωρήματα καὶ τὶς εὐλογίες Του.

Μὲ πατρικὴ ἀγάπη καὶ ἑόρτιες εὐχές
† Ὁ Αὐστρίας Ἀρσένιος

Χριστούγεννα γιὰ πάντα

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

 «Χαρᾶς πεπλήρωνται, πάντα τὰ πέρατα· ἡ Θεοτόκος γάρ, γεννᾶν ἐπείγεται, τὸν Βασιλέα τοῦ παντός, ὦ θαύματος ἀνερμηνεύτου! ἄρχεται ὁ ἄναρχος, καὶ σαρκοῦται ὁ Ἄσαρκος, Σπήλαιον εἰσδέχεται, τὸν συνέχοντα ἅπαντα».[1]

Στὸ Μέγα καὶ Ἐστρωμένο Δεῖπνο τῆς παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ[2], στὴ μόνη καὶ ἄπειρη χαρὰ τῆς Θείας Γέννας τοῦ Γιαχβέ, τοῦ παντοδυνάμου Δημιουργοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μᾶς καλεῖ «ἔτι καὶ ἔτι» ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ προσδοκοῦμε τὸν ἐρχομὸ καὶ τὴ σάρκωση στὴ δική μας προσωπικὴ διαδρομὴ τοῦ Βασιλέα τῶν Ὅλων, τοῦ Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, τοῦ Πατρὸς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος[3], τοῦ Ἐμμανουήλ.

Περισσότερα...

Ἡ Θεολογία τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στὴν ἐποχή τους καὶ σήμερα

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

Ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τῶν τριῶν μεγάλων θεολόγων τοῦ 4ου αἰῶνα, τοῦ Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ τοῦ Ἰωάννου Χρυσοστόμου τὴν 30η Ἰανουαρίου, ἀποτελεῖ, ὡς ἱστορικὸ γεγονὸς αὐτὸ καθ´ ἑαυτό, ἑορτὴ τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητας τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Περισσότερα...

Ἡ συνάντηση Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

“Σήμερον ὁ χρόνιος ἐλύθη δεσμὸς τῆς καταδίκης τοῦ Ἀδάμ, ὁ Παράδεισος ἡμῖν ἠνεῴχθη.”[1] Τὸ γεγονὸς τῆς εἰσόδου τοῦ Θεοῦ στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, ὄχι κατὰ δόκηση ἢ κατὰ φαντασία ἀλλὰ κατὰ σάρκα ἀποτελεῖ τὸ συμπαντικὸ νόημα τῆς κτίσης. Τὰ πάντα φτιάχτηκαν γιὰ νὰ τελειωθοῦν, νὰ βροῦν τὸ σκοπό τους, στὴ συνάντηση μὲ τὸν Αἰώνιο. Μὲ τὸν Ὄντα! Μὲ Aὐτὸν ποὺ εἶναι ὁ μόνος «Ὤν»[2]. Κάθε γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, καλὸ ἢ κακό, καθίσταται εὐκαιρία συνάντησης μὲ τὸ Θεό - «ὁ ὄφις κατηργήθη· ἣν γὰρ ἠπάτησε πρώην, νῦν ἐθεάσατο, τοῦ Δημιουργοῦ γενομένην Μητέρα».[3] Τὰ σπάργανα τοῦ τοκετοῦ γίνονται σύμβολο τῆς κατάργησης τῆς ἁμαρτίας - τοῦ χωρισμοῦ. «Σειρὰς ἁμαρτημάτων λύων διὰ σπαργάνων· καὶ διὰ νηπιότητος τῆς Εὔας θεραπεύει τὰς ἐν λύπαις ὠδῖνας».[4]

Περισσότερα...

Ή νοερὰ προσευχὴ στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

Ἡ προσευχή ὡς ἀνάβαση καί ὁμιλία τοῦ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου πρός τό Θεό[1] ἔχει χαρισματικό χαρακτήρα καί εἶναι ἔργο ἀσίγητο καί ἄληκτο μέσα στήν Ἐκκλησία.

Α) Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι γεμάτη ἀπό ἀναφορές στή συνεχή καί ἀδιάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ. Τό «Εὐλογήσω τόν Κύριον ἐν παντί καιρῷ, διαπαντός ἡ ἄνεσις αὐτοῦ ἐν τῷ στόματί μου»[2] τοῦ ψαλμωδοῦ ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ γεμίζει τήν ψυχή του καί δίδει νόημα στήν ὕπαρξή του μέσα ἀπό τήν προσευχή. Αὐτό δείχνουν καί οἱ προτροπές τῆς Καινῆς Διαθήκης «ἀγρυπνεῖτε ἐν παντί καιρῷ δεόμενοι»[3] καί «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε»[4].

Περισσότερα...

Δήλωση τοῦ Μητροπολίτου Αὐστρίας γιὰ τὸ χτύπημα στη Νίκαια (Γαλλία)

Μὲ ἀποτροπιασμὸ καὶ βαθύτατη θλίψη βρισκόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὸ αἱματηρὸ χτύπημα στὴ Νίκαια. Προσευχόμαστε γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων. Μακάρι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς νὰ τοὺς ὁδηγήσει σὲ τόπο εἰρήνης καὶ φωτός, ὅπου δὲν ὑπάρχει βία, μίσος καὶ τρομοκρατία. Ἐκφράζουμε τὰ θερμὰ συλλυπητήριά μας στοὺς συγγενεῖς, τὶς οἰκογένειες καὶ τοὺς οἰκείους τους καὶ προσευχόμαστε αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες.

Τὸ θλιβερὸ αὐτὸ γεγονὸς σχετίζεται μὲ μία τρομακτικὴ καὶ θλιβερὴ συνάμα ἀκολουθία βίαιων χτυπημάτων, ποὺ ὑποστηρίζονται ἀπὸ ἕνα πνεῦμα μίσους καὶ ἀποτελοῦν σαφὴ μαρτυρία τῆς ἀπιστίας σὲ Θεό, ὅσων τὰ διέπραξαν. Γιατί ὁ Δημιουργὸς τοῦ κόσμου εἶναι Θεὸς τῆς ζωῆς, ὄχι τοῦ μίσους καὶ τῆς ἐκδικητικότητας, ποὺ ἀγαπᾶ κάθε δημιούργημά του καὶ εἶναι ἐκεῖ γιὰ νὰ ἀφαιρέσει τὸ ζυγὸ ἀπὸ τοὺς ὤμους μας (Ὠσηέ 11,4).

    Πράξεις ὅπως αὐτὴ ἐπισκιάζουν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποκαλύπτουν ὅτι ἀπέχουν παρασάγγες ἀπὸ τὸν Θεό, ὡστόσο δὲν μποροῦν νὰ παραμερίσουν τὸ ἀληθινὸ φῶς, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν συνάνθρωπο. Ὡς ἄνθρωποι καλῆς θελήσεως καλούμαστε, ἰδιαίτερα τοῦτες τὶς δύσκολες στιγμές, νὰ καταθέσουμε τὴν μαρτυρία τῆς φιλανθρωπιας τοῦ Θεοῦ.