Πάθη καὶ ἀρετές

Πάθη καὶ ἀρετές : “Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου...”.
Ἡ εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου

Μητροπολίτου Αὐστρίας καὶ ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. Ἀρσενίου

Ἡ περίοδος τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς χαρακτηρίζεται στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπὸ ἰδιαίτερα στοιχεῖα πνευματικῆς ἀσκήσεως.  Κατ΄αὐτὴν οἱ πιστοὶ καλοῦνται νὰ ἐπιδοθοῦν σὲ ἐντονώτερο ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀποβολὴ τῶν παθῶν προετοιμαζόμενοι νὰ συνοδεύσουν τὸν Κύριο στὴν πορεία Του πρὸς τὸ Γολγοθᾶ. Ἕνας ἀγῶνας εἶναι ὅλη ἡ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ, ὅμως ἰδιαιτέρως ἐκεῖνο τὸ τεσσαρακονθήμερο, ὁ πιστὸς συμμετέχει πιὸ ἐνεργὰ στὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ μὲ σκοπὸ τὴν κάθαρσή του ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν βίωση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἄναστάσεως.

Περισσότερα...

Μετάνοια: Ὁ τρόπος τῆς συμφιλίωσης

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

Ὁ Κύριος μὲ τὸ πρῶτο ἐπίγειο κήρυγμά Του προβάλλει τὴν Μετάνοια ὡς τὸ πρωταρχικὸ μέσο γιὰ τὴν σωτηρία μας καὶ ὁ λόγος Του εἶναι σαφής[1]. Τὴν αἰώνια ζωὴ μᾶς τὴν χαρίζει ἡ ἄφεση τῶν ἀνομημάτων μας. Ἡ ἄφεση δὲν δίδεται μὲ κανέναν ἄλλο τρόπο παρὰ μόνο μὲ τὴν Ἐξομολόγηση. Γιὰ νὰ λάβουμε ὅμως τὴν συγχώρηση διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως δὲν ἀρκεῖ ἡ ἁπλὴ ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ εἰλικρινὴς Μετάνοια ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ συντριβὴ καὶ  βαθειὰ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητας, τῆς πνευματικῆς μας ἀσθενείας.

Περισσότερα...

Θεὸς ἐφάνη διὰ σαρκώσεως

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

“Ὁμολογῶ ἀνεπινόητον εἶναι λογισμοῖς καὶ ἄφατον ῥήμασιν ἀνθρωπίνοις τὸν τρόπον τῆς θείας γεννήσεως”[1], λέγει ὁ Μ. Βασίλειος σκεπτόμενος τὸ Μυστήριο τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ. Πραγματικὸ Μυστήριο, τὸ ὁποῖο ὁ ἁπλὸς καὶ πεπερασμένος νοῦ τοῦ ἀνθρώπου δὲν μπορεῖ νὰ προσεγγίσει ὅσο καὶ νὰ προσπαθεῖ. “Οὐ γάρ κατὰ φύσιν γέγονε τὸ πρᾶγμα, ἀλλ΄ ὑπὲρ φύσιν τὸ θαῦμα”[2]. Ἡ γέννηση τοῦ Κυρίου μας ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ ἀνέτειλε στὸν κόσμο τὸ αἰώνιο φῶς τῆς παρουσίας Tου, τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἐνανθρώπησε γιὰ νὰ χαρίσει ξανὰ στὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο τὸν προόρισε δημιουργῶντας τον:           Τὴν κοινωνία μὲ Ἐκεῖνον. Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Λόγου ἀποκαλύπτει, λοιπόν, τὴν ἐν ἀφανείᾳ θριαμβευτικὴ «εἰσβολὴ»  τοῦ ἀκτίστου Θεοῦ στὴν Ἱστορία.

Περισσότερα...

Μήνυμα Χριστουγέννων 2018

α.α. 000192.181214

                                                                                                                ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, 2018

Πρὸς
Τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸ Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστρίας καὶ Ἐξαρχίας Οὑγγαρίας

Ἀγαπητὰ μου παιδιά,

Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς προσκαλεῖ νὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὴ Φάτνη καὶ νὰ γίνουμε ὅλοι μαζὶ καὶ ὁ καθένας προσωπικὰ προσκυνητὲς τοῦ Θείου Βρέφους, τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ποὺ σαρκώθηκε ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸ Γένος τῶν ἀνθρώπων καὶ «ἐκένωσεν Ἑαυτόν» γιὰ νὰ σώσει τὸ πλάσμα Του, τὸν ἄνθρωπο.

Τὴν ἴδια ὥρα ἠχοῦν στ’ αὐτιά μας τὰ θεσπέσια τῆς ὑμνογραφίας λόγια, ποὺ μᾶς καλοῦν, ἀρχικά, μὲ τὸ «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί», νὰ ἔλθουμε καὶ νὰ δοῦμε. Νὰ γίνουμε, δηλαδή, κατ’ ἀρχὰς θεατὲς τοῦ Μυστηρίου χωρίς ὅμως νὰ μείνουμε στατικὰ στὴν κατάσταση αὐτή. Ἀμέσως μετὰ ὁ ψαλμωδὸς μᾶς προσκαλεῖ γλαφυρά, λέγοντας «ἀκολουθήσωμεν λοιπόν». Μᾶς προτρέπει ὅλους ὄχι νὰ μείνουμε δίπλα ἀπὸ τὸ Μυστήριο, ἀλλὰ νὰ γίνουμε μέτοχοι σ’αὐτό: νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν φωτεινὸ ἀστέρα, νὰ φωτίσουμε τὴ ζωή μας, νὰ ἀλλάξουμε τὴ σκέψη μας, νὰ δώσουμε νόημα στὴν κάθε ἡμέρα μας, νὰ σκεφθοῦμε καὶ νὰ κατανοήσουμε τὸ μέγεθος τῆς δωρεᾶς, τὸν πλοῦτο τῆς εὐεργεσίας τῆς κενώσεως τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ ἀτέλειωτη ἀγάπη Του πρὸςτὸν ἄνθρωπο.

Μέσα σὲ τοῦτο τὸ πλαίσιο, ἡ Ἐκκλησία μας, προτρέπει ὅλους ἐμᾶς νὰ μὴν περιορισθοῦμε σὲ αὐτὸ ποὺ φαίνεται, ἀλλὰ νὰ εἰσχωρήσουμε σὲ αὐτὸ ποὺ εἶναι τὰ Χριστούγεννα. Νὰ αἰσθανθοῦμε τὰ Χριστούγεννα ὡς ἕνα μοναδικὸ δῶρο τοῦ Οὐρανοῦ στὴ Γῆ καὶ νὰ τὰ βιώσουμε ὡς ἕνα προσωπικὸ γεγονὸς ποὺ ἔρχεται νὰ ἀνακαινίσει τὴ ζωή μας.

Δὲν δίνουν νόημα στὰ Χριστούγεννα τὰ στολίδια καὶ τὰ δῶρα. Αὐτὰ σὲ λίγες μέρες θὰ τελειώσουν καὶ θὰ τὰ περιμένουμε τὴν ἑπόμενη χρονιά. Τὸ μέγα ὅμως δῶρο τῶν Χριστουγέννων, δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὁ Σαρκωμένος Χριστός, δὲν μένει μαζί μας μόνο γιὰ μιὰ ἡμέρα. Ἦλθε γιὰ νὰ εἶναι μαζί μας διαρκῶς, μέσα στὴ Θεία Εὐχαριστία, μέσα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, μέσα στὰ Ἱερὰ Μυστήρια, μέσα στὴ Χάρη καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἐφέτος, ἀπευθύνομαι πατρικὰ πρὸς ὅλους ἐσᾶς, τὰ εὐλογημένα πνευματικὰ παιδιὰ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστρίας καὶ τῆς Ἐξαρχίας Οὑγγαρίας καὶ σᾶς παρακαλῶ νὰ προσπαθήσουμε ὅλοι νὰ βιώσουμε τὰ Χριστούγεννα ἀληθινά, ἐσωτερικά, πνευματικὰ καὶ αἰώνια. Νὰ κρατήσουμε στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ ποὺ κενώνεται, σαρκώνεται γιὰ νὰ μᾶς ἀποκαταστήσει στὴν πρώτη μας ὀμορφιά, στὸ μεγαλεῖο τῆς δόξας Του. Νὰ κατανοήσουμε ὅτι ὁ Σαρκωθεὶς Θεὸς μᾶς φανερώνει τὸν ἀληθινὸ τρόπο νὰ ζοῦμε: μέσα ἀπὸ τὴν ἀγαπητικὴ προσφορὰ καὶ τὴν ἑκούσια κένωση. Μᾶς μαθαίνει νὰ ζοῦμε μὲ τὸν ἄλλο καὶ γιὰ τὸν ἄλλο.

