Εὐσέβιος ὅσιος (Φεβρουαρίου 15)

Καὶ τὴν κατ’ ἀυτὸν ἱστορίαν συνέγραψεν ὁ Κύρου Θεοδώρητος (ἴδ. Φιλοθέου Ἱστορίας ἀριθ. 18). Πόθεν κατήγετο ἀγνοεῖ καὶ ὁ Θεοδώρητος. Ἐν πρώτοις κατῴκει εἰς μονήν τινα, ἀλλ’ ἔπειτα ἀπεσύρθη εἰς τὴν ράχιν βουνοῦ, παρὰ τὴν κώμην Ἀσιχᾶ, καὶ ἐκεῖ περιφράξας διὰ λίθων μέρος διῆλθεν ἐν ὑπαίθρῳ τὸν ἅπαντα βίον νηστεύων καὶ ταλαιπωρούμενος εἰς τρόπον ὥστε κατέπεσαν οἱ σάρκες αὐτοῦ καὶ παρέμειναν μόνον τὰ ὀστᾶ, τὰ ὁποῖα οὐδὲ τὴν ζώνην αὐτοῦ νὰ βαστάζωσιν ἴσχυον καὶ ἠναγκάσθη νὰ ράψῃ αὐτὴν εἰς τὸ τρίχινον αὐτοῦ ἔνδυμα. Περὶ τὰ τέλη τοῦ βίου αὑτοῦ ὑπὸ πολλῶν ἐνοχλούμενος μετῴκησεν εἰς πλησίον ἐκεῖ μονὴν τὸν αὐτὸν αὐστηρὸν βίον διάγων· οὕτως ἐν τῇ ἀσκήσει διαπρέψας καὶ πρὸς τὸ ἐνενηκοστὸν ἔτος τῆς ἡλικίας φθάσας, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.

Περισσότερα...

Μαΐωρ (ἢ Μαΐων) μάρτυς (Φεβρουαρίου 15)

Εἰκάζω, ὅτι εἷς καὶ ὁ αὐτός ἐστιν ὁ Μαΐωρ καὶ ἀνωτέρω Μάϊρος. Τὰ εἰς αὐτοὺς δίστιχα, καίτοι γραμματικῶς διαφέρουσι, κατ’ οὐσίαν ὅμως εἶναι τὰ αὐτά. Κατὰ τὸ Συναξάριον αὐτοῦ, ὁ Μαΐωρ ἦν κατὰ τοὺς χρόνους Διοκλητιανοῦ (284-304) καὶ Μαξιμιανοῦ (286-305) στρατιώτης εἰς τὸ τάγμα τῶν Μαύρων. Συλληφθεὶς ἐν Γάζῃ ὡς χριστιανός, ἐμαστίζετο ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας ὑπὸ τριάκοντα καὶ ἓξ στρατιωτῶν ἐναλλάξ· γενναίως ἐπὶ τόσας ἡμέρας ὑπομείνας τοὺς αἰκισμούς, ἐτελεύτησεν ἐν ταῖς βασάνοις.

Περισσότερα...

Ὀνήσιμος ἀπόστολος ἐκ τῶν Ο΄ (Νοεμβρίου 22 καὶ Φεβρουαρίου 15)

Οὗτος ἦν δοῦλος τοῦ ἐκ Φρυγίας πλουσίου Φιλήμονος, ὅστις ἔφυγε κρύφα ἀπὸ τοῦ κυρίου αὑτοῦ καὶ μετέβη εἰς Ρώμην εἰς ἐπίσκεψιν τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Τοῦτον ἐξαπέστειλε ὁ Παῦλος εἰς Φρυγίαν μετ’ ἐπιστολῆς πρὸς τὸν πρῴην κύριον αὑτοῦ Φιλήμονα, δι’ ἧς παρακαλεῖ νὰ δεχθῇ αὐτόν, τὸν πρὶν ἄχρηστον, νῦν δὲ εὔχρηστον (Φιλημ. 1-22). Ἐκατηχήθη καὶ ἐβαπτίσθη ἐν Ρώμῃ ὑπὸ τοῦ Παύλου καὶ ἐγένετο πιστὸς αὐτοῦ μαθητής. Ἐπιδοὺς αὐτοπροσώπως τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Παύλου εἰς τὸν Φιλήμονα, ἐπανέκαμψε εἰς Ρώμην πρὸς τὸν Παῦλον καὶ ὑπηρέτει αὐτόν, μετὰ δὲ τὸ μαρτύριον τοῦ Παύλου συνελήφθη ὑπὸ τοῦ ἐπάρχου Ρώμης Τερτύλου καὶ ἐπέμπφθη εἰς Ποτιόλους (παρὰ τὴν Νεάπολιν). Ἐκεῖ ἐλθὼν καὶ ὁ Τέρτυλος καὶ εὑρὼν αὐτὸν ἐπιμένοντα εἰς τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν , διὰ ραβδισμῶν συνέθλασεν αὐτοῦ τὰ σκέλη καὶ ἐφόνευσεν αὐτόν.

Περισσότερα...

Θεοδώρα ἡ βασίλισσα, ἡ ποιήσασα τὴν Ὀρθοδοξίαν (Φεβρουαρίου 11)

Ἡ γνωστὴ εὐσεβέστατη βασίλισσα Θεοδώρα ἡ Παφλαγών, ἡ κόρη τῶν ἐπιφανῶν Μαρίνου καὶ Θεοκτίστης καὶ σύζυγος γενόμενη τοῦ βασιλέως Θεοφίλου. Αὕτη, μεθ’ ὅλην τὴν τοῦ συζύγου αὑτῆς ἐπιδειχθεῖσαν μανίαν πρὸς διωγμὸν τῶν ἱερῶν εἰκόνων, παρέμεινεν ἀκλόνητος εἰς τὰς θρησκευτικὰς αὑτῆς πεποιθήσεις, προσκυνοῦσα ἐν κρυπτῷ τὰς εἰκόνας, ἃς ἔκρυπτεν ἐν τῷ κοιτῶνι αὑτῆς καὶ τὸν Θεὸν ἱκετεύουσα ἵνα ἐλεήσῃ τοὺς ὀρθοδόξους· διὸ καὶ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς, βασιλέως Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου, συγκαλεῖ σύνοδον, καταβιβάζει ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου Ἰωάννην τὸν Γ′ (832-842) τὸν Λεκανομάντιν καὶ ἀνυψοῖ ἐπ’ αὐτὸν τὸν ἱερὸν Μεθόδιον, ἐκ τῆς ἐξορίας τοῦτον ἀνακαλέσασα, ὡς καὶ πάντας τοὺς ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων ἐξορίστους ὁμολογητὰς τῆς πίστεως καὶ ἀναστηλοῖ μετὰ τοῦ υἱοῦ αὑτῆς Μιχαὴλ κατὰ τὴν πρώτην Κυριακὴν τῶν Νηστειῶν ἐπισήμως ἐν τῷ ναῷ τῆς ἁγίας Σοφίας τὰς ἱερὰς εἰκόνας (19 Φεβρουαρίου 842). Τοιαῦτα θεοφιλῆ ἔργα ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας κατεργασαμένη καὶ ἐν ἀρετῇ καὶ ἀγαθοεργίαις βιώσασα, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ.

Θεοδώραν ἄνασσαν εὐσεβεστάτην
Χριστὸς βασιλεὺς ἀξιοῖ θείου στέφους.

[Οἱ στίχοι ἐλλείπ. ἐν Α. Ἐν τοῖς Συναξαρισταῖς μετὰ τῆς μνήμης τῆς Θεοδώρας φέρεται καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέρα καὶ ἡ μνήμη τῆς Ὀρθοδοξίας οὕτως: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἐν Κυριῳ πάσχα Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅτε ἡ μνήμη ἑορτάζεται τῆς ἀναστηλώσεως τῶν σεπτῶν καὶ ἁγίων εἰκόνων.
Τὰς οὐ πρεπόντως ἐξορίστους εἰκόνας
χαίρω πρεπόντως προσκυνουμένας βλέπων»
Ἡ μνήμη αὔτη ἀποσιωπᾶται εἰς τὰ ἔντυπα Μηναῖα]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία

Βλάσιος ἱερομάρτυς, ἐπίσκοπος Σεβαστείας (Φεβρουαρίου 11)

Οὗτος ἦν ἐπίσκοπος Σεβαστείας κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Λικινίου (307-323) οἰκῶν ἐντὸς σπηλαίου ἐν τῷ ὄρει (ἴσως διὰ τὸν φόβον τῶν διωγμων)· συλληφθεὶς δὲ  ἀπὸ τοῦ ἡγεμόνος Ἀγρικολάου καὶ κηρύξας τὸν Χριστὸν ὡς τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν τύπτεται, κρεμᾶται καὶ ξέεται καὶ ἐγκλείεται εἰς φυλακήν· εἰς τὴν φυλακὴν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ ἑπτὰ πισταὶ γυναῖκες, αἵτινες καὶ ἀπεκεφαλίσθησαν διὰ τὴν ὁμολογίαν· εἶτα ἐρρίφθη εἰς τὴν ἐκεῖ λίμνην ὁ ἅγιος, ἀλλ’ ἀβλαβὴς ἐξελθὼν ἀπετμήθη τὴν κεφαλὴν μετὰ δύο βρεφῶν, τὰ ὁποῖα εὗρεν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ ἐκατήχησε. Τελεῖται δὲ ἡ σύναξης αὐτοῦ ἐν τῷ μαρτυρίῳ αὐτοῦ τῷ ὄντι πλησίον τοῦ ἀποστόλου Φιλίπου, ἐν τοῖς Μιλτιάδου.

Περισσότερα...

Παῦλος μάρτυς (Φεβρουαρίου 10)

Οὗτος συνήθλησε μετὰ τῶν ἁγίων παρθένων Ἐνναθᾶ καὶ Οὐαλεντίνης (Φεβρ. 10)· συλληφθεὶς ὑπὸ τοῦ ἡγεμόνος Καισαρείας (τῆς Παλαιστίνης) Φιρμιλιανοῦ καὶ πολλαῖς βασάνοις δοκιμασθεὶς διὰ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, ἀνῃρέθη διὰ τοῦ ξίφους.

Περισσότερα...