Ἀναστάσιος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων (Φεβρουαρίου 10)

Τινὲς τῶν Συναξαριστῶν καὶ ὁ τοῦ Νικοδήμου κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην ἀναγράφουσι μνήμην Ἀναστασίου πατριάρχου Κων/πόλεως ἐσφαλμένως· ὁ Κων/πόλεως Ἀναστάσιος (730-754), ὁ τὸν ἅγιον Γερμανὸν Α′ διαδεχθείς, ὑπῆρξεν εἰκονομάχος, ἔλαβε μέρος εἰς τὴν στάσιν κατὰ τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Κοπρωνύμου, διὸ καὶ επὶ ὄνου ἀνάστροφα τεθείς, διεπομπεύθη εἰς τὸν ἱππόδρομον, ἐξεδιώθη ἐκ τοῦ ναοῦ τῆς ἁγίας Σοφίας ὑπὸ εὐσεβῶν γυναικῶν καὶ ἐν γένει ὁ βίος αὐτοῦ ὑπῆρξε σκανδαλώδης· ἑπομένως, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχῃ τόπον ὅπου αἱ τῶν ἁγίων μνῆμαι. (Ἴδ. Δοσιθέου, Περὶ τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις πατριαρχευσάντων, σ. 626). Τὸ σφάλμα προῆλθεν ἐκ τῶν ἀντιγραφέων, οἵτινες, εὑρεθέντες πρὸ τῆς μνήμης Ἀναστασίου πατριάρχου, ἄνευ ἄλλου τινὸς ἐνδεικτικοῦ τοῦ θρόνου, προσέθηκαν: Κωνσταντινουπόλεως. Οὕτως φέρεται ἐν τῷ Συναξαριστῇ Delahaye. Ἀλλ’ ἐν τῷ Πατμιακῷ Κώδ. 266 ἀναγινώσκομεν: Ἀναστασίου ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων, ὡς εὐστόχως προεῖδεν ὁ ἀπὸ Σιναίου Κωνστάντιος (Ἐλάσσονες συγγραφαί, σ. 447-8). Καὶ πράγματι εἰς τὸ Ἱεροσολυμιτικὸν Κανονάριον ἀπαντῶμεν τὴν μνήμην τοῦ πατριάρχου Ἱεροσολύμων Ἀναστασίου σημειουμένην μετὰ τοῦ Ἰουβεναλίου τὴν 2αν Ἰουνίου (Ἱεροσολ. Κανονάριον, σ. 97)· ἐν τῷ Παρισινῷ Κώδ. 1578 δὲν ἀπαντᾷ ἡ μνήμη. Ὁ Κουτλουμουσιανὸς Βαρθολομαῖος ὀρθῶς ἔγραψεν Ἱεροσολύμων, ὁδηγηθεὶς ἐκ τῆς γνώμης Κωνσταντίου.

Περισσότερα...

Ἐνναθᾶ καὶ Οὐαλεντίνη (Φεβρουαρίου 10)

Ἐκ τούτων ἡ μὲν Ἐννναθᾶ ἦν ἐκ Γάζης, ἡ δὲ Οὐαλεντίνη ἐκ Καισαρείας (τῆς Παλαιστίνης). Διαβληθεῖσαι ὡς χριστιαναί, παρέστησαν ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος Φιρμιλιανοῦ καὶ ὡμολόγησαν τὸν Χριστόν· τότε ἡ μὲν παρθένος Ἐνναθᾶ ἐμαστίχθη, ἀνηρτήθη ἐν ξύλῳ καὶ ἐξέστη τὰς πλευράς, ἡ δὲν Οὐαλεντίνη, παρθένος οὖσα καὶ αὐτὴ καὶ βλέπουσα τὴν ἀπανθρωπίαν καὶ ὠμότητα τοῦ ἡγεμόνος, ἐφανερωθη καὶ αὐτὴ ὡς χριστιανή· καὶ βιαζομένη νὰ θυσιάσῃ ἀνέτρεψε τὸν βωμὸν καὶ κατέστρεψεν αὐτόν· τότε ὁ ἡγεμὼν ὀργισθεὶς διέταξε νὰ κατακαύσωσιν αὐτὰς καὶ οὕτως ἐτελειώθη αὐτῶν τὸ μαρτύριον.

Περισσότερα...

Ζήνων ὁ ὅσιος (Φεβρουαριου 10)

Κατήγετο ἐκ Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας ἐκ γονέων ἐνδόξων καὶ πλουσίων, στρατιώτης ὢν καὶ διακομιστὴς τῶν βασιλικῶν γραμμάτων τοῦ Οὐάλεντος (364-374). Βαρυνθεὶς τὸν κόσμον, ἀπεσύρθη εἰς τὸ ὄρος τοῦ Ἀντιόχου καὶ ἐμόνασεν ἔν τινι καλύβῃ σκληρότατα διαιτώμενος καὶ τὸ σῶμα διὰ τῶν ἀσκήσεων σκληραγωγῶν. Ἐν ταλαιπωρίαις καὶ στερήσεσι τὸν βίον διαγαγὼν ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ.

Ζήνων τὰ τερπνὰ τῆς Ἐδὲμ ζητῶν μόνα, 
εἰς τέρψιν εἶχε τὴν λύσιν τοῦ σαρκίου.

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία

Χαραλάμπης ἱερομάρτυς (Φεβρουαρίου 10)

Οὗτος ἦν ἐν Μαγνησίᾳ ἱερεὺς τῶν χριστιανῶν κατὰ τοὺς χρόνους Σευήρου τοῦ βασιλέως (193-210) καὶ Λουκιανοῦ ἡγεμόνος ἐν Μαγνησίᾳ· διδάσκων τοὺς χριστιανοὺς ἐκρατήθη ὑπὸ τοῦ ἡγεμόνος καὶ ἐξεδάρη τὸ δέρμα τοῦ σώματος· εἴτα σκληρῶς ἐβασανίσθη καὶ διεπομπεύθη συρόμενος διὰ μέσου τῆς πόλεως διὰ χαλινοῦ καὶ τέλος ἀπεκεφαλίσθη, μετ’ αὐτοῦ δὲ καὶ οἱ πιστεύσαντες δήμιοι Πορφύριος καὶ Βάπτος (ἢ Δαῦκτος) καὶ τρεῖς ἕτεραι γυναῖκες.

Κατηξιώθης, Χαράλαμπε, ἐξ ξίφους
καὶ λαμπρότητος καὶ χαρᾶς τῶν μαρτύρων
Τῇ δεκάτῃ, Χαράλαμπε, ἑὸν* ἐτμήθης ἀπὸ λαιμόν.

[* ἑὸν] ἐλλείπ. ἐν Α. Ἡ Ἀκολουθία αὐτοῦ ἐξεδόθη ἀπὸ τοῦ 1697-1910 δεξαεξάκις. Ἐν τῷ Πατμιακῷ Κώδ. 266 καλεῖται ἐπίσκοπος Μαγνησίας.]

Πηγή: Σωφρονίου πρ. Λεοντοπόλεως (Εὐστρατιάδου), Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1961.

Ἐπιμέλεια: Ἐμμανουὴλ Δρυλεράκης γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αὐστρία

Ἀντώνιος ὁ Ἀθηναῖος μαρτυρήσας τῷ 1774 ἐν Κων/πόλει (Φεβρουαρίου 5)

Οὗτος κατήγετο ἐξ Ἀθηνῶν· διὰ τὴν πτωχείαν αὐτοῦ περιέπεσεν εἰς χεῖρας τῶν Τούρκων, οἵτινες ὡς δοῦλον ἐπώλουν αὐτὸν εἰς διαφόρους ἀπίστους, χωρίς ποτε νὰ παρεκκλίνῃ τῆς ὀρθῆς πίστεως· ὅτε δὲ ἐδοκίμασαν νὰ προσελκύσωσιν αὐτὸν εἰς τὴν αὐτῶν θρησκείαν καὶ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ πείσωσιν αὐτόν, κατεδίκασαν εἰς θάνατον καὶ ἀπεκεφάλισαν ἐν Κων/πόλει τῷ 1774.

Περισσότερα...

Θεοδόσιος ὁ ἐν Σκοπέλῳ (Φεβρουαρίου 5, Ἰανουαρίου 11 Α)

Τὸν βίον τοῦ Θεοδοσίου τούτου συνέγραψεν ὁ Κύρου Θεοδώρητος ἐν τῇ Φιλοθέῳ Ἱστορία (ἀριθ. 10). Οὗτος κατήγετο ἐξ Ἀντιοχείας, ἐκ γένους περιφανοῦς. Ἀπὸ κλίσεως πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν ἔφυγεν ἐκ Ἀντιοχείας καὶ μετέβη πρὸς ἄσκησιν εἰς Κιλικίαν εἰς τὰ ὄρη τῆς πόλεως, ὅπου ἔκτισε κελλίον καὶ διήρχετο νηστεύων καὶ σκληραγωγούμενος καὶ ποριζόμενος τὰ πρὸς τὴν ζωὴν διὰ τῶν ἰδίων αὑτοῦ ἱδρώτον καὶ κόπων. Ὅτε δὲ τὰ μέρη τῆς Κιλικίας κατέλαβον οἱ Σαρακηνοί, φοβηθεὶς μὴ οὗτοι βλάψωσιν αὐτόν, ἔφυγε καὶ ἐπανῆλθεν εἰς Ἀντιόχειαν, ὅπου ἔκτισε καλύβιν, ἐν ᾗ ἔζη μετὰ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν, ἐργαζόμενος καὶ πνευματικῶς καὶ σωματικῶς, ἵνα μηδένα ἐπιβαρύνῃ. Ὁλίγον χρόνον ἐπιζήσας ἐν πατρίδι, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ.

Περισσότερα...