Σᾶς παρακαλῶ αὐτὸ τὸ οὐράνιο δῶρο νὰ τὸ κρατήσουμε. Νὰ τὸ ἀξιολογήσουμε. Νὰ τὸ κατανοήσουμε καὶ νὰ τὸ ζήσουμε ἀληθινά. Ὄχι μόνο μιὰ ἡμέρα, ἀλλὰ κάθε ἡμέρα καὶ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας. Στὰ εὔκολα καὶ στὰ χαροποιά, κυρίως ὅμως στὰ δύσκολα καὶ στὰ λυπηρά. Νὰ θυμόμαστε ὅτι δὲν εἴμαστε μόνοι μας, ἀλλὰ «θείας γεγόναμεν κοινωνοὶ φύσεως», δηλαδὴ μετέχομε καὶ κοινωνοῦμε ὡς πρὸσωπα μὲ τὸν ἴδιο τὸν Θεό μας, ὄχι ἐπετειακὰ καὶ περιστασιακά, ἀλλὰ αἰώνια καὶ ἀτελεύτητα.

Μὲ τὶς ταπεινὲς αὐτὲς σκέψεις, σᾶς εὔχομαι ἐγκάρδια νὰ διέλθετε μὲ πνευματικὴ χαρὰ τὶς εὐλογημένες ἡμέρες τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου καὶ νὰ ἀξιωθοῦμενὰ εἰσέλθομε αἰσίως στὸ ἐπὶ θύραις νέο ἔτος 2019,τὸ ὁποῖο καλούμαστε νὰ πλουτίσουμε μὲ καρποὺς καὶ ἔργα ἀγάπης καὶ καταλλαγῆς, κυρίως ὅμως μὲ πνευματικὴ καρποφορία, ποὺ κάνει πιὸ ὄμορφες καὶ εὐρύχωρες τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.

Μὲ πατρικὴ ἀγάπη καὶ ὁλόθερμες εὐχές

† Ὁ Αὐστρίας Ἀρσένιος

Πασχάλιο μήνυμα 2018 Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστρίας

α.α. 000061.180403

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ, 2018

Πρὸς
τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸ Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστρίας
καὶ Ἐξαρχίας Οὑγγαρίας

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὅπως κάθε χρόνο, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει νὰ ἑορτάσομε τὴ νίκη τῆς Ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου. Ἡ Ζωὴ ἐνίκησε τὸ θάνατο, ὁ θάνατος ἔχασε τὴ δύναμή του. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι, ἀληθῶς, τὸ γεγονὸς ποὺ ἄλλαξε τὸν κόσμο καὶ ἀφορᾷ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα καὶ κάθε ἄνθρωπο προσωπικά. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἀποδεχόμενοι τὸ ἁπλωμένο χέρι τοῦ Θεοῦ, μποροῦμε, γεμάτοι ἐμπιστοσύνη, νὰ ἐλπίζομε ὅτι τὴν τελευταία λέξη δὲν θὰ ἔχουν ὁ πόνος, τὸ σκότος, ὁ θάνατος, ἀλλὰ ἡ χαρὰ, τὸ φῶς καὶ ἡ αἰωνία Ζωὴ κοντὰ στὸν Θεόν.

Παρατηροῦντες προσεκτικὰ τὴν εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως διαπιστώνομεν ὅτι εἰκονίζει τὴν κάθοδο τοῦ Ἰησοῦ εἰς τὸν Ἄδη. «Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν Ἄδῃ δὲ μετὰ ψυχῆς ὡς Θεός ... ὑπῆρχες, Χριστέ» ἀνυμνολογοῦμε κατὰ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα. Πράγματι, τοῦτο εἶναι αἰτία χαρᾶς γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καὶ μαζὶ Του ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης. Ὁ Κύριος κατῆλθε «ἐν τοῖς νεκροῖς» φέρνοντας σὲ αὐτοὺς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ  τοὺς συνανέστησε ὁδηγώντας τους σὲ Κοινωνία μὲ τὸν Θεόν. Ὁ Κύριος ζωοποιεί τὸν ἄνθρωπο! Ὁ Χριστὸς κατέλυσε τὴν ἐξουσία τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας καὶ ἁπλώνει τὸ χέρι Του σὲ ἐμᾶς, ποὺ λόγῳ τῆς ἁμαρτίας χωρισθήκαμε ἀπὸ τὸν Θεόν, ὥστε μαζὶ μὲ Ἐκεῖνον νὰ εἰσέλθομε στὴν οὐράνιον καὶ ζωοποιὸ Κοινωνία μετὰ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μὲ τὶς σκέψεις αὐτὲς παρακαλῶ θερμὰ νὰ δεχθοῦμε τὴν Ζωὴ ποὺ μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός, ὑμνοῦντες καὶ δοξάζοντες τὸν Θεὸν διὰ τὴν ἀπείρως μεγάλη φιλανθρωπία Του. Ἂς τὸν εὐχαριστήσομε διότι ἄνοιξε σὲ μᾶς τὴν ὁδὸ ὥστε νὰ ζήσομε τὴν ζωὴ μας μὲ νέου εἴδους Ἐλευθερία καὶ Ἀγάπη, σὲ Κοινωνία μαζί Του καὶ τοὺς ἀδελφούς μας.

Σᾶς ἀσπάζομε ἐγκαρδίως καὶ εὔχομαι σὲ ὅλους μας νὰ βιώσομε τὸ Πάσχα κάνοντας τὸ βῆμα ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ πέρασμα τῆς Ζωῆς τῆς Ἀναστάσεως, γιὰ νὰ γευόμαστε πάντα τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐλογία τῆς Κοινωνίας !

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος! Θαρσεῖτε, μὴ φοβεῖσθε!

 Μὲ πατρικὴν ἀγάπην καὶ ἀναστασίμους εὐχὰς
 Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Αὐστρίας Ἀρσένιος

Ἐλευθερία καὶ ὑπακοὴ ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου

Μητροπολίτου Αὐστρίας Ὑπερτίμου καὶ
Ἐξάρχου Οὑγγαρίας καὶ Μεσευρώπης κ. κ. Ἀρσενίου

Οἱ ἐπιφανεῖς καὶ ἀφανεῖς Ἀγωνιστὲς ποὺ μετεῖχαν στὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα τοῦ 1821, χρησιμοποιοῦσαν ὅλοι ἀνεξαιρέτως κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης κατὰ τοῦ ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ τὸ ἐθνικὸ σύνθημα, μὲ τὴν μορφὴ τῆς πολεμικῆς ἰαχῆς, «ἐλευθερία ἢ θάνατος». Ἐξέφραζαν τοιουτοτρόπως τὸν ἐσωτερικό τους πόθο γιὰ ἐλευθερία, προτιμῶντας τὸν θάνατο ἀπὸ τὴν τυραννία καὶ τὴν καταπίεση, ἐπειδὴ ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἀβάσταχτη κατάσταση τῆς τυραννίας, δηλαδὴ ἡ ἀνελευθερία στὴν οὐσία, ἰσοδυναμοῦσε μὲ θάνατο. Ἔτσι, θὰ λέγαμε, διέκριναν δύο εἴδη θανάτου: τὸν «θάνατο» τῆς σκλαβιᾶς, ὁ ὁποῖος προέρχεται ἀπὸ τὴν κατάσταση τῆς τυραννίας καὶ ταυτίζεται μὲ τὴν ἀνελευθερία καὶ τὸν βιολογικὸ θάνατο. Πρέπει νὰ τονίσουμε βεβαίως, ὅτι ἡ ὡς ἄνω ἀντίληψη τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ ’21 στηρίζονταν στὴν βαθειὰ ἀπὸ ἐπόψεως πνευματικότητας χριστιανικὴ διδασκαλία, ποὺ κάνει διάκριση μεταξὺ τῶν ἐννοιῶν τοῦ «βίου» καὶ τῆς «Ζωῆς». Ἡ ἔννοια τοῦ βίου περιορίζεται στὰ τῆς βιολογικῆς μας ὑπόστασης, ἡ ὁποία ἀρχίζει νὰ ὑφίσταται μὲ τὴν φυσική μας γέννηση καὶ ἐπέρχεται μὲ τὸν βιολογικό μας θάνατο. Τουναντίον ἡ Ζωὴ νοεῖται ὡς ἡ ζωὴ διαμέσου τῆς ἐν Χριστῷ Ζωῆς, στὴν προοπτικὴ τῆς ὁποίας καλεῖται νὰ ἐνεργήσει ὁ ἄνθρωπος ὑπερβαίνοντας τοιουτοτρόπως τὴν βιολογική του ζωή. Ἐκφράζει δηλαδὴ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία, κατὰ τοὺς Πατέρες, ταυτίζεται μὲ τὴν ἔννοια τοῦ αὐτεξουσίου.

Περισσότερα